در روزهای گذشته وپس از اینکه آریا امیری بازیکن نونهال کردستانی که تنها یکی از شاگردان مربی علم مدار و ملی ساز، آقای جمیل لطف الله نسبی می باشد با وجود اینکه بصورت قاطع به قهرمانی کشور دست یافت و این قهرمانی موجی از شادی را بین اهالی این رشته ایجا کرد،متاسفانه برخی افراد با ارسال دیدگاه هایی توام با غرض ورزی که نشان دهنده عدم شناخت آنان از این رشته می باشد سعی در ایجاد فتنه و کمرنگ کردن این قهرمانی کردند.
لذا مسئولان هیئت تنیس روی میز سنندج و کردستان در صدد برآمدند تا طی بیانیه ای رسمی ختم کلامی باشند برای مانور وحضور این افراد که هیچ جایگاه وپایگاهی در تنیس روی میز کشور ندارند.
متن بیانیه هیئت تنیس روی میز سنندج به شرح زیر است:
به نام خدا
با سلام
پدیده جدیدی که اخیراً در تنیس روی میز کشور درحال شکل گیری است پدیده نوپا ی مصادره بازیکن است.ریشه یابی این معضل جدید، نیازمند کار کارشناسی می باشد اما بدون شک و تردید یکی از دلایل اصلی بروز چنین مشکلی ، نادیده گرفته شدن کار مربیان توانمند و بازیکن ساز کشوری در رده های ملی است.
به طوری که فرصتی برای مربی نما ها مهیا کرده است که از آب گل آلود ماهی بگیرند غافل از اینکه اذهان عمومی پینگ پنگ کشور به درستی کارنامه افراد را می بینند و براین اساس قضاوت منصفانه می نمایند.
مربی گری کار خطیر و مشکلی است که با یک جلسه تمرین و ابرازفضل مربی، نمی تواند ره به جاییی ببردو بازیکنی را به جایی برساند بلکه این پروسه یک پروسه هر روزه و در بسیاری از کشورها ی پیشرفته یک کار شبانه روزی است.
ساختن یک بازیکن با یکی دوساعت کار درهفته، امری غیر ممکن و محال است و اگر کسی با این شرایط ، چنین ادعایی دارد فقط و فقط موج سواری ماهر و قهار است که به فکر ساختن کلاهی از این نمد برای خویشتن است که نشات گرفته از جو حاکم بر انتخاب مربیان ملی است.
مربی ای که ادعای مربیگری بازیکنی را دارد نیازمند به زبان آوردن آن نیست بلکه این خود بازیکن است که باید به این موضوع اذعان کند.آویزان شدن به بازیکن برای هیچ مربی فهیم ،آگاه ، سازنده و فعالی، کار در خور شان مربی و شایسته ی مقام والای او نیست .
بازیکنی به مانند آریا امیری یک شبه و خود به خود سبز نشده است بلکه خون دلها خورده و عرق ها ریخته شده تا امروز آریا در نونهالان کشور، امیری کند. پایه ریزی این ساختمان، پنج شش سال پیش انجام شده و اگر امروز کسی بر یکی از دیوارهای این ساختمان تابلویی می آویزد به او دست مریزاد می گوییم اما نباید فراموش کنیم که هرکسی در تزیین این ساختمان نقش خود را ایفا می کند که این نقش ها قابلیت جابجایی و تعویض ندارد.
دربسیاری از نقاط کشورعزیزمان، دوستانی هستند که داعیه کشوری دارنداما تاکنون در شهر کوچک خود نیزبا وجود اسپانسر های قوی از قبیل شرکت ملی نفت ، موفق به ساختن نیمچه بازیکنی هم در رده صدم کشور نشده انداین در حالی است که استان کردستان در کمال مظلومیت و بدون داشتن کمترین حامیان مالی ،فقط با تکیه بر عشق و علاقه وافر مربیان ارزشمند و پی گیری مسئولان باتعصب خود، توانسته است در طول سالیان گذشته همواره نمایندگان شایسته ای درتیم های مختلف ملی داشته باشد . این استان دارای بزرگانی چون حسین لامعی،اقبال لطف الله نسبی، فواد کاسب، عبدالله ایوبی، یحیی لطف الله نسبی احمد جنتی ، محمد قربان کیانی ،اقبال ذوالفقار نسب امیر عمیدی ،نادر جلوزان ، ،نژاد جهانی ، ظاهر شلانی ، عبادالله زینبی،فرشید کوکبی وجمیل لطف الله نسبی، جمال حیدر پناه ، بهروز مندومی،فریبرز ارجمندی خلیل صفری…بوده و می باشد که در سخت ترین شرایط بهترین تصمیم ها را درموردمسایل و مشکلات به وجود آمده اتخاذ نموده اند واز این لحاظ شاید از بزرگان این رشته مشورت بخواهند اما بدون شک از دیگرانی که در این رشته وزن وپیشینه ای ندارند بی نیازند.عزیزانی که کاسه داغتر از آش شده اند و می خواهند در هر آشی ،نخود باشند بهتر است به جای استفاده از بازیکنان این استان و سایر استانهای کشورو مطرح ساختن خود در پناه کار دیگران و پول شرکت های بزرگ، خود آستین همت بالا بزنند و به فکر ساختن بازیکن باشند.این رویه بسیار بهتر از چسبیدن به بزرگان این رشته وخوردن دسترنج دیگران است.
گاهی بیان مطالبی از زبان غریبه ای نه تنها کمکی به حل موضوع نمی کند بلکه فضای آرام شده را به تنش می کشاند.در چنین مواردی سکوت ،نشانه عقل است که متاسفانه این سکوت را نیافتیم ودر عوض دایه مهربانتر از مادری یافتیم که نقشش در پینگ پنگ شهر کوچک خودش به دلالی بازیکن ختم میشود نه چیز دیگری.
حتما حافظ علیه الرحمه دلش از چنین مورد مشابهی به در د آمده است که می فرماید :
ای مگس ، عرصه سیمرغ نه جولانگه توست
عرض خود می بری و زحمت ما می داری
والسلام ختم کلام
هیئت تنیس روی میز شهرستان سنندج