گفتگوی مجید احتشام زاده با خبرنگار (دویچه وله)

تنیس روی میز ایران با پدیده‌هایی مانند نوشاد عالمیان و پوریا عمرانی از رشته‌های ورزشی رو به رشد این کشور است. مجید احتشام زاده، پیشکسوت پینگ‌پنگ ایران، از بخت صعود به المپیک لندن و وضعیت مالی این ورزش در ایران می‌گوید.

بشنوید: گفت‌وگو با مجید احتشام زاده، نماینده‌ی تنیس روی میز ایران در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی

دویچه وله: آقای احتشام‌زاده شما سوابق متعددی دارید در ورزش تنیس روی میز؛ در سال ۱۹۹۸ قهرمان آسیا و اقیانوسیه شدید. چندین مقام قهرمانی در ایران نیز به دست آوردید. در حال حاضر نوشاد عالمیان ورزشکار برجسته‌ی تنیس روی میز ایران محسوب می‌شود. با نگاهی به المپیک ۲۰۱۲ لندن و بخت حضور ورزشکاران تنیس روی میز ایران در این مسابقات شما وضعیت تنیس روی میز ایران را در مقطع فعلی چه طور می‌توانید ارزیابی کنید؟

مجید احتشام زاده: به‌ هر حال می‌دانید که این مسابقات مقدماتی انتخابی المپیک ۲۰۱۲ لندن از هفته‌های دیگر قرار است شروع شود و می‌دانید که بخش آسیای میانه‌اش در تهران برگزار می‌شود و چهار بازیکنان از کشور ما در این مسابقات شرکت می‌کنند. کلاً در آسیای میانه هر کشوری چهار بازیکن می‌تواند به این مسابقات اعزام کند که قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان از کشورهای آسیای میانه در این مسابقات شرکت می‌کنند که شانس بچه‌های ما بیشتر است. خصوصاً نوشاد عالمیان که نفر اول تیم ملی ما است و در این مسابقات قرار است که شرکت کند.

بیشتر بخت را به او می‌دهند. ولی خب نیما عالیمان، پوریا عمرانی و شاهین اخلاق‌پسند هم سه نماینده‌ی دیگر ما در این مسابقات هستند که آنها هم شانس دارند. از قرقیزستان و قزاقستان هم بازیکنان خوبی در این مسابقات شرکت دارند که آنها هم شانس دارند. ولی به‌ هر صورت چون ما میزبان هستیم، می‌توانیم از شرایط میزبانی خودمان در این مسابقات بیشترین بهره را ببریم و بتوانیم همچون سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ و ۲۰۰۸ نماینده‌ا‌ی را در مسابقات المپیک ۲۰۱۲ لندن هم داشته باشیم.

همان طور که در ابتدا اشاره شد، شما نماینده‌ی تنیس روی میز ایران در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی بودید. شاهین اخلاق‌پسند در سال ۲۰۰۴ و در المپیک آتن نیز حضور داشت برای ایران و همچنین افشین نوروزی در المپیک ۲۰۰۸ پکن. آیا شما بختی را می‌بینید که در المپیک ۲۰۱۲ لندن بیشتر از یک پینگ‌پنگ‌باز ایرانی به میدان رود؟

نه، متأسفانه فقط از آسیای میانه فقط یک نفر به این مسابقات می‌تواند راه پیدا کند. شاید اگر دو نفر بود، ما بخت دو نفر را هم داشتیم. به‌ هر صورت شانس بچه‌های ما بیشتر است.

وضعیت فعلی پینگ‌پنگ‌باز شماره‌ی یک تیم ملی ایران، نوشاد عالمیان، به چه صورت است؟

ببینید، از پنج‌شنبه ۱۷ آذرماه ما اردوی تیم ملی را داریم در آکادمی بین‌المللی فدراسیون پینگ‌پنگ کشورمان و تمامی بازیکنان ما در اردو هستند و تلاش دارند خودشان را آماده کنند. هم از بعد فنی، هم از بعد روانی و هم از بعد بدن‌سازی.

به‌هرصورت پینگ‌پنگ یکی از ورزش‌های حساس است. چون هر چه توپ کوچکتر می‌شود، حساسیت و سختی‌گیری آن کار بیشتر می‌شود. آن بازیکنانی که بتواند در شرایط سخت بهتر بازی کند، من فکر می‌کنم می‌تواند به المپیک راه پیدا کند، که برای هر ورزشکاری در هر رشته‌ای یک افتخار در دنیا محسوب می‌شود.

نظر شخصی شما چیست آقای احتشام‌زاده در مورد کم و کیف و بخت این چهار گزینه‌ای که در حال حاضر در اردو هستند و شما نام‌شان را بردید؟

نظر شخصی خود من روی پوریا عمرانی است. جوان ۱۷ ساله‌ای که توانست به‌عنوان نفر سوم تیم ملی برای اولین بار راه پیدا کند به تیم ملی و بارها توانسته نوشاد عالمیان را شکست دهد و از نظر من او می‌تواند بخت‌ بیشتری را داشته باشد. به دلیل این که بازیکن خونسردی است، بازیکن تکمیلی است که در دو سو می‌تواند خوب کار کند؛ هم در “فورهند” و هم در “بک‌هند”. من فکر می‌کنم پوریا عمرانی اگر به المپیک راه پیدا کند، برای پینگ‌پنگ ما بهتر است. به دلیل این که اگر ما فقط یک نوشاد داشته باشیم و در تمامی مسابقات قرار باشد که او برود، دیگر بازیکنان ما مشکل پیدا می‌کنند و ما پشتوانه‌سازی‌مان ضعیف می‌شود.

آقای احتشام‌زاده شما علیرغم این که بالای ۵۰ سال سن دارید، هنوز در مسابقات باشگاهی لیگ برتر تنیس روی میز ایران به میدان می‌روید و پیراهن تیم “نفت سپاهان تهران” را بر تن دارید. لطفا از وضعیت لیگ برتر پینگ‌پنگ ایران تعریف کنید؛ وضعیت سخت‌افزاری این مسابقات و همچنین ساختار مالی تنیس روی میز حرفه‌ای در ایران. آیا پینگ‌پنگ‌بازان حرفه‌ای در ایران درآمد خوبی دارند؟

می‌دانید که ما حدود ۲۰ سال است که لیگ حرفه‌ای را در کشورمان در بخش باشگاهی تنیس روی میز داریم که الان حدود ۱۰ سالی هست که از نظر حمایت مالی و اسپانسر خیلی پیشرفت کرده‌اند. من فکر می‌کنم بازیکنان تنیس روی میز الان از فوتبالیست‌ها – به نسبت – بیشتر پول می‌گیرند.

به‌عنوان نمونه برای یک لیگ سه ماهه بازیکنان تنیس روی میز ما ۶۰ تا ۷۰ میلیون پول می‌گیرند که من با این تناسب و با این آمار فکر می‌کنم از فوتبالیست‌هایی که یکسال باید تلاش کنند، مسابقات داشته باشند، جام حذفی دارند، لیگ باشگاه‌های آسیا و لیگ کشور دارند؛ اگر پانصد میلیون بگیرند، من فکر می‌کنم پینگ‌پنگ‌ بازهای ما به نسبت بیشتر پول می‌گیرند.

ما اسپانسرهای مالی زیادی را در بخش تنیس روی میز داریم و البته بازیکنان خارجی هم در لیگ ما بازی می‌کنند. بازیکنانی از کره شمالی، از هندوستان و از نیجریه. لیگ برتر یا “سوپر لیگ” ما در سال گذشته با هفت تیم برگزار شد که امسال قرار است با شش تیم لیگ حرفه‌ای ما فعال باشد. البته قرار بود استقلال هم که به‌ هر حال یکی از تیم‌های پرطرفدار کشور ما هست، در صحنه‌ی تنیس روی میز حاضر شود که متأسفانه به خاطر مشکلات نتوانست امسال لیگ تنیس روی میز را همراهی کند.

به‌ هر صورت لیگ تنیس روی میز دارای اسپانسرهای زیادی است که ارگانهای مختلفی از جمله “پتروشیمی بندرامام”، “نفت سپاهان”، “سازمان نظام پزشکی” و “ذوب آهن”، این‌ها توانسته‌اند در لیگ تنیس روی میز فعال باشند و خود من هم به‌عنوان بازیکنان در خدمت نفت سپاهان تهران هستم.

هماهنگی با دانش روز تنیس روی میز جهان تا چه مقدار حکمفرما است در ورزش تنیس روی میز ایران؟

خوشبختانه تمامی مربیان در لیگ باشگاهی کشور ما همه بومی هستند. ما خوشبختانه از این نظر در حدی غنی هستیم که احتیاج به مربی خارجی نداریم. ولی برای این که تیم‌ها بتوانند خودشان را قوی کنند و نقاط ضعف خودشان را در بخش بازیکن بپوشانند، از کره شمالی و هندوستان و از نیجریه و از ترکیه بازیکنانی را به استخدام خودشان درمی‌‌‌آورند. در بخش سخت‌افزاری هم هر کدام با باشگاه‌های خودشان تمرین می‌کنند، سالن‌های خوبی دارند و می‌توانند با سالن‌هایی که دارند و بازیکنانی که هستند، خودشان را به روز برسانند و در لیگ بتوانند فعالیت خودشان را در بخش حرفه‌ای انجام دهند.

مصاحبه‌گر: فرید اشرفیان