وبلاگ
افتخارم یا بزرگترین گناهم!
الگو و نتیجه تمام برنامه ریزیها و زحمات عملکرد دکتر ارمند در دهد ۶۰ بود. تحول در این رشته و تبدیل سیستم کنترلی به حمله ای و زدن ضربه های پی در پی تاپ اسپین سریع در اوج با سرعت بازی چندین برابر تحول کامل به نمایش گذاشته می شد.نمونه ای از اخلاق مداری و پهلوانی و حاصل کار فرهنگی فدراسیون وقت که تبدیل به فعل آن در دید همگان هر تبایغ و شعار کاذبی را در همه مسابقات محکوم و نمونه ای جاودان برای این رشته.
از همه استانها ورزشکاران علافه مند شرکت کننده در مسابقات با دیدن تاکتیک سرتا پا حمله ای او انگیزه تمرین تا سال بعد در مسابقات قهرمانی کشور را بدست می اوردند.پاک بود و فقط به ورزش فکر می کرد بارها فهرمان ایران و سنت شکن قهرمانی سیستم قبل را بنا نهاد. مظلومیت و افتادگی او در اوج بازی مثال زدنی و افرادی غافل و حسود که شرایطی را از دست داده بودند را متوسل به شیطنت و فشارهای روحی.
ولی پشتکار و نیت صادق او در ورزش همچنان مشارالیه را قوی و استوار نگه می داشت.در دهه ۷۰ جذب باشگاهها شد ولی از نظر مادی نتوانست حقو حقوقی کتمل را دارا و در نهایت شغلی در شهر زادگاه خویش استان مازندران پیشه کرد ولی فشار زندگی و نهایتا برگشت به این رشته . مثل همیشه دردها را بوسیله ورزش مورد علاقه اش با عرق کردن پشت میز از بدن خارج می کرد و قرزند کوچک خود رابا کمک برادرش مثل مادری که با لذت هر روز به عزیزش شیر می دهد تا استخوانهای او را فوی و روح لطیف اهدایی خداوند را جهت تکامل اماده کند با او تمام طول روز را به تمرین می پرداختند و سالها با زحمت بسیار باعث استخوان سازی ورزش او و کشور عزیز ایران اسلامی شدند. مجددا بوسیله فرزندش با فرهنگ استادش مرحوم دکتر ارمند باعث تحول شود.
و اینچنین شد و در شرف انیم .افتخارشان انست که پدر و عموی اویند.اما از بخت بد گناهشان هم همین است.چرا که اگر پایین ترین عضو این خانواده ورزشی حتی سوری مربی نوشاد بود هم اکنون از نظر جایگاه و….در عرش اعلا و بزرگترین افتخارات را می داشت.اما بزرگترین گناه عدم داشتن حداقل افتخارات ان است که پدرش و عموی او هستند.بسیار علافه داشت در میادین بین المللی حضور داشته باشد اما در شرایط جنگ تحمیلی بودیم و الحق که اولویت با جنگ و امکانات برون مرزی کم.وگرنه بخدا قسم در همین سن نوشاد در زمان خودش نعمت اجوبه ای و الگوی تحول و اگر میادین نوشاد و امکانات این زمان را می داشت بسیار بالاتر از نوشاد و بارها به المپیک رفته بود.هم اکنون نوشاد به المپیک می رود و این دو عزیز باز هم مظلوم واقع می شوند چون گناهشان پدر و عموی او بودن است و افتخارشان هم همین .چه کسی به خود اجازه می دهد جایگاه مظلومی را تصاحب و مانع رفتن او همراه فرزندش به المپیک شود و چگونه در پیشگاه خداوند قادر متعال پاسخ گو خواهد بود.
ایا هدف از رفتن به المپیک کسب افتخار برای ایران عزیز اسلامیمان نیست ایا پدرش که مربی واقعی اوست روحیه و انگیزه نوشاد را با همراهیش دو چنان نمی کند و بدین طریق منافع ملی حفظ نمی شود.متاسفم که کمیته فنی فقط در دو سال گذشته و حتی در فدراسیون قبل تنها فعالیتش تقسیم منافع و اعزامها بوده و هست.مسئول محترم فدراسیون را این حقیر دعوت می کنم به تعمق بیشتر بدون توجه به …..با تشکر.
حسن ترکان-حادم ورزش
جناب آقاي حسن آقا با سلام
از اينكه اينگونه حقايق بسيار تلخ را بر زبان مي راني ، شما را تحسين مي كنم و من معتقدم افرادي كه مربي ملي هستند ابدا در كميته فني نبايد باشند متاسفانه بحث ، بحث اعزامهاي برون مرزيست و احساس ميكنم عدالت را گم كرده ايم. و اما خوشحالم كه هر از چند روزي، يادي از رييس متواضع و دوست داشتني پيشين فدراسيون، شادروان استاد آرمند به زبان مي آوريد. من خودم افتخار شركت در كلاس مربيگري درجه 2 در سال 1365 را با تدريس اين بزرگوار و استاد عميدي،در تهران ،گذرانده و مديونشان هستم. متاسفانه اهالي پينگ پنگ ، شخصيت و عظمت اين بزرگوار را آگاه نيستندن از اين رو براي معرفي و شناخت بهتر ايشان و پي بردن به ارزشهاي وجودي وي، پيشنهاد ميكنم مدير محترم سايت اطلاعات جامعي را از زندگي كوتاه اين عزيز دوست داشتني ، كه يادش تا ابد در قلب ما خواهد بود،جمع آوري ، و تحت عنوان زندگي نامه ايشان در سايت انعكاس فرماييد.
متشكرم
با سلام.و عرض ادب.افرین بر شما که چشم و رو داشتن واقعی را تعریف کردید.باید قدر نعمتها را دانست و تجلیل و تعریف را شخصیت و مفهوم داد گه در جایگان اصلیشان استفاده و بدور از منافع شخصی از این فرهنگ دفاع کرد و همانطور که انتفاد -توصیه-تذکر-و هشتار در امور تخریبی فرهنگی جایز و ادای دین است تجلیل از خادمین واقعی ورزش همچون دکتر ارمند وظیفه و مسئولین محترم بهتر خواهند فهمید شعور این خانواده ورزشی را و اینکه اخر کار رفتن است و یک خوبی می ماند و یک بدی و یس.چه زیباست خادمین ورزش را بخوبی یاد کنند.استان اصفهان اماده است در اولین مسابقات کشوری از این عزیز بزرگوار تجلیل و از خانواده او نیز تشکر و قدر دانی کند.علیهذا پیشنهاد خوبی است ما هم از اقای علوی تقاضا می کنیم با توجه باینکه دیر شده است این مهم را انجام دهند.که این سایت مثل همیشه در امور فرهنگی پیشقدم باشد.با تشکر.
با سلام
ما خوشحال میشویم که از بیوگرافی بزرگان و پیشکسوتان این رشته اگاهی پیدا کنیم و بتوانیم از تجربیات انها در مراحل کاری و زندگی از انها استفاده ببریم.از جناب اقای ترکان سپاسگذاریم.
با عرض سلام خدمت خانواده تنیس روی میز،اینجانب افتخار شاگردی آقای دکترآرمند را در دوران تحصیلم درمقطع کارشناسی در دانشگاه تربیت معلم تهران داشته ام و ایشان استاد درس مدیریت و طرز اجرای مسابقات من بوده اند. هیچگاه بزرگی رفتار و کردار ایشان از ذهنم بیرون نمی رود خصوصا توجه خاص ایشان به من به خاطر پینگ پنگی بودنم باعث افتخارم است. از خدای بزرگ به حرمت افتخار شاگردی من به استادم آقای آرمند خواهان خوب بودن ،پاک بودن ،سالم بودن در رفتارو تمام صفات نیک برای خود و اعضای این خانواده بزرگ هستم.از طرفی علت انتخاب های مربیان تیم ملی برای من سوال مبهمی است که هیچ کسی پاسخگوی آن نبوده است کاش اعضای کمیته فنی و کمیته داوران به جای انتخاب افرادی از بین خود،افرادی را با توجه به سوابق آنها انتخاب می کردند .