مشکل اساسی پینگ پنگ از دید کارشناسان: بحران بازیکن سازی، تداوم بازیکن سوزی توجه به ردههای سنی پایه یکی از ارکان اساسی موفقیت یک رشته ورزشی محسوب میشود و پینگ پنگ ایران بیش از هر چیز به این موضوع نیازمند است. به گزارش پایگاه تخصصی پینگ پنگ کشوربه نقل ازخبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران با نیم…
مشکل اساسی پینگ پنگ از دید کارشناسان: بحران بازیکن سازی، تداوم بازیکن سوزی
توجه به ردههای سنی پایه یکی از ارکان اساسی موفقیت یک رشته ورزشی محسوب میشود و پینگ پنگ ایران بیش از هر چیز به این موضوع نیازمند است.
به گزارش پایگاه تخصصی پینگ پنگ کشوربه نقل ازخبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران با نیم نگاهی به وب سایت فدراسیون جهانی تنیس روی میز (ittf) به سادگی متوجه میشویم که تقریبا هر ماه رقابتهای آزاد نوجوانان و جوانان دختر و پسر در اقصی نقاط جهان در حال برگزاری است.
دلیل اینکه این رقابتها به صورت مستمر و متمرکز مورد توجه مسئولان فدراسیون جهانی قرار دارد، این است که کشورهای پیشرفته و حتی در حال رشد در این رشته یقین دارند که تنها راه پیشرفت کلان تنیس روی میز، هدف گذاری و سرمایه گذاری صحیح و کارشناسانه بر روی ردههای پایه میباشد.
و به خاطر همین تمهیدات صحیح است که کشورهای موفق در تنیس روی میز، همواره در حال بازیکن سازی بوده و همواره در هر زمان حرفهایی برای گفتن داشته و روند روبه رشد خود را حفظ کردهاند.
متاسفانه وضعیت تنیس روی میز به گونهای نیست که شرایط حضور در رقابتهای برون مرزی برای تمام بازیکنان صاحب صلاحیت فراهم باشد و همین شرایط، کار را برای این ردههای حساس و آینده ساز سخت میکند.
البته همیشه دلیل تعطیلی مسابقات خارجی و داخلی، مشکلات مالی عنوان شده است. از دیدگاه کارشناسی، نوجوانان وجوانان، حدود یک سال و نیم تا دو سال فرصت دارند تا در این رده سنی خود را محک زده و در مسابقات برون مرزی و بین المللی صاحب تجربه باشند وقتی برای این رده سنی بیشتر راهها برای مسابقات داخلی و خارجی مسدود شده است دیگر امید به بازیکن سازی و پیشرفت این رشته کم رنگ میشود.
آنچه به نظر می رسد این است که مسئولان فدراسیون به دلیل توانایی نداشتن در حوزه بازیکن سازی متمرکز به چند بازیکن از قبل ساخته شده میدان می دهند وتمام این رشته وسایر بازیکنان را به حال خودرها کرده اند وقتی اکثریت قاطع صاحب نظران کارشناسان ومربیان برجسته ومدیران توانمند با ترفندهای مختلف از فدراسیون رانده شده یا دور نگه داشته شده اند(بیش از ۸۷ درصد) چگونه می توان دورنمای موفقی برای این رشته تصور کرد.
برای روشن شدن موضوع به یک سئوال ساده بسنده می کنیم وآن این است که کدامیک از مربیان فعلی تیمهای ملی در کارنامه خود توانسته است بازیکن ملی پوش ویا حتی درحد استان خود تربیت کند.
به طور حتم پاسخگویی به این سئوال جواب بسیاری از ابهامات وآنچه که دراین رشته می گذرد خواهد بود.
وقتی برخی مربیان فعلی تیمهای ملی بدون برگزاری حتی یک اردو برای بازیکنان ملی پوش آنها را صرفا در فرودگاه بین المللی امام خمینی وقبل از اعزام دیدار میکنند!
وقتی بیشتر صاحب نظران را خارج از گود نگه داشته ایم! وقتی تعداد افراد غیر پینگ پنگی براهالی این رشته سبقت گرفته است! کمی کارمان برای داشتن تصور مثبت از دورنمای این رشته مشکل می شود.
ممکن است مسئولان فدراسیون در پاسخ به این گفته ها عنوان کنند که ما در اهداف خود برنامه پنج ساله داشته وتدوین کرده ایم! سئوال مابه این پاسخ این است که این برنامه در زمانی به فدراسیون رسیده که تقریبا تمام پینگ پنگیها وصاحب نظران ومربیان وکارشناسان وحتی بازیکنان طراز اول در ارتباط با فدراسیون درحال اعتراض بوده اند، چه کسی یا کسانی این برنامه پنج ساله را برای فدراسیون تنیس روی میز وآینده این رشته ترسیم کرده اند؟
به طور حتم شفاف سازی دراین باره بخش اعظمی از ابهامات واما و اگرهارا دراین رشته مرتفع می کند.