قالب خبری داریا نیوز

سرمربی سابق تیم ملی تنیس روی میز با بیان این که نوشاد عالمیان افتخار این رشته است، تاکید کرد که با برنامه ریزی صحیح می‌تواند در آینده به مدال المپیک دست پیدا کند.

فواد کاسب که به مدت ۹ سال سرمربیگری و مدیریت تیم های ملی را در عرصه های آسیایی، جهانی و المپیک برعهده داشته است، در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، در رابطه با عملکرد پینگ‌پنگ‌بازان المپیکی، وضعیت این رشته و عوامل پیشرفت تنیس روی میز در ایران سخن گفت.

نظر شما در رابطه با نتایج بازیکنان المپیکی پینگ پنگ ایران در لندن چیست؟

به آقای نوشاد عالمیان و خانم ندا شهسواری تبریک می‌گویم،‌ باید به این عزیزان دست مریزاد گفت. واقعا عالی بازی کردند. آنها با تمام وجود از پینگ پنگ ایران در بین سایر رشته های ورزشی دفاع کردند. خانم شهسواری با بدشانسی مواجه شد. او می توانست پیروز میدان باشد. جدا از زحمات آقای بابادیوند اگر مربی مورد نظر که با او در این یکسال و یا چند ماه اخیر تمرین کرده بود وی را همراهی می‌کرد از لحاظ روانی به مراتب بهتر بود. در رابطه با نوشاد و خیلی از مسایل حرفهای زیادی هست که در این مصاحبه نمی توان گفت. او هر آنچه را که باید انجام می‌داد به نمایش گذاشت و بسیار عالی ظاهر شد، نوشاد افتخار این رشته است. او با برنامه ریزی صحیح می‌تواند در آینده به مدال دست پیدا کند.

یکی از داوران شایسته تنیس روی میز کشور نیز در المپیک لندن حضور داشت.

حضور آقای صباغ زاده داور بلو بج کشوردر المپیک و قضاوت های بسیار خوب وی کم از درخشش بازیکنان نداشته و حضور او باعث افتخار تنیس روی میز شد. امیدوارم چهره های بین المللی کشور بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته و در سالهای آینده شاهد حضور نسلی از داوران جوان ایرانی در میادین بین المللی باشیم که با تسلط بر ویژگی‌های خاص بین المللی و در راستای رشد و توسعه این ورزش بیش از گذشته تاثیرگذار باشند. به او تبریک می گویم.

تدارکات و پشتیبانی از بازیکنان تیم ملی در دو سال اخیر مناسب بود؟

به این سوال بصورت کلی پاسخ می دهم، سفرهای زیادی را فدراسیون برای کل بازیکنان در این دو سال تدارک دیده بود که برای پینگ پنگ مناسب بود ولی تدارکات و تمرینات داخلی اصلا خوب نبود و بازیکنان بعد از برگشت از مسابقات سردرگم بودند. حضور بازیکنان در اردو، شهرهای خود، باشگاه‌ها و کار با مربیان مختلف و اجرای برنامه های مختلف در علم روز معنی ندارد. واقعا اگر ریئس فدراسیون بخواهد که برنامه‌ی شش ماهه یا یکساله‌ی تمرینات را ببیند چه کسی پاسخگو است؟ اصلا برنامه ای وجود دارد که توسط ایشان رویت شود؟ این مسابقات برون مرزی، بدنسازی، تمرینات و دوره های تمرینی کجای برنامه ها قرار دارد؟ چه کسی ناظر این اردو ها است؟ برنامه ها اگر یکپارچه بود بهتر جواب می‌داد و به همین دلیل برخی برنامه ها مناسب نبود.

چه عواملی می تواند در ارتقای پینگ پنگ ایران به صورت مستمر نقش داشته باشد؟

اول، مدیریتی که باید به علم مدیریت آگاهی داشته باشد و اگر از جنس همان رشته ی ورزشی باشد بهتر است، چرا که می‌تواند زیر مجموعه های خود را در زمینه های فنی، اجرایی و انسانی به خوبی انتخاب کند. حال چه در استان ها و چه در فدراسیون. دوم، بودجه‌ی مناسب، سوم، برنامه ریزی های بلند مدت و کوتاه مدت با تخصیص بودجه به تمامی استان ها در بخش عمومی و بخش اختصاصی و اعطای سخت افزار و نرم افزار مناسب، چهارم، کنترل و نظارت بر تمامی بخش های موجود که هر کدام از آنها شامل زیر مجموعه های زیادی است که پرداختن به آنها در این مقاله نمی گنجد.

کمپ تمرینی اتریش چه میزان در ارتقای عملکرد پینگ‌پنگ‌بازان ما تاثیرگذار بوده است؟

این کمپ می‌تواند تاثیرگذار باشد و کمپ خوبی است. به شرط آن که مکملی برای برنامه های داخلی و پلان سرمربی باشد و نقش کاتالیزر را بازی کند، نه نقش اصلی. باید مربیان داخلی بتوانند حریفان مناسب تمرینی برای بازیکنان انتخاب کنند تا به نقاط مثبت و منفی بازیکنان دست پیدا کنند و با دانش خود در کنار مربیان خارجی در تقابل باشند و تمام مسولیت ها به عهده‌ی خارجی ها نباشد. می‌توان گفت این اردوها بصورت مقطعی خوب بوده ولی کلی نه، به دلیل اینکه بعد از کمپ اتریش تمرینات مستمر با امکانات تمرینی در سطح فنی اعضای تیم های ملی ادامه داده نشد. (با استناد به اطلاعاتی که کارشناسان در سایت ها نسبت به تمرینات تیم ملی منعکس کرده‌اند.)

آیا با توجه به تحصیلات عالی و تجارب شما در ورزش، در رابطه با مسایل کلان تنیس روی میز از شما نظرخواهی می شود؟

این به همان مدیریتی که در اول مصاحبه به آن اشاره کردم ارتباط دارد. ممکن است فدراسیون به امثال من اعتقاد و احتیاجی نداشته باشد و ما هم می پذیریم چون در بخش فنی آنها قرار نمی گیریم، ولی همیشه خدمتگزار جامعه پینگ پنگ بوده و هستم. فکر می‌کنم من دینم را در زمان حضورم به عنوان بازیکن تیم ملی و بعدا در زمینه‌ی مربیگری به اندازه‌ی توانم ادا کردم و عاشق این ورزش هستم، اگر در داخل ما را نمی خواهند و یک شبه از تمامی تجارب و زحمات مان می گذرند، در حال حاضر به دنبال فراگیری علم نوین و افزایش دانش خود در ورزش و به ویژه در تنیس روی میز هستم تا شاید در فرصت دیگری افتخار خدمت مجدد به کشورم فراهم شود. در ضمن آنقدر کارشناس و صاحب نظر و دروغ پرداز این روزها زیاد شده که همان بهتر دور باشیم و دخالتی نکنیم.

توضیح وتفسیر: مشکل فقط فواد کاسب نبوده و نیست لطف الله نسب ها و مکیف ها و لیموچی و یوسفی و قوام زاده و رضایی و سعیدی و قارداشی و عمیدی و نظری و ابوالحسنی و در مجموع تمام صاحبان اصیل و فهیم و زحمت کش و کارکشته این رشته نباید باشند تاآقایان … وخانمها…. یک شبه بعنوان مربی و فلان و بهمان لقب بگیرند!

هر فدراسیون و در مجموع هر سیستمی که صاحبان خانه و خبرگان برجسته خود را جذب نکند مشروعیت خود را از دست داده است.

حال وضعیت فدراسیون تنیس روی میز کشور بگونه ای است که تقریبا تمام برجستگان و صاحب نظران این رشته خارج از گود هستند و از همه بدتر اینکه همان کسانی هم که حاضر شدند برای خدا کار کنند با انواع تهمتهای خطرناک حذف شدند!

سوال اینجاست که حتی اگر من ویا شما و یا دیگری که بهانه را همکاری با این سیستم عشق و علاقه نام نهاده اند آیا خبر ندارند که هر کس با این چنین سیستمی همکاری و همیاری نماید مورد نفرت و بد ذهنی اکثریت قاطع و در یک جمله تمام خانواده تنیس روی میز قرار می گیرد؟

کسی از مربی تیم ملی یا فلان مسئولیت ملی و یا بدش نمی آید و انسانها فی نفسه و ذاتا این چیزها را دوست دارند اما سوال ساده این است به چه قیمتی ؟

ما باید ببینیم که یک چیزی را بدست آورده ایم و صد چیز را از دست داده ایم!

آیا من اشتباه میکنم؟

فواد کاسب کسی بود که بصورت تمام وقت زندگی و هستی و نیستی خود را وقف اردوهای تیم ملی و ملی پوشان نمود و آنچنان از خود مایه گذاشت که فرزندان خردسال او در سنین کوچکی حتی با بیرون رفتن و پارک و سینما و گردش و….بیگانه بودند!

آیا این سرباز برجسته وطن محسوب نمی شود؟

بیاییم منصفانه و عادلانه و خدامحور مقایسه کنیم که:

اردوی های تیم های بزرگسالان فعلی کجا و اردوهای قبلی کجا؟

ودرنهایت اینکه:

این کجا و آن کجا؟

هشدار:حالا از شما دوستان وسوال میکنم که:اگر در فدراسیون جایگاهای یا پستی یا مقامی به برخی افراد رسیده به قیمت حذف و جفای در حق صاحب خانه ها بوده است!لذا برشما مبارک باد این پستها و مناصب چند روزه وفانی !اما باید یادمان باشد در حالی که این مناصب می آیند و می روند یک چیزهایی هست که هرگز وتا نهایت عمر و حتی بعد از آن رفتنی نیست و باقی است! و آن چیزی نیست الا کارنامه افراد که ماندگار است!

یادمان باشد که فواد کاسب چهره دوست داشتنی و ماندگار تنیس روی میز کشور بوده و باقی خواهد ماند!