در طول عمرم فقط 8 نكته ياد گرفتم…

استادي از شاگردش سوال كرد و گفت: شما چه مدت است كه نزد من

درس مي خواني و علم ياد ميگيري؟

شاگرد جواب داد: 33سال

معلم: در اين مدت طولاني چه چيزهايي ياد گرفتي؟

شاگرد: 8 نكته!!!

معلم از شنيدن اين جواب ناراحت شد و گفت: (انا لله و انا اليه

راجعون) عمرم را صرف تعليم تو كردم حالا فقط 8 نكته ياد گرفتي؟؟؟

ناچاراً معلم گفت: اين 8 نكته چيست؟!

دانش آموز:

نكته اول:وقتي به مردم نگاه مي كردم، ديدم كه

هر كس رفيق يا رفقايي دارد، كه وقتي پا به خانه قبر مي گزارد او را تنها مي

گذارند. از اين رو من اعمال خوبم را رفيق خود كردم تا در قبر نيز همراهم باشند..

نكته دوم:كلام خداوند متعال را ورق زدم به اين

آيه رسيدم كه مي فرمايد:

(و اما من خاف مقام ربه و نهي النفس عن الهوي فان الجنة هي المئوي)

از آن هنگام با نفس خود به مبارزه پرداختم تا بر اطاعت پروردگارم ثابت قدم شوم..

نكته سوم:آدمها را ديدم كه نزد هر كدام چيز با

ارزشي وجود دارد كه سفت آنرا گرفته و از آن مراقبت مي كند كه مبادا از دستش بدهد،

قرآن را مطالعه كردم، مي فرمايد:(ما عندكم نفيد و ما عند الله باق)، بعد از آن هر

چيز با ارزشي كه به دست آوردم، به پروردگارم سپردم تا خود از آن برايم محافظت

كند..

نكته چهارم:وقتي به انسانها نگاه مي كردم متوجه

شدم، كه هر كدام به چيزهايي از قبيل ثروت، زيبايي، مقام و ن‍ژاد افتخار و مباهات

مي كنند در اين فرموده خالقم تدبر و تامل كردم كه مي فرمايد:(ان اكرمكم عند الله

اتقاكم) بعد از آن ترس از خدا و تقوايم را افزايش دادم تا نزد پروردگارم محترم و

مكرم باشم..

نكته پنجم:مردم را مشاهده مي كردم كه برخي از

آنها به همديگر تهمت مي زنند و يكديگر را لعنت مي فرستند و منشاء

اين احساسات ناپاك هم چيزي جز بخل و حسادت نبود با اين آيه از كلام پروردگارم

برخورد كردم ( نحن قسمنا بينهم معيشتهم في الحياة الدنيا) از اين رو از حسادت دوري

كردم و برايم روشن شد كه قسمتم را خداوند تعيين كرده است، پس ديگر حسادت چرا، كينه

و عداوت و دشمني چرا..

نكته ششم:بعضي از مردم را د يديم دشمن هم

هستند و بعضي از آنها به هم نوعان خويش ستم مي كنند و آنها را از بين مي برند،

پروردگارم مي فرمايد: (ان الشيطان لكم عدو فاتخذوه عدوا) از دشمني و ستمگري نسبت

به مردم دور شدم و خود را براي دشمني و جنگ با شيطان آماده كردم..

نكته هفتم:مي ديدم كه مردم براي كسب رزق

و روزي خود را به آب و آتش مي زنند و بسياري از اوقات هم اهميتي به حلال و حرام

بودن آن نمي دهند، خداوند نيز مي فرمايد: (و ما من دابة في الارش الا علي الله

رزقها)، فهميدم كه من نيز يكي از آفريده هاي پروردگارم هستم، از همين رو خود را

مشغول رزقي كردم كه خداوند به من عطا كرده است..

نكته هشتم:مردم را مي ديدم كه به افراد دور و

بر خود توكل مي كنند و يا پشت به ثروت و زمين و تندرستي و قدرت و … مي

بندند، و خداوند مي فرمايد: (من يتوكل علي الله فهو حسبه)، از اين جا بود كه اميد

به هر چيزي را از دل بيرون راندم و فقط به خداوند عظيم الشأن توكل كردم..