[1]
استاد پرویز فروغی نسب یکی از چهره های ماندگار و موفق و برگ زرینی از تاریخ و شناسنامه تنیس روی میز کشور محسوب می شود.
استاد فروغی نسب یکی از دوست داشتنی ترین مربیان و بزرگان تنیس روی میز ایران می باشدکه همواره برای این رشته منشاء خیر و موفقیت بوده است.
تجلیل از این بزرگان تجلیل از خوبیها و معرفتهاست.باید از این گنجینه های مملو از تجربه به بهترین وجه استفاده نمود.
امیدواریم سالهای سال سایه این مرد بزرگ و دوست داشتنی بر سر جامعه تنیس روی میز کشور مستدام باشد.
واما متن مصاحبه با این بزرگ مرد تنیس روی میز کشور:
۱. لطفا خودتان را معرفی کنید؟
با سلام به شما و خانواده ی بزرگ ایران، این جانب پرویز فروغی نسب، متولد ۱۳۳۲ کرمانشاه، متاهل، دارای سه فرزند (دو پسر و یک دختر)هستم. پسر بزرگم دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف و پسر دیگرم امسال پیش دانشگاهی و دخترم نیز اول دبیرستان می باشد.
۲. از چه سالی و چگونه به رشته ی تنیس روی میز روی آوردید؟
از سال ۱۳۴۴ در کرمانشاه با رشته ی ورزشی پینگ پنگ آشنا شدم. در سال ۱۳۴۸ برای اولین بار -اگر اشتباه نکنم- در کرمان به مسابقات قهرمانی آموزشگاه های کشور رفتم. تا سال ۱۳۵۷ به عنوان بازیکن در مسابقات شرکت می کردم. از سال ۱۳۵۸ لباس مقدس مربیگری را پوشیدم. در سال ۱۳۸۰ حسب الامر جناب آقای حاج داود محمدی ، ریاست محترم هیات تنیس روی میز قزوین، به قزوین آمدم.
۳. از فعالیت ها و مقام های خود در تاریخ این رشته بگویید؟
پینگ پنگ کرمانشاه از سال ۱۳۵۹ طی برنامه ریزی که با همکاری جناب آقای محمدحسن نیکویی انجام گرفت، رشد و روند خوبی داشت و نتایج خوبی در دهه ی ۱۳۶۰ داشتیم. اما در اسفند ۱۳۶۳ بمباران های وحشیانه ی رژیم صدام به اوج خود رسید و پینگ پنگ تقریبا تعطیل شد. بازیکنان همگی پراکنده و هر کدام به شهری رفتند.
و من هم به مدت پنج سال از کرمانشاه به تهران نقل مکان کردم. در طی سال های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۳ و بعد از پایان جنگ ، پینگ پنگ کرمانشاه توانست بازیکنان زیادی را به جامعه ی ورزشی تنیس روی میز کشور معرفی نماید: از جمله آقایان، علی ابریفام، مهرداد علیقارداشی، رضا فتاحی، شاهرخ پروانه وار، شهروز بهروزی، بهاء الدین خالدی، محمدحسین قاری، ناصر فرهادی، سعید و حمید منتصری، مجید معبری، علی محمد پور، کیانوش جهانی فر، شهرام اردلان و … . در طی این سال ها مقام های زیر توسط بازیکنان کرمانشاه به دست آمد:
سال ۱۳۶۱، اهواز، قهرمان جوانان ایران- سال ۱۳۶۲ ، سنندج، قهرمان نوجوانان ایران- سال ۱۳۷۲، کرمانشاه، قهرمان جوانان ایران- سال ۱۳۶۲، بابلسر، مقام سوم جوانان ایران- سال ۱۳۶۴، کرمان، مقام سوم جوانان ایران
در ضمن نتایج ذیل در مسابقات انفرادی و دوبل در مسابقات قهرمانی کشور در رده های مختلف سنی توسط بازیکنان کرمانشاه به دست آمد. از جمله:
علی ابریفام: عضو تیم ملی جوانان از سال ۱۳۶۰ تا سال ۱۳۶۳- عضو تیم ملی بزرگسالان در سال ۱۳۷۸، زنجان- کسب مقام اول دوبل قهرمانی کشور به اتفاق آقای امیر روشنی، سال ۱۳۶۲، ارومیه- کسب مقام سوم انفرادی قهرمانی کشور بزرگسالان، تهران ۱۳۶۳
مهرداد علیقارداشی: عضو تیم ملی جوانان ایران سال ۱۳۶۱- کسب مقام سوم انفرادی مسابقات قهرمانی کشور بزرگسالان در سال های ۱۳۶۵و ۱۳۶۹- کسب نایب قهمانی دوبل بزرگسالان کشور به اتفاق آقای محمدرضا نعمتی در سال ۱۳۶۷- کسب نایب قهمانی دوبل بزرگسالان کشور به اتفاق آقای کیوان عصاری در سال ۱۳۶۸
سعید منتصری: عضو تیم ملی جوانان و اعزام به مسابقات آسیایی بحرین، سال ۱۳۶۲- عضو تیم ملی جوانان و اعزام به مسابقات آسیایی ژاپن، سال۱۳۶۵
بهاءالدین خالدی: عضو تیم ملی جوانان ایران
عضویت آقایان محمدحسین قاری و مجید معبدی در تیم ملی جوانان ایران
لازم به ذکر می باشد که کسب عناوین فوق، با زحمات و همیاری جناب آقای محمد حسن نیکویی و برادران عزیزم آقایان سید اعزاز اخوت و حشمت الله شریفی و عزم و اراده ی بازیکنان به دست آمده است.
در ضمن با تیم استان قزوین نیز در سال ۱۳۸۱ به مسابقات بین المللی کشور ترکیه و در سال ۱۳۸۶ به مسابقات بین المللی قبرس اعزام شدیم. همچنین با تیم بزرگسالان قزوین چهار بار به مقام سوم قهرمانی کشور دست یافتیم و نیز سه سال در کنار بازیکنان تیم الف ایران در مسابقات بین المللی قزوین حضور داشته ام که در این مسابقات دو بار به مقام قهرمانی و یک بار به مقام نایب قهرمانی دست یافتیم.
۴. لطفا شیرین ترین و تلخ ترین خاطره ی ورزشی خودتان را عنوان فرمایید؟
همین که ۴۴ سال در خدمت دوستان ورزشی سراسر کشور بوده ام، این مدت جزء خاطرات خوش بنده می باشد. بعد از مرگ ناگهانی مرحوم زنده یاد محمد ابراهیمی، ریاست محترم هیات پینگ پنگ استان گیلان، هیات استان گیلان مسابقات چند جانبه ای به یاد و نام آن مرحوم برگزار کرد، در این میان روبرو شدن با فرزند کوچک آن مرحوم برایم خیلی تلخ بود.
۵. وضعیت فعلی تنیس کشور و دور نمای آن را چگونه می بینید؟
۶. به عنوان یک پیشکسوت ماندگار، چه توصیه ای برای خانواده ی تنیس روی میز و مسئولین دارید؟
اگر اجازه بدهید می خواهم به این دو سوال با هم پاسخ بدهم. وضعیت پینگ پنگ ما مدت هاست به همین صورت است؛ ما به تک ستاره ها چشم دوخته ایم. در زمان ریاست فدراسیون جناب آقای مهندس شهنازی، کارهای خوبی انجام شد.
از آن جمله، اعزام تیم ها به مسابقات بین المللی مختلف و آوردن دو مربی کره ای و چهار بازیکن قوی کره ای به ایران بود. که این مربیان و بازیکنان به صورت شبانه روزی در اختیار بازیکنان و کادر فنی فدراسیون – که با مدیریت آقای فواد کاسب اداره می شد- بودند. که اقدام بسیار خوبی بود. نتیجه ی این اقدامات، باعث رشد و ارتقای بازیکنان جوانی چون نوشاد عالمیان شد. نا گفته نماند که زحمات اولیه ی نوشاد، توسط پدرش جناب آقای رحمت عالمیان کشیده شده است.
اما در حال حاضر، با توجه به امکانات و وضعیت موجود و در اختیار نداشتن حریفان خارجی و برگزاری اردو های مقطعی و کوتاه مدت- که اردو ها فقط با شرکت بازیکنان داخلی تشکیل می شود (البته قابل ذکر است که در مواقعی از بازیکنان کشور مجارستان در رده ی جوانان پسر و بزرگسالان دختر استفاده شده است ولی مدت زمان آن بسیار کوتاه بوده)- نتایج به دست آمده قابل قبول است.
شایان ذکر است قرارداد با کمپ اشلاگر اقدام خوب و شایسته ای است که فدراسیون جناب آقای زارع پور آن را انجام داده است. اما مدت زمان شرکت در این کمپ، کوتاه و یک ماهه می باشد.
اگر می خواهیم از این کمپ استفاده ی خوب و بهینه شود، مدت زمان آن باید افزایش یابد و اگر اردو ها را در ایران برگزار می کنیم باید با حضور حریفان تمرینی خوب خارجی باشد. با این تفاسیر و وضعیت موجود، فدراسیون اعزام های خوب و زیادی انجام داده که با توجه به آن، نتیجه ی حاصله توسط بازیکنان و کادر فنی خوب و قابل قبول بوده است. ما در مسابقات بین المللی، در رده های مختلف ملی خوب ظاهر شده ایم که مهم ترین آن ها بازی های بسیار زیبا و غرورآفرین نوشاد عالمیان و بازی خوب خانم ندا شهسواری در المپیک لندن هستند. این نتایج خوب، ثمره ی زحمات فدراسیون های گذشته و حال بالاخص آقای فواد کاسب و کادر فنی حال حاضر فدراسیون، آقایان مهرداد بابادیوند، احمد جعفری پور و محسن شیشه گرها می باشد.
صحبت دیگر بنده در مورد جوانان است. از چندین سال گذشته، همواره رسم بر این بوده که برای بازیکنان جوان زحمات زیادی صورت گرفته و فدراسیون ها هزینه های هنگفتی را صرف اردو ها و تمرینات بازیکنان جوان کرده اند و به محض این که این بازیکنان از رده ی جوانان خارج شده اند، آن ها را به حال خود رها کرده و دیگر هیچ برنامه ای برای آن ها تدوین نگردیده است که این بازیکنان بسیارند از جمله آقایان سعید مسعود، محمد صمدآبادی، امیر چراغیانی، سامان ابراهیمی، مسعود یعقوبی، حمیدرضا طاهرخانی، روح الله شیشه گرها، امین میرالماسی، شایان ملکی و … .
آیا در این ارتباط پیشنهاداتی دارید تا ارائه بفرمایید؟
بله حتما: ۱. در درجه اول اگر می خواهیم در میادین داخلی و خارجی در آینده خوب ظاهر شویم و رنک بازیکنان خود را بالاتر ببریم، بازیکنانی چون نوشاد عالمیان و بازیکنان خوب و مستعد تیم های ملی را جهت ارتقای سطح به کشور های صاحب سبک پینگ پنگ جهان مانند چین و … برای مدت چند سال بفرستیم که در آنجا از تحصیل هم عقب نمانند.
۲. برای بازیکنان جوان و آینده داری که موجود می باشند، اساتید و اعضای محترم کمیته ی فنی تصمیمی بگیرند. زیرا اینان سرمایه های این مملکتند و وقت و هزینه ی زیادی صرف آنان گردیده.
اکثر این بازیکنان در حال حاضر در دسته ی یک و دسته ی برتر بازی می کنند. بنده پیشنهاد می کنم که با صلاح دید کمیته فنی فدراسیون، از بازیکنان خوب ومستعد جوان در اردوهای تیم های ملی و اعزام ها استفاده شود.
۳. فدراسیون محترم کمیته ی استعدادیابی را فعال نماید زیرا در حال حاضر در کشور عزیزمان استعداد های خوب و شکوفا بسیار زیاد است.
۴. و اما در مورد مربیان زحمت کش و بازیکن ساز کشور، بهتر است که ماهانه حقوقی برای آن ها در نظر گرفته شود و یا حداقل هر چند ماه یک بار مورد تشویق و تجلیل قرار گیرند.
۷. آیا به اندازه ی کافی به پیشکسوتان و زحمت کشان این رشته اهمیت داده می شود؟
با سلام و عرض ادب، خدمت تمامی بزرگان و پیشکسوتان پینگ پنگ ایران، بنده در جواب این سوال فقط می توانم سکوت کنم.
۸. و اما حرف آخر…
بنده اگر صحبتی و یا پیشنهادی می کنم، حمل بر این نشود که بخواهم از کسی پشتیبانی و یا از کسی انتقاد ناعادلانه کرده باشم.
در خاتمه ابتدا از شما تشکر می کنم که باب چنین سوال و جوابی را گشودید. سپس از هیات و تربیت بدنی استان کرمانشاه تشکر می کنم. و نیز از تربیت بدنی استان قزوین و هیات پینگ پنگ استان قزوین، اعضای محترم هیات، مربیان فهیم و زحمت کش، همچنین بازیکنان بسیار خوب و دوست داشتنی- که اکثرا از بازیکنان ملی پوش در رده های سنی مختلف بوده و هستند- و در نهایت از جناب آقای حاج داود محمدی، ریاست محترم هیات تنیس روی میز استان قزوین قدردانی و تشکر می کنم و در یک جمله می گویم ای کاش ورزش ایران در هر استانی چند حاج داود محمدی داشت.
کوچک و مخلص شما و خانواده ی شریف پینگ پنگ ایران، پرویز فروغی نسب