ورزش بانوان در گذر زمان(قسمت دوم)

جايگاه ورزش بانوان ايران در جهان
ورزش به عنوان يکي از اهرم هاي اصلي ايجاد و تقويت سلامت جسم و روح بوده و تنها فرآيندي است که مي تواند جلوي بسياري از آسيب ها و معضلات اجتماعي را بگيرد. از آن جا که بانوان 50 درصد از جمعيت جامعه ما را تشکيل داده اند و بعد از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي توانستند با هويت يابي و تلاش هاي مضاعف جايگاه خويش را در تمام زمينه ها پيدا کنند. زنان مسلمان ايراني در محورهاي علمي، تخصصي، فرهنگي، سياسي، پزشکي و اجتماعي توانستند شاخص هاي نويني را براي ارزيابي شخصيت زن انقلابي و مسلمان به جهان عرضه کنند و در ورزش نيز به دور از تبليغات ابزاري توانستند جايگاه واقعي خويش را در رشته هاي مختلف ورزشي به جهانيان اثبات کنند بنابراين در حال حاضر زنان مسلمان و انقلابي ايران با حفظ کرامت انساني براي اولين بار در تاريخ ورزش جهان به ويژه در ميان کشورهاي اسلامي هويت توانمند و والاي خود را به نمايش گذاشتند.
ارزيابي رشد ورزش بانوان قبل و بعد از انقلاب
فعاليت زنان قبل از انقلاب اسلامي در زمينه ورزش صرفاً جنبه نمايشي داشت به جز دو يا سه رشته ورزشي چراکه زنان در آن سال ها به هيچ عنوان جهاني و آسيايي قابل توجه دست پيدا نکردند؛ ورزش در آن سال هاي طاغوت يا قبل از انقلاب بيشتر شبيه به ابزار تجملات بود تا حرکتي سلامت بخش به همين خاطر تمام رشد و شکوفايي استعدادها در اين 32 سال پس از پيروزي انقلاب اسلامي اتفاق افتاده است زيرا اگر بازنگري در لابه لاي روزنامه هاي قبل و بعد از انقلاب داشته باشيم به اين نتيجه خواهيم رسيد که اين گفته يک ادعا نيست بلکه براساس يک مسير پژوهشي تاريخي است تا قضاوت رفتاري.
عوامل موفقيت ورزش بانوان در دوران پس از انقلاب
در ابتداي انقلاب اسلامي خانواده ها با توجه به فراهم بودن زمينه هاي مساعد و مطمئن براي خانواده ها از سوي مسئولين منجر به رشد اعتماد خانواده ها و حضور بيشتر آن ها در ورزش گرديد تا جائيکه آن ها با حمايت هاي ويژه خود، حضور دختران در دانشگاهها، عرصه هاي مختلف علم صنعت، تجارت و مشارکت در عرصه هاي مختلف ورزش کمک کردند و اگر ورزش بانوان در اين سال ها به توفيقي دست پيدا کرده تنها به واسطه حمايت خانواده ها بوده چراکه ورزش ما با وجود بسياري از موفقيت ها هنوز نتوانسته نهادينه شود چون بنابر اعتقاد بسياري از کارشناسان ورزش در جامعه ما بايد از دوران کودکي به فرد آموزش داده شود اما کمبود زمين، جدي نگرفتن زنگ ورزش، سهل انگاري مربيان ورزشي راه استعداديابي را ناهموار کرده که به اعتقاد بسياري از برنامه ريزان اجتماعي اگر در ادامه راه متخصصين نظارت بيشتري روي جامعه ورزش داشته باشند موفقيت بيشتري حاصل مي شود. البته مهمترين عامل کسب موفقيت بانوان در تمام زمينه ها از جمله ورزش مي توان به خودباوري، اعتماد به نفس، ايمان به خدا و توکل اشاره کرد و همچنين رمز موفقيت زنان ايراني در ميادين ورزشي داخلي و بين المللي يافتن هويت و اصالت اسلامي- ايراني مي باشد.