[1]
در این مطلب طرف صحبت ما بصورت مشخص با کسانی است که هنوز درس عبرت نگرفته و دانسته وندانسته با شمشیر جفا بر تن زخمی این رشته ضربتهای ناگواری وارد میکنند.
به نظر می رسد که یک سیستم بصورت یک آفت خانه خراب کن بجان این رشته مظلوم افتاده وزیر بنایی را که دیگران در مدت سالها رنج و عرق ریختن و تجربه بدست آورده اند ،یکشبه در حال خراب کردن آن هستند.
(آنچه تو سالها صرف ساختنش می کنی، شخصی میتواند یک شبه آنرا خراب کند،با این حال سازنده باش)
به نظر ما یک جریان منحرف (شاید هم شعبه ای از جریان انحرافی) در حال گول زدن افکار عمومی و گمراهی آنان ویا بازی کردن با آنان از طریق نشر فرهنگ های غیر پهلوانی واسلامی است.
(انسان هیچ وقت بیشتر از آن موقع خود را گول نمی‌زند که خیال می‌کند دیگران را فریب داده است)
دلیل برکناری افراد و یا بقولی حذف آنان باید بر اساس تحقیق و عدالت و تماما فنی و بدور از هرگونه برداشتهای شخصی باشد
(درباره درخت، بر اساس میوه‌اش قضاوت کنید، نه بر اساس برگهایش)
امروز در خانواده تنیس روی میز افرادی پرورش یافته اند که بدون زحمت و کارنکرده سوار بر اسب این رشته شده و طوری تلقین میکنند که گویی در کارنامه خود صدبازیکن ساخته اند!
در عوض صاحبان این رشته بعد از سالها رنج و تعب و بازیکن سازی گویی اصلا وجود نداشته اند.
(کسی که در آفتاب زحمت کشیده، حق دارد در سایه استراحت کند)
امروزه بیشتر بهانه ها این شده که از هر کس سوال میکنیم لطفا سابقه خودت را برای افکار عمومی بیان کن :
میگوید فلانی و بهمانی که درحال حاضر دوران بازنشستگی را طی میکنند شاگردان من بوده اند !غافل از اینکه سوال ما مربوط به عصر حاضر است نه قرن اول هجری.
(چه بودن و که بودن ؛چه کردم و چه ها کرده ام محترم است اما چه بودن و که بودن و چه می کنم و چه ها خواهم کرد هنر بوده و سخن روز)