[1]
ویدا عبدی دزفولی یکی از مربیان ملی بوده که بسادگی این منصب ارزشمند ومقدس را بدست نیاورده است.
ویدا عبدی افتخار داشته تا دست یابی به کرسی مربی ملی کشور را بعد از سابقه ۱۳ ساله بازیکن ملی پوش بودن و سالها بازی کردن و کسب تجربه بدست اورده است.در اینجا افتخار داریم تا با این مربی وبازیکن ملی مصاحبه ای اختصاصی انجام دهیم.
خانم عبدی لطفا خودتان را معرفی فرمایید:
ویدا عبدی دزفولی هستم.کارشناس ارشد رشته تربیت بدنی
لطفا از سابقه ورزشی خودتان برای ما بگویید:
در سن ده سالگی با ورود میز پینگ پنگ به خانه این رشته را شروع کردم .متاسفانه دوران نونهالی و نوجوانی ما مصادف با جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بود.برای اولین بار در سن ۱۵ سالگی نائب قهرمان استان خوزستان شدم وبه مسابقات قهرمانی کشور رفتم.
به مدت ۱۳سال عضوتیم ملی جمهوری اسلامی بودم چندین بار چهره برتر وستاره بازیها شدم.در رشته های مختلفی همچون بدنسازی و…به مدت شش سال فعالیت داشته ام.
[2]
خانم عبدی مربیگری را چگونه آغاز کردید؟
کار مربیگری را قبل از اینکه مدرک مربیگری خودم را بگیرم در شهرستان دزفول آغاز کردم.به مدت شش ماه به عنوان کمک مربی در کنار مربیان کره ای حضور داشته ام وتاکنون در تمام رده های سنی مربی تیم ملی بوده ام.
وضعیت تنیس روی میز بانوان را چگونه ارزیابی میکنید؟
خدا را شکر وضعیت بانوان رو به رشد و بسیار تغییر کرده است. با وضعیت فعلی بانوان می روند تا نقش و جایگاه واقعی خود را بهتر از قبل پیدا کنند .همانگونه که همه اطلاع دارند در حال حاضر بانوان ما همانند آقایان هرکدام یک نفر المپیکی دارند.البته نباید از همکاریهای شما در این بخش چشم پوشی کنیم و امیدواریم همانند قبل حوزه بانوان را مورد توجه خاص خود قرار دهید. همچنین از مسئولین فدراسیون بخاطر توجه و تمرکز بیشتر بر روی حوزه بانوان قدردانی میکنم.جادارد از سرکار خانم پوستین دوز بخاطر زحماتی که برای این رشته کشیده و میکشند تشکر مخصوص بنمابم.
به نظر من باید با برنامه ریزی و توجه و تمرکز بیشتر روی رده های پایه سرمایه گذاری بیشتری انجام دهیم.
[3]
خانم عبدی لطفا شیرین ترین و تلخ ترین خاطره دوران ورزشی خودتان را بیان کنید:
تلخ ترین خاطره ورزشی من: یک بار شهرستان دزفول میزبان تنیس روی میز خوزستان بود ومادرم در این رقابتها حضور داشت.برای بار اول بود که در مقابل بازیکن آنتی از نوع فینت قرار گرفته بودم.در آنشرایط هر وقت پوئنی از دست می دادم مادرم آرام میگفت: الهی مادرت بمیرد ودقیقا برای ۲۱ امتیازی که از دست دادم همین جمله را تکرار کرد.به یاد دارم همان شب بعد از بازیها تا صبح گریه کردم وهمان دم اراده کردم به تیم ملی برسم و دینم را به مادرم ادا کنم که خدا را شکر به دعای خیر مادرم این اتفاق افتاد.
شیرین ترین خاطره من:پشتیبانی بیدریغ و دلسوزانه شوهر عزیزم که ۱۵ سال است در کنارم صمیمانه و با گذشت مثال زدنی لطف کرده ودر تمام مراحل مرا کمک و دستگیری نمود ه است.
خانم عبدی لطفا از مربیان خود برای ما بگویید:
مربی و و استاد بزرگواری که تنیس روی میز را به صورت کلاسیک و حرفه ای به من آموخت آقای سید احمد علوی بوده است.
من هر چه در تنیس روی میز دارم مدیون ایشان و خانواده علوی هستم.به نظر من آقای علوی یکی از بهترین مربیان و مدرسان این رشته می باشند که در همین جا از تمامی زحمات خالصانه ایشان که برای من کشیده اند تشکر و قدردانی میکنم.
خانم عبدی رقابتهای سلیمانیه عراق را چگونه دیدید؟
خدا را شکر این دوره از رقابتها بسیار عالی بود.اول اینکه برای اولین بار بود که مسئولین فدراسیون این تعداد بازیکن را به رقابتهای بین المللی اعزام میکردند.دوم اینکه این رقابتها محک و تجربه خوبی برای ارتقاءو سنجش سطح بازیکنان بود.بعد اینکه خوشبختانه نتیجه گیری خوبی هم داشتیم و تعداد زیادی مدال بین المللی کسب کردیم.
در خاتمه اگر حرفی یا پیامی دارید بفرمایید:
از تمام مسئولان فدراسیون بخاطر زحمتهایی که در سال ۹۰ کشیدند تشکر میکنم و امیدوارم سال جدید یعنی سال ۹۱ یکی از بهترین سالها برای افتخار آفرینی این رشته خصوصا برای بانوان ارزشمند ما باشد.
در خاتمه از شما وسایت خوب و فراگیر شما سپاسگذارم