در هر سیستمی برای نشان دادن اقتدار و بنیان آن میبایست نشانه هایی از آثار مثبت مشتمل بر اهداف ، برنامه ها ( بلند مدت ، میان مدت و حتی کوتاه مدت)
و اقدامات ناشی از آنها هویدا گردد، که، نمایانگر عمق تفکر صحیح در شبکه حاکم بر آن جامعه و سیستم باشد.
در این میان با بررسی دوره ای و زمانبندی شده آثار مزبور، به مطالبی میتوان پی برد که میتواند جالب توجه باشد.
مع الوصف، اینجانب پروژه ای ، آماری (بطور موازی) در سطح دانشجویان ترم گذشته خود با موضوع استقبال و عدم استقبال از رشته ورزشی تنیس روی میز و دلایل مربوطه را مطرح نموده و نتایجی را دریافت نمودم که بخشی ازآنها را باستحضار علاقمندان عزیز میرسانم.
با توجه به اینکه برخی از مطالب موضوع مطروحه خارج از حوصله عموم خواهدبود ، در این مقال به جزییات آنها نمیپردازم و فقط اشاره ای کوتاه به عوامل اصلی (که بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده بودند) و بعنوان عارضه های عدم استقبال از ورزش پینگ پنگ محسوب میشدند، ( بصورت تیتر وار( نموده وبه آنها بسنده میکنم.
۱- عدم وجود فضاهای مناسب برای تمرینات ورزشی در سطح شهرها و استانها.
۲- عدم وجود مربیان کار آزموده و به تبع آن نداشتن برنامه های آموزشی مدون و تحت کنترل و نظارت نزد مربیان.
۳- مادی بودن فضای آموزشی در حد نا متعارف و گوناگونی (متفاوت بودن( هزینه ها و شهریه های آموزشی، بدون نظارت برکمیت ، کیفیت و نتایج آنها.
۴- هزینه های بالای این رشته ورزشی (گرانی محصولات آموزشی و کمک آموزشی این رشته ورزشی علیرغم کوتاه بودن عمر آنها که تجدید خرید را به اجباربه همراه دارد).
۵- عدم وجود سطح بندی مناسب در سطح مربیان برای جذب هنر جویان این رشته ورزشی.
۶- عدم وجود سیستم انگیزشی در نظام تربیت بدنی برای حفظ و بقا و تداوم حضور در این رشته ورزشی.
۷- نگاه سطحی و تفریحی به این رشته ورزشی و جدی نپنداشتن آن حتی نزد بسیاری از مسئولین تربیت بدنی و به تبع آن نزد تصمیم گیرندگان ارشدتر.
۸- فقدان فضای رقابتی مناسب به سبب کمبود بازیکنان در سطوح مختلف.
۹- …..
با بررسی موضوعات فوق بر مبنای نمودار” پاره تو (۸۰درصد مشکلات از ۲۰درصد عوامل ناشی میشوند)” نتیجتاً عوامل اصلی عارضه عدم استقبال از رشته ورزشی تنیس روی میز به شرح زیر شناسایی شد:
۱- سنگین بودن هزینه های حضور جدی و نسبتا حرفه ای در این رشته ورزشی.
۲- عدم وجود مکانیزم آموزشی کلاسه بندی شده و تحت نظارت.
۳- عدم توزیع مناسب فضاهای آموزشی در سطح شهرها.
خوشبختانه یا متاسفانه با نگاه اجمالی به عوامل صدر الذکر ، میتوان دریافت که بخش اعظم این عوامل تحت کنترل سیتسم فدراسیون تنیس روی میز و در نهایت همه عوامل مشروحه اصلی تحت کنترل مکانیزم وزارت ورزش و جوانانکشور میباشد. و این در حالی است که به نظر میرسد تا کنون بصورت جدی برنامه ای برای برون رفت از این موضوعات ارائه نشده است.
بطور مثال برای بند یک مشکلات اصلی میتوان با اعمال نفوذ مدیریتی و کسب امتیازات لازم (با نگاه مصلحت اندیشانه و ملی) و توجیه مقامات کشوری ، به برداشتن مالیاتها و هزینه های گمرکی تجهیزات پایه ای، مصرفی و ضروری این رشته ورزشی (با علم به این که ، درآمد ناشی از این بخش در کل، برای کشور و نظام درآمدی کشور بسیار ناچیز میباشد ) اشاره نمود ، که با این اقدام و با نظارت وکنترل سیستمی و دقیق بر عرضه محصولات ، با قیمت پایین تر به بازیکنان، فضا را برای فعالیت آنها و علاقمندان به این رشته سهل تر خواهد کرد.
و…..
برای عوامل مربوط به بخش نظام آموزشی و اختصاص فضاهای آموزشی استاندارد و توزیع مناسب آنها ، بسیاری از دوستان اهل فن نظرات بهتری خواهند داشت که اینجانب سعی میکنم بیشتر در این خصوص ، بهره گیرنده از تجارب وتخصصهای اساتید موضوع باشم و …
در پایان ، خواهشمندم دوستان حرفه ای، با تجربه و متخصص نیز همیاری نموده و به تحلیل مسائل بپردازند و ما را بهره مند سازند.