اینجانب از سرکار خانم لیموچی طی سوالی درخواست کرده تا نظر خود را در ارتباط با برگزاری این کلاس مهم برای افکار محترم عمومی اظهار نمایند که در ادامه توضیحات کامل ایشان آمده است: ((به نام خدا)) جناب آقای علوی با سلام، ضمن تشکر از شما برای درج خبر مربیگری بانوان در سایت، که البته…
اینجانب از سرکار خانم لیموچی طی سوالی درخواست کرده تا نظر خود را در ارتباط با برگزاری این کلاس مهم برای افکار محترم عمومی اظهار نمایند که در ادامه توضیحات کامل ایشان آمده است:
((به نام خدا))
جناب آقای علوی
با سلام،
ضمن تشکر از شما برای درج خبر مربیگری بانوان در سایت، که البته با توجه به مسئولیت شما بعنوان رییس کمیته مربیان بخشی از فعالیت های رسمی شما نیز می باشد.
در خصوص سئوالتان: همان طوریکه در توضیحاتم برای فدراسیون جهانی نوشتم تربیت بدنی و ورزش اهداف مختلفی دارد که البته در توضیحاتم برای شما کامل تر می نویسم.این اهداف شامل: تفریح و بازی و پر کردن اوقات فراغت، تربیت جسم و روان انسان و توسعه هر دوبعد، توسعه جامعه، پیشگیری از بیماری ها، جلوگیری از انجرافات اجتماعی، و در بعد قهرمانی کسب افتخارات ملی و بین المللی می باشد که این مورد به معرفی کشور ها به عنوان یک کشور پیشرفته منتج می شود.
اما یک بعد دیگر که در سال های اخیر کشور ها و به ویژه سازمان ملل به آن بسیار توجه دارد استفاده از ورزش به عنوان یک ابزار تعلیم و تربیت برای دوستی ملل، برای برقراری صلح جهانی مطرح شده است.
در واقع نقش بنیادی تربیتی ورزش به انسان ها می آموزد که می توانند در یک میدان ورزشی با هم رقابت داشته باشند، رقابتی سالم و عادلانه در یک سیستم انسانی و بشر دوستانه، به انسان ها می آموزد که به قوانین و به رقبای خود احترام بگذارند.در شرایط برد غرور را از خود دور کندودر صورت باخت به برنده احترام بگذارد. ورزش یک میدان آشکار است که هر کسی می تواند توانایی های واقعی خود را به نمایش بگذارد.
از سوی دیگر، کشور ما و مردم ما هرگز به هیچ کشوری حمله نکرده اند اما تبلیغات برای ما در خارج خلاف این است، من در تمام طول عمرم به یاد ندارم که به کشوری حمله کرده باشیم و همیشه مورد حمله قرار گرفتیم و تا جایی که از تاریخ بیاد دارم معمولا کمتر قصد کشور گشایی داشتیم.
کشور هایی هستند که در اروپا و آسیا و در قاره آمریکادر ۵۰ سال گذشته چه ویرانی ها بر جای گذاشته اند و کمتر از آنها به عنوان متخاصم نام برده می شود.لذا برگزاری این رویدادها و معرفی فعالیت های تربیتی و ورزشی شاید بتواند ما را به دنیا بهتر معرفی کند و پیام دوستی را ارسال کندو کشورمان را به دنیا بشناساند.
هنوز بعضی از همکاران خارجی می ترسند به ایران بیایند، مربیانی هم که دعوت کردم و به ایران آمدند همگی اذعان کردند که همه از آنها خواستند از سفر خود چشم پوشی کنند، و به صراحت گفتند که کشور ماامنیت ندارد و امکان اینکه هر اتفاقی برایشان بیفتد و جود دارد و دقیقا بعد از حضور در کشورمان آنها سفیرانی بودند که ما را به خوبی به دنیا معرفی کردند.یعنی آنها بهترین پیام رسان بودند برای دنیا که ما چه مردمانی هستیم و این خاصیت و ماهیت ورزش است.
آخرین مثال هم حضور بازیکنان مجارستان با همین نگاه بود که پس از اتمام اردو خانم پترا لواش اعلام کرد که هر چیزی که راجع به ایرانی ها گفته بودند خلاف واقعیت بود و من حتما به تمامی سئوالات آنها پاسخ خواهم داد.
در مورد این دوره هم باید بگویم که یک طرح توسعه ای موفق برای تنیس روی میز است، منبع و سرفصل ها به خوبی تعریف وتعیین شدند ،ساعات کلاس،نیاز های دوره و وسایل کمک آموزشی، روش کار، آزمون عملی و دوره کارورزی، و نطارت ۵ ساعته بر کار مربیان و نهایتا صدور کارت مربیگری همگی از یک سیستم منظم و تعریف شده تبعیت می کند که واقعا برای این برنامه ریزی زحمات زیادی کشیده اند.
غیر از موارد تکنیکی و تاکتیکی، و علوم ورزشی یکی از موارد بسیار مهم روش تدریس است که فکر می کنم با توجه به برگزاری ۶ دوره در کشورمان باید مربیان و مدرسین روی این مورد بیشتر کار کنند . در واقع روش های تدریس و انتقال مطالب یا به عبارت دیگر باید مهارت های آموزشی یا تکنیک های آموزشی خود را به عنوان یک معلم ارتقاء دهیم.
هر کدام از ما در یک سطحی از یادگیری وتوسعه هستیم و هیچ کس کامل نیست، و همگی باید همواره یاد بگیریم، یاد بگیریم که چگونه اطلاعات خود را راحت تر و آسانتر و با بالاترین سطح انگیزه و انرژی و کمترین زمان انتقال دهیم.
و نهایتا اینکه با همه توان وتلاش به توسعه کشور مان کمک کنیم.
برای همه مربیان آرزوی موفقیت دارم، و از شما هم برای توسعه تنیس روی میز از طریق رسانه ای که در اختیار دارید تشکر می کنم.
با دیگر پیام بسیار مهم این کتاب صحبتم را تمام می کنم که :