قالب خبری داریا نیوز

الگو و نتیجه تمام برنامه ریزیها و زحمات عملکرد دکتر ارمند در دهد ۶۰ بود. تحول در این رشته و تبدیل سیستم کنترلی به حمله ای و زدن ضربه های پی در پی تاپ اسپین سریع در اوج با سرعت بازی چندین برابر تحول کامل به نمایش گذاشته می شد.نمونه ای از اخلاق مداری و پهلوانی و حاصل کار فرهنگی فدراسیون وقت که تبدیل به فعل آن در دید همگان هر تبایغ و شعار کاذبی را در همه مسابقات محکوم و نمونه ای جاودان برای این رشته.

از همه استانها ورزشکاران علافه مند شرکت کننده در مسابقات با دیدن تاکتیک سرتا پا حمله ای او انگیزه تمرین تا سال بعد در مسابقات قهرمانی کشور را بدست می اوردند.پاک بود و فقط به ورزش فکر می کرد بارها فهرمان ایران و سنت شکن قهرمانی سیستم قبل را بنا نهاد. مظلومیت و افتادگی او در اوج بازی مثال زدنی و افرادی غافل و حسود که شرایطی را از دست داده بودند را متوسل به شیطنت و فشارهای روحی.

ولی پشتکار و نیت صادق او در ورزش همچنان مشارالیه را قوی و استوار نگه می داشت.در دهه ۷۰ جذب باشگاهها شد ولی از نظر مادی نتوانست حقو حقوقی کتمل را دارا و در نهایت شغلی در شهر زادگاه خویش استان مازندران پیشه کرد ولی فشار زندگی و نهایتا برگشت به این رشته . مثل همیشه دردها را بوسیله ورزش مورد علاقه اش با عرق کردن پشت میز از بدن خارج می کرد و قرزند کوچک خود رابا کمک برادرش مثل مادری که با لذت هر روز به عزیزش شیر می دهد تا استخوانهای او را فوی و روح لطیف اهدایی خداوند را جهت تکامل اماده کند با او تمام طول روز را به تمرین می پرداختند و سالها با زحمت بسیار باعث استخوان سازی ورزش او و کشور عزیز ایران اسلامی شدند. مجددا بوسیله فرزندش با فرهنگ استادش مرحوم دکتر ارمند باعث تحول شود.

و اینچنین شد و در شرف انیم .افتخارشان انست که پدر و عموی اویند.اما از بخت بد گناهشان هم همین است.چرا که اگر پایین ترین عضو این خانواده ورزشی حتی سوری مربی نوشاد بود هم اکنون از نظر جایگاه و….در عرش اعلا و بزرگترین افتخارات را می داشت.اما بزرگترین گناه عدم داشتن حداقل افتخارات ان است که پدرش و عموی او هستند.بسیار علافه داشت در میادین بین المللی حضور داشته باشد اما در شرایط جنگ تحمیلی بودیم و الحق که اولویت با جنگ و امکانات برون مرزی کم.وگرنه بخدا قسم در همین سن نوشاد در زمان خودش نعمت اجوبه ای و الگوی تحول و اگر میادین نوشاد و امکانات این زمان را می داشت بسیار بالاتر از نوشاد و بارها به المپیک رفته بود.هم اکنون نوشاد به المپیک می رود و این دو عزیز باز هم مظلوم واقع می شوند چون گناهشان پدر و عموی او بودن است و افتخارشان هم همین .چه کسی به خود اجازه می دهد جایگاه مظلومی را تصاحب و مانع رفتن او همراه فرزندش به المپیک شود و چگونه در پیشگاه خداوند قادر متعال پاسخ گو خواهد بود.

ایا هدف از رفتن به المپیک کسب افتخار برای ایران عزیز اسلامیمان نیست ایا پدرش که مربی واقعی اوست روحیه و انگیزه نوشاد را با همراهیش دو چنان نمی کند و بدین طریق منافع ملی حفظ نمی شود.متاسفم که کمیته فنی فقط در دو سال گذشته و حتی در فدراسیون قبل تنها فعالیتش تقسیم منافع و اعزامها بوده و هست.مسئول محترم فدراسیون را این حقیر دعوت می کنم به تعمق بیشتر بدون توجه به …..با تشکر.

حسن ترکان-حادم ورزش