دكتر طهماسبي: تشكيل كميته علمي در چارت وزارت ورزش و جوانان الزامي است

استاد دانشكده تربيت بدني دانشگاه تربيت دبير شهيد رجايي معتقد است: به تناسب رشدي كه در انجام كارهاي تحقيقاتي و پژوهشي در زمينه ورزش در دانشگاه‌ها صورت گرفته در كسب مدال رشد چشمگيري نداشته ايم.

به گزارش پایگاه تخصصی پینگ پنگ کشور؛دكتر فرشيد طهماسبي  با بيان اين مطلب كه در خصوص رابطه بين تحقيقات انجام شده در حوزه ورزش و كسب مدال در المپيك و سایر میادین جهانی پژوهش‌هاي مطلوبي از نظر کمی و کیفی صورت نگرفته است تصريح كرد: اگر پايان‌نامه‌ها و مقالات انجام شده در دانشگاه ها به سمت و سوي كمك به ورزش و در جهت ارتقاي سطح مدال‌ها در المپيك پيش برود بدون شك رتبه ما در المپيك آينده و رقابت‌هاي جهاني تك رقمي خواهد شد اما متاسفانه چيزي كه در نظر گرفته نمي‌شود همين موضوع است.

طهماسبي ادامه داد: خلايي كه هم‌اكنون بين متخصصان دانشگاه ها و مديران ورزشي در شرايط فعلي وجود دارد اگر توسط وزارت ورزش و جوانان پر شود و وزارتخانه مسوليت برنامه ریزی المپيك 2016 را به متخصصان دانشگاه‌ها واگذار كند، بدون شك سرمايه‌گذاري وزارت ورزش و كميته‌ ملي المپيك در المپيك بعدي فقط معطوف رشته‌هايي چون كشتي و وزنه برداري نخواهد بود.

اين استاد دانشگاه اظهار كرد: ما منكر اين امر نيستيم كه در المپيك امسال از نظركيفي نسبت به دوره‌هاي قبل رشد نسبتا خوبي داشتيم اما بايد مسئولان ورزشي علت اين رشد را بررسي كنند چون در غير اين صورت منشاء موفقیت نسبی مذکور ممکن است به عواملی نظیر انگيزه مالي نسبت داده شود و اگر چنین باشد قطعا در دوره های بعدی با مشکل مواجه خواهیم شد چون انگیزه های بیرونی (مانند سکه طلا) فقط در کوتاه مدت جوابگو هستند، در حالی که ما باید انگیزه های درونی ورزشکارانمان را تقویت کنیم.

استاد دانشكده تربيت بدني دانشگاه تربيت دبير شهيد رجايي خاطرنشان كرد: در حال حاضر عرق ملي و انگيزه مالي عوامل اصلي كسب مدال از سوی ورزشکاران ایرانی است اما سهم علم ورزش دررشد ورزش قهرمانی کشور ناچیز است و ما اگر بدنبال دستیابی به قله های موفقیت در همه رشته های ورزشی هستیم باید بدانیم که هر گونه برنامه ریزی در ورزش ما باید مبتنی بر اصول علمی بوده و موفقیت های ما قابل پیش بینی باشد نه اینکه در یک رشته ورزشی شانس کسب مدال را 100 درصد بدانیم اما این احتمال در مسابقات خیلی پایین تر باشد و بالعکس.

وي افزود: تا زمانيكه علم به معناي واقعي ورزش را همراهي نكند نتايج شانسي و تصادفي خواهند بود، همانطور كه اين مساله را به وضوح در فوتبال شاهد هستيم، لذا به نظر مي‌رسد اگر جايگاه ورزش را با استفاده از ابزارها و منابع علمي پيش بيني كنيم و سهم علم را از سهم مديريت و برنامه‌ريزي تفكيك نماييم بهتر مي‌توان به سهم علم در پيشرفت ركود ايران در المپيك آينده پي برد.

اين استاد دانشگاه تاكيد كرد: تجارب علمي ثابت كرده که در سالهای اخیر در رشته‌هايي كه افراد علمي و متخصص نقش كليدي را داشتند شاهد تحول و پيشرفتهای قابل توجهی در آن رشته‌ها بوديم كه نمونه اين پيشرفت را مي‌توان در رشته‌هاي واليبال و بسكتبال ديد اما فوتبال هنوز علم گريز است و اثرات اين علم گريزي را در تيم‌هاي باشگاهي و تيم ملي به خوبي مي‌بينيم.

طهماسبي يكي از راهكارهاي موثر در علمي كردن ورزش را تشكيل كميته یا معاونت علمي در چارت وزارت ورزش و جوانان عنوان كرد و گفت: اگر چنين معاونت یا كميته‌‌اي در چارت وزارتخانه تعريف شود در آينده ارتباط نزديكي بين متخصصان و وزارت ورزش و جوانان بوجود مي‌آيد و كارها در حوزه قهرماني كاربردي‌تر خواهد شد و ديگر دانشجويان رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی پژوهش‌ها و تحقيقات خود را محدود به تحقیقات صرفا آزمایشگاهی نخواهند کرد و تحقیقات میدانی و کاربردی اهمیت بیشتری پیدا خواهند کرد.

استاد دانشگاه تربيت بدني دانشگاه تربيت دبير شهيد رجايي يادآور شد: وزارت ورزش و جوانان و به تبع آن كميته ملي المپيك به جاي اينكه در آستانه المپيك به فكر استفاده از تخصص پژوهشگران و متخصصان در تيم‌هاي ورزشي باشند، بهتر است از همين حالا به فکر باشد و با اعلام يك فراخوان، از تمام متخصصان حوزه علوم ورزشی در راستای ارتقاء ركوردهاي ورزشكاران دعوت به همكاري كند.

وي اظهار كرد: در كشور ما ورزش همانند هرمي مي‌ماند كه وضعیت وارونه دارد و ما به جاي اينكه در ابتدا به ورزش پايه بپردازيم و نتايج حاصل از اين رشد را در ورزش قهرماني و حرفه‌اي ببينيم، از همان ابتداي امر تمام توجهات را معطوف رشد ورزش قهرماني مي‌كنيم و از اصل موضوع غافل مي مانيم، در حقيقت هم اكنون بعد از مشكل پژوهش و علم گریزی مدیریت ورزش کشور، بحث اصلي ورزش پايه و بي‌توجهي وزارتخانه های مسئول به رده های پایه و رشته‌هاي پايه است، واقعا چند درصد از افرادي كه در راس هرم مدیریت ورزش كار مي‌كنند از افراد متخصص و تحصيلكرده تربيت بدني هستند، چند نفر متخصص ورزش در کنار تیمهای باشگاهی و ملی ما به فعالیت مشغولند، در حالیکه ما کارشناسان جویای کار زیادی در حوزه ورزش داریم.

اين استاد دانشگاه در پايان گفت: در طول سال نزديك به 20 همايش به اصطلاح معتبر در زمينه‌هاي مختلف علوم ورزشي در كشور برگزار مي‌شود اما چون خروجي این همایش ها مشخص نيست به طور طبیعی نقشي در رشد ورزش‌ همگانی، پايه و قهرماني در كشور ندارند و فقط هزينه بر هستند. در این خصوص نیز باید نظارت صورت گیرد و هنگام انجام پژوهش و برگزاری همایش های پژوهشی مقوله نیاز سنجی و بحث هزینه – سود مورد توجه قرار گیرد تا منابع ملی ما مورد حیف و میل قرار نگیرند.