مشكل ورزش فقردانش خارجي است،نه مربي خارجي

امروز بزرگترين افتخار هر مدير ورزش يا رئيس فدراسيون ورزشي دركشور، گرفتن عكس با مربي خارجي در لحظه  ورود به كشور و هنگام پياده شدن از پلكان هواپيما يا فرودگاه است. وظيفه اي كه مديران ورزش كشور به خوبي از هم تقليد كرده و به آن افتخار مي كنند و به اين مباهات خود فخر فروشي مي كنند.

مديران ورزش كشور، اگر توام با منت كشي و خواري بتوانند با مربي خارجي كه تمام آمال فدراسيون هاست وارد مذاكره و در حضور رياست سازمان (قبلی)با آن مربي عقد قرارداد نمايند، به چنان منزلتي مي رسند كه گردن آويز افتخار آوردن مربي خارجي را همانند پهلوانان برگردن خود مي بندند و به مثابه اين است كه از دست رياست سازمان تربيت بدني(قبلی) بالاترين نشان لياقت مديريت ورزش كشور گرفته اند.

آيا تنها وظيفه مديران و روساي فدراسيون ها جذب مربي خارجي است . آيا مربيان خارجي توانسته اند ورزش بيمار كشور را در ساليان گذشته درمان كنند. آيا مربيان خارجي حاضر شده اند، دانش خود را در اختيار ورزش بيمار ما قرار دهند.

سونامي ورود مربي خارجي به ورزش كشور  وهمچنین قرارداد با کمپهای خارجی در حالي با عقد قرارداد واگذاري همه جانبه اختيارت تمام رده هاي سني تيم هاي  يك فدراسيون در حالي شكل گيري است، كه موج آن به  فدراسيون هاي ديگر نيز رسيده است و آنان نيز در تكاپوي جذب و واگذاري اختيارات همه جانبه تيم هاي خود به مربي خارجي هستند. مشكل ورزش كشور ورود سونامي مربي خارجي نيست، بلكه عدم ورود سونامي دانش خارجي است. ورود مربيان خارجي كه دانش خود را در اختيار ورزش كشور قرار نمي دهند، به صلاح ورزش كشور نيست.

مديران و روساي فدراسيون هاي  سنتي حاكم بر ورزش كشور كه اعتقادي به علمي شدن ورزش ندارند ، اكنون براي جبران عقب افتادگي علمي فدراسيون خود به ناچار اقدام به جذب مربيان آكادميك خارجي مي كنند، تا سرپوشي بر ضعف هاي عدم تربيت مربيان آكادميك داخلي بگذارند.

حال سوال اساسي اينجاست كه وظيفه تربيت مربيان آكادميك در رشته هاي ورزشي مختلف بر عهده چه نهادي است. سازمان تربيت بدني(قبلی) و فدراسيون ها چه اقدام اساسي در اين زمينه انجام داده اند. چرا مسئولين ورزش براي وارد كردن دانش خارجي به كشور ميلياردها تومان هزينه نمي كنند. چه كساني از ورود دانش خارجي به كشور زيان مي بينند و چه كساني از ورود مربيان خارجي به كشور سود مي برند؟