وبلاگ
قهرمانان واقعی/التماس دعا
شاید تنها واژه «ایثار» بتواند تفسیرگر رشادت دلاورمردانی باشد که سالهای سال میان امروز و دیروز هروله عشق می کنند . چشمان نافذ و ابری و لبهای خشکیده و متبسم آنها گویای رنجی نهفته از سالهای جنگ است که به خاطر آن روح بلندشان در آن فضای ملکوتی گاه متوقف می شود و گاه فریادشان در میان خانه ها و آسایشگاهها و خیابانها برای بیداری ما از غفلتها به گوش می رسد آیا خبری از آنهایی که به خاطر آرامش ما آسایش خویش را فدا کردند، داریم…
آری قهرمانان واقعی این بزرگ مردان هستند …در این ایام دعا فرامو ش نشود
درباره modir
6 نظر در “قهرمانان واقعی/التماس دعا”
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.
با سلام
این زخمها چه می گویند
میگویند ای از خدا بی خبران به من نگاه کنید
میگوید این چرخ خیاطی را ببینید که چگونه چرخ زندگی مرا می چرخاند واون کارخانه هایی که از پس خرج شما وسفرهای شماوبریز های بپاشهای شما برنمی اید
میگوید ببینید خودم دکتر خودم هستم برای یک سرماخوردگی به سفر لندن نمی روم
لبخندش را ببینید بزرگی وقداست را پیدا خواهید کرد دیگر غصه داشتنها ونداشتنها را نخواهید خورد
دنیا همین چند روز نیست …باور کنید.ارزش این همه عداوت را ندارد
ای عزیز جانباز از رویت خجالتم
من به تکاپوی نان هستم وتو در تکاپو نام …………………
این تاولها ، مدالهاییست از شجاعت ، غیرت ، ایثار و از خودگذشتگی ، افتادگی و صبر . اینها را در هیچ یک از مسابقات جهانی و المپیک نمی توان کسب کرد. تنها المپیاد جبهه میماند و بس…
برادر عزیز ؛ دعایم ، رسیدن شما به آرزویت که همانا ملحق شدن به جمع دوستان شهیدت است میباشد .امیدوارم که شفیع ما بندگان عاجز در روز قیامت باشی و ما را فراموش نکنی
التماس دعا
برادر عزیز دعایم سلامتی برای خودت وخانواده ات وان کودک در کنارت که می خواهد جوانی را از رشادت تو بیاموزد .خدا کند که امثال شما با سلامتی زنده باشید چون شما ائینه تمام نمای غیرت هستید
دعای همه ما همراه زندگی شما.
با سلام ، احترام و تعظيم به جانبازان عزيزي كه سلامت خويش را براي آسايش ، اعتبار ، شرف و سرافرازي ما اينگونه هزينه كردند. ما مي توانيم آثار بجا مانده از بمبهاي شيميايي دشمن را فقط بر پوست اين بزرگواران مشاهده كنيم و از صدمات درون جسم انان نه اطلاع داريم و نه مي توانيم احساسش كنيم ، بيماريهاي روحي آنان كه بجاي خود.تصور كنيم اين عزيزانمان بيش از 30 سال است با اين عذابهاي جسمي و روحي و بدون هيچ شكوه اي ، بهمراه همسرانشان و فرزندانشان، كه چون ملائك پروردگار در كنار آنهايند زندگي را سپري مي كنند. واقعا اگر ما جاي آنها مي بوديم ، با چه مقدار امكانات مادي حاضر مي شديم وضعيتي همچون آنها داشته باشيم؟ آيا حاضر مي شديم؟ من فكر كنم اگر تمام دنيا را هم به اينها بدهند كوچكترين تاثيري بر تسكين جسم و روح و بدن بيمار و شكننده آنها نخواهد داشت.البته اينها آنقدر بزرگند كه ما با ديدن آنها درس پايداري و صبر را مي آموزيم. خداوند پاداششان راچيزي جز بهشت قرار ندهد چون براي ياري دين خدا، و براي رسيدن به آرمانشان اينگونه درد را تحمل مي كنند.
تنها حرفی که میتوانیم در مقابل بزرگواری و از جان گذشتگی این دلیر مردان بگویم شرمندگی و سکوت است.آنها دنبال چه بودند و ما دنبال چه هستیم
سلام و عرض ادب
گفتار و ذهن من نیز از بیان برای این هم رزمم عاجز است .ای کاش سید نام این بزرگ مرد را مینوشتی هرچند که او دوست دارد نامی از او نبرند
خداوند در این ماه مبارک که بندگانش را مهمانی میکند این بزرگ مرد را شفا دهد و هر آرزوئی دارد براورده سازد. ( ای خدا )