آسیب دیدگی آرنج در ورزشهای راکتی

از آسیبهای شایع در ورزش های راکتی، آسیب های آرنج است که می توان با رعایت و انجام تکنیک صحیح از آن جلوگیری کرد.

مفصل آرنج نه تنها امکان خم شدن دست را فراهم می آورد بلکه اجازه چرخش خارجی و داخلی را نیز به ساعد می دهد اما آسیب های آرنج می تواند عواقب جدی و شدیدی را به همراه داشته باشد.

ما برای انجام دادن بسیاری از کارهای روزانه و فعالیت های اساسی از جمله لباس پوشیدن، غذاخوردن و امور بهداشتی، وجود هماهنگی بین استخوانها، ‌رباط ها و عضله هایی که آرنج را می پوشانند و هدایت می کنند حیاتی است.

قابل ذکر است که به غیر از کارها،‌ آسیب های آرنج می تواند عواقب شدید و جدی تری را به همراه داشته باشد چون در مجاورت عروق خونی و عصب های اصلی قرار دارد.

یکی از این آسیب های آرنج که از آغاز قرن نوزدهم شناخته شده آسیب آرنج تنیس بازان است ولی چنانچه از نام این عارضه بر می آید که این آسیب تنها در تنیس بازان است اما بازیکنان اسکواش، بدمنیتون، تنیس روی میز، گلف و …. نیز ممکن است به آن مبتلا شوند همچنین افرادی که به دلیل شغل خود حرکتهای تکراری و یک طرفه انجام می دهند مانند:‌برق کاران، نجارانن یا به دلیل برخی از فعالیتهای اوقات فراغت مثل خیاطی و بافتنی گرفتار این آسیب می شوند.

در تنیس بازدن تکنیک ضربه زدن غلط می تواند منجر به آسیب شود. در ورزشکاران غیر حرفه ای اجرای ضربه یک هنر بیشتر سبب عارضه جانب خارجی و ضربه فورهند نادرست باعث عارضه جانب داخلی آرنج می شود. در ورزشکاران رقابتی،‌اجرای یک سرویس چرخشی می تواند مشکلات و عوارض جانب میانی و خلفی یا پشتی آرنج را ایجاد کند.

همچنین افرادی که برای تفریج و سرگرمی به ورزش می پردازند اغلب به این دلیل به عارضه آرنج دچار می شوند که برای زدن ضربه “یک هند”، به جای اینکه مچ خود را ثابت دارند و با حرکت تمام دست و شانه ضربه را بزنند، از مچ خود استفاده می کنند.

آسیب آرنج تنیس بازان عارضه ای شایع است و ۴۵ درصد از ورزشکارانی که هر روز و ۲۵ درصد از آنانی که یک یا دو بار در هفته به بازی تنیس می پردازند از این عارضه رنج می برند. این عارضه بیشتر در ورزشکاران بالای ۴۰ سال دیده می شود.

*از علائم و تشخیص این آسیب می توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱-ضعف در مچ دست؛ این حالت می تواند در ا نجام حرکتهای ساده ای نیز برداشتن یک بشقاب یا فنجان قهوه،‌ باز کردن در اتومبیل، خشک کردن یک ظرف خیس، یا دست دادن مشکل ایجاد کند.

۲-وجود درد که اصولاً‌جانب خارجی آرنج را تحت تأثیر قرار می دهد. البته این درد می تواند درجهت بالا به نواحی بالای بازو و پایین به بخش خارجی ساعد راه یابد.

۳-نقطه حساس را می توان با فشار دادن یا ضربه زدن روی استخوان بالای ساعد قسمت خارجی آن تشخیص داد.

۴-وجود درد در استخوان بالای ساعدِ دست در قسمت خارجی هنگام خم کردن مچ دست به عقب و در برابر مقاومت که تنها وجود این علامت برای تشخیص قطعی عارضه آسیب آرنج تنیس بازان اهمیت دارد.

۵- در پی انجام عمل صاف کردن انگشتان خمیده در برابر مقاومت درد درجانب خارجی آرنج تشدید می شود.

۶- برای تشخیص موارد دیگر نظیر وجود جسم سرگردان در فصل یا شکستگی می توان از رادیوگرافی استفاده کرد. و سایر مواردی که ممکن است مورد توجه پزشک قرار گیرد عبارتند از: بیماریهای روماتیسم، ناراحتی عصب و درد انتشار شده از ترمیم تخریبی ستون فقرات در ناحیه پنجم وششم گردنی.

*اکنون این سوال پیش میاید که برای پیشگیری از این آسیب چه کارهایی می توان انجام داد؟

اطلاع عملکرد و درستی تکنیک اجرای حرکتها یکی از قواعد مهم پیشگیری است:

-پرهیز از انجام تمرینهای تکنیکی تا متقارن

-در بعضی مواقع استفاده از آرنج بند

*علاوه بر درست کردن تکنیک فرد باید به نکات زیر نیز توجه کرد:

۱)استفاده صحیح از پاها سبب مقابله صحیح فرد با توپ خواهد شد.

۲)باید به شکل صحیح و در زمان مناسب با راکت به توپ ضربه زد.

۳)در تمام ضربه ها لازم است که شانه ها و کل بدن درگیر شوند و باید اصل ادامه حرکت و ثابت نگه داشتن مچ را رعایت کرد.

۴)سطح زمین بازی باید نرم باشد تا سرعت توپ را کاهش دهد که توپ با نیروی بیشتری به راکت برخورد نکند چرا که نیروی بیشتری را به دست بازیکن وارد می کند.

۵)توپ باید سبک باشد توپهای نمناک و فاسد سنگین هستند.

۶) باید از تجهیزات سالم و مناسب استفاده شود.

راکت باید انفرادی و با توجه به تکنیک فرد و توسط خود او انتخاب شده باشد بازیکن مصدوم باید از راکت سبک تری استفاده کند زیرا راکت سنگین تر فشار بیشتری را وارد می کند.

۷)اندازه دسته راکت (محل گرفتن آن) باید به طور دقیق و براساس اندازه دست و راحتی فرد تعیین شود.

*برای درمان این آسیب وظایف ورزشکار چیست؟

کاهش درد والتهاب زمانی که آسیب دیدگی در مرحله حاد خود است این امر با بهره گیری از سرمادرمانی چند روزه انجام خواهد شد که البته بالا نگه داشتن عضو و بانداژ فشاری نیاز نیست زیرا تورم وجود ندارد.

-استراحت فعال؛ بایدتوجه داشت که ناحیه صدمه دیده نباید فعالیت آزار دهنده ای داشته باشد ولی لازم است آمادگی بدنی با دویدن، دوچرخه سواری و فعالیتهای مشابه حفظ شود.

-بازی تنیس ادامه داشته باشد به شرط اینکه ضربه دردآور زده نشود.

-پس از چند روز هنگامی که مرحله حاد آسیب دیدگی پشت سر گذاشته شده لازم است از گرمای موضعی و آرنج بند استفاده کند.

-استفاده از ماساژ یخ شاید به همراه گرما درمانی.

-تلاش برای استفاده از مچ دست برای کمک به آرنج صدمه دیده.

-هنگامی که التهاب و درد تحت کنترل درآمد باید با اجرای تمرینها، قدرت، بنیه و تحرک را بهبود بخشید.

هنگامی که ورزشکار بتواند درد ناشی از تکان دادن دست (دست دادن) را تحمل کند مجاز به آغاز تمرینها است.

*اما از وظایف پزشک در هنگام آسیب آرنج تنیس بازان:

-تجویز داروی ضد التهاب

-تجویز درمان با سونوگرافی

-در مواردی که عارضه رفع شده ولی با انجام تمرین درد شدت پیدا کند، استروئید به شکل موضعی تزریق خواهد شد. این تزریق تأثیری به موقع و سودمند را در پی خواهد داشت. اما در خلال ۲۴-۴۸ ساعت نخست ممکن است شدت درد افزایش یابد.

تزریق کورتیزون باید با استراحت ۱ تا ۲ هفته ای همراه باشد و نباید بیش از ۲تا۳ نوبت تکرار شود. اگر با این نوع درمانها علائم همچنان باقی مانده جراحی مورد توجه قرار می گیرد.

نتایج این عمل جراحی معمولاً‌ رضایت بخش است. عارضه ساده آسیب آرنج تنیس بازان اغلب به خودی خود درمان می شود اگر چه علائم آن می تواند حداقل برای چند هفته تا چند سال باقی بماند، به خصوص اگر ورزشکار همچنان به دست خود فشار بیاورد.

فعالیتهای جدی را می توان هنگامی از سر گرفت که دست از حرکت کامل برخوردار شده و قدرت طبیعی خود را باز یافته و رها از درد باشد. برای از سرگیری بازی تنیس باید ۱۰-۸ هفته از انجام جراحی بگذرد.