ابتدا یک تشکر ویژه داشته باشم خدمت استاد جناب آقای احمد سعادتمند که روز مجمع انتخاباتی هیات بوشهر که آمده بود گفت وظیفه دارم تا مجامع استانی را بدون سیاسی بازی و جانبداری از کسی برگزار و همچنین انتخابات فدراسیون را سالم برگزار نماید.
من شهادت میدهم این را تلفنی به من گفت و من بابت تمام تلاش هایشان به ایشان خسته نباشید می گویم و از خداوند سرافرازیش را طلب می نمایم.
من توقع دارم از فدراسیون آینده که پینگ پنگ واقعی را در تمام جغرافیای ایران ببیند و از سرخس تا بوشهر و از سلماس تا چابهار استعداهای گمنام را کشف و پرورش دهد.
پینگ پنگ ما نباید در چند استان خلاصه شود یا متکی به چند نفر باشد. برای کمیته های فدراسیون باید از تمام روسای هیات های استانی با توجه به توانایی شان استفاده کرد و در تصمیمات فدراسیون نظر استانها هم دیده شود.
فدراسیون باید پر باشد از افراد تحصیلکرده ورزشی که خود خاک میز پینگ پنگ را لمس کرده اند.باید به تمام نیروها فرصت عرض اندام داد باید افرادی که ناکارآمد بوده اند در صورت عدم استفاده از آنها بپذیرند که دیگرانی هم هستند که توانایی انجام کاری دارند و حقی هم دارند پس باید مردودی ها خودشان با آرامش به دیگران فرصت فعالیت دهند.
همه نامزدها محترمند و قابل ستایش اما باید مدیران ارشد پینگ پنگ ایران ، مدیرانی از جنس پینگ پنگ باشند و مدیرت ارشد پینگ پنگ کرده باشند. کسانی در راس فدراسیون موفق اند که الفبای پینگ پنگ و انسان های پینگ پنگی و ماهیت و شخصیت آنها را خوب بشناسند .
ما فرصت آزمایش و خطا نداریم همینطور از همه جا عقبیم. کسی که الفبای پینگ پنگ را می داند هرگز از نقدها نمی هراسد و دل انسان های پینگ پنگی را می شناسد و می داند با زبان پینگ پنگ باید با آنها حرف بزند و هرگز از در حذف افراد و کینه توزی وارد نمی شود. احترام به دیگران و تمامی افراد وظیفه رییس فدراسیون آینده است نه اینکه با هر نقدی شمشیر از رو بکشد و فرد نقاد را از بین ببرد.
امیدوارم تنیس روی میز روز شنبه به خانواده واقعی تنیس روی میز برگردد و یک فرد پینگ پنگی سکان پینگ پنگ ایران را به دست بگیرد، آنگونه که پلاتینی فوتبال اروپا را می چرخاند و فرانتس بکن بایر فوتبال آلمان را که از جنس فوتبال اند.
بیایید برای مصالح پینگ پنگ( نه فقط برای پر کردن یک کرسی ریاست ،) تصمیم منطقی بگیریم.مهم ، بودن یا نبودن ما نیست مهم سرفرازی پرپم ایران آریایی و نام پینگ پنگ ایران است.
به قول مرحوم پدر بزرگم که مدام برایم زمزمه می کرد:
بگردم ده به ده، منزل به منزل
که تا شاید بجورم یار تو دل
بگردم تا بجورم کهنه خویشی
غریبه کی برد بارم به منزل
خلیل شیخیانی
رئیس هیئت تنیس روی میز بوشهر