قالب خبری داریا نیوز

برای دانلود فایل تصویری پاور پاینت برروی شکل زیر کلیک کنید

خواسته های فیزیولوژیکی از تنیس روی میز؛ نقد و بررسی
۱_ دانشگاه لوبیانا، دانشکده ورزشی، اسلوونی
۲_دانشگاه سائوپولو برزیل
۳_دانشگاه حرکت شناسی کروواسی
دانشگاه لوبلیانا، دانشکده ورزش، گورتانوا ۲۲-لوبلیانا ۱۰۰۰ ،اسلوونی
میران کوندریک، الساندرو مورا زاگاتو و دمیرسکیولیک
چکیده

اگر چه تنیس روی میز دارای قدمتی بیش از یکصد سال است، اطلاعات نسبتا کمی در مورد نیازهای فیزیولوژیکی بازیکنان، بخصوص در طول رقابت وجود دارد. در این بررسی، تحقیقات انجام شده در ارتباط با چگونگی عملکرد بدن در طول تمرینات و مسابقات تنیس روی میز و هم چنین شدت تمرینات، مورد بحث قرار میگیرد. آنالیز و تجزیه وتحلیل مسابقه و تمرین تنیس روی میز، معرف شدت تمرین و مسابقه است که عمدتا” سیستم بی هوازی آلاکتیک alactic است. در حالیکه در رالیها سیستم استقامتی وجود دارد و هم چنین فرصت برای ریکاوری ذخائر بی هوازی وجود دارد.

چیزی که برای مربیان اهمیت دارد اینست که بخاطر داشته باشند،در حالیکه سیستم بی هوازی آلاکتیک مهمترین سیستم انرژی مورد استفاده برای اعمال قدرت در بازی تنیس روی میز است، یک ظرفیت قوی استقامتی است که به ورزشکار کمک میکند تا سریعتر برای مسابقه بعدی و روز بعدی مسابقات ریکاوری و بازیابی داشته باشد. این مقاله ارائه یک مروری از مطالعات انجام شده در ارتباط با مسابقات تنیس روی میز است و نیازهای تمرینی و برنامه های پژوهشی مناسب تنیس روی میز، بصورت برجسته بیان شده است.

نکات کلیدی؛_تجزیه و تحلیل تمرین و مسابقات تنیس روی میز، نشان میدهد که با توجه به شدت تمرین و مسابقه، سیستم انرژی غالب بی هوازی آلاکتیک است. (فسفاژن یا ATP_PC)

_سیستم هوازی استقامتی برای بهبود بازیابی و ریکاوری ذخایر بی هوازی استفاده شده در مدت تمرینات سخت و تلاش رقابتی استفاده می شود.

_این مهم است که مربیان بخاطر داشته باشند، در حالیکه سیستم بی هوازی آلاکتیک ،مهمترین سیستم تامین انرژی در بازی تنیس روی میز است و اعمال قدرت توسط این سیستم صورت میگیرد، یک ظرفیت قوی استقامتی است که به بازیکن کمک میکند ،بازیابی و ریکاوری سریعتری برای بازی بعدی و مسابقات روز بعد داشته باشد.
واژه های کلیدی؛ ورزشهای راکتی، اندازه گیری، فیزیولوژی، بار و شدت تمرین

«مقدمه»

مسابقات تنیس روی میز یکی از سریعترین بازیهای توپی در جهان است و عملکرد شرکت کنندگان ،نتیجه،کمپلکس و مخلوطی از فاکتورهای بیشمار است. تغییراتی در قوانین، تکنیکها و وسایل و تجهیزات تنیس روی میز دیده شده اند. چرخش و سرعت توپ نسبت به گذشته افزایش قابل ملاحظه ای داشته اند رالیها کوتاهتر شده اند (لی و همکاران ۲۰۰۷). با هدف ایجاد یک بازی جذابتر، فدراسیون تنیس روی میز جهانی (ITTF) یکسری از تغییرات و اصلاحات مانند توپهای زرد و سفید، داشتن سطوح رویه های مختلف در هر طرف راکت، توپ ۴۰ میلی متری، قواعد و مقررات سرویس و سیستم امتیاز کوتاهتر ۱۱ امتیازی (قبلا ۲۱ امتیازی بود) ، ممنوعیت استفاده از چسبهای حاوی ترکیبات فرار (VCs)، مانند چسبهای حاوی حلالهای غیر آب با ترکیبات فرار آلی و معدنی را معرفی کرد. (برای اطلاعات بیشتر، نگاه کنید به مقررات بازی تنیس روی میز ۲۰۱۲)

با وجود افزایش انبوه هواداران و بازیکنان این رشته، درباره ویژگیهای مورد نیاز و خاص تنیس روی میز، خیلی شناخت وجود ندارد. با توجه به پیچیدگیهای این رشته، برای دانشمندان، اندازه گیری آن دشوار است. جمع آوری اطلاعات مناسب برای ارائه به مربیان و بازیکنان، برای مثال مسابقات قهرمانی جهان یا قهرمانی قاره ای، اغلب یک هفته طول میکشد. بازیکنان دارای رنکینگ و رتبه بندی جهانی در چندین مسابقه بازی خواهند داشت. این بار سنگین همیشه با عواملی مختلف مانند، برنامه شلوغ، حریفهای قوی، تغییرات رژیم غذایی و عادات خواب، محیط جدید و اختلاف زمانی، درگیر است(گوان ۱۹۹۲، هوانگ ۲۰۰۳، مارتینت و همکاران۲۰۱۱، وبر۱۹۸۲).

در نتیجه یک بازیکن باید در یک وضعیت روانی و حالت فیزیکی خوب باشد. با وجود موارد فوق، مهارت، عامل تعیین کننده در مسابقات تنیس روی میز است. تمرین با سرعت بالا، مهارتهای بازیکن را بهبود می بخشد و هماهنگی برای انجام در شدتهای بالا را موجب میگردد.(تمرین با سرعت بالا توام با دقت، موجب بهبود مهارتهای بازیکن و هماهنگی برای عملکرد در شدتهای بالا میگردد.) تغییرات در بازیکن، بوسیله تمرین، (بهترین دست آورد) وقتی رخ میدهد که مقدار بهینه کار بدست بیاید ودر هر بخش تمرینی و پس از یک دوره معین از زمان کار کسب می شود.

(مولهی گیوزانی و همکاران ۲۰۰۶) این از مصاحبه با مربیان شرکت کننده در مسلبقات جهانی استخراج شده است که تنها تعداد کمی از آنان فاکتورهای استقامت هوازی و بی هوازی را در نظر می گرفتند. این قابل درک است چرا که اغلب مربیان اعتقاد دارند که تمرینات تنیس روی میز بسیار خاص است. (ژان هوا و همکاران ۲۰۱۲؛ پان و همکاران ۲۰۱۲ )

سوالی که بعدا مطرح می شود اینست که چرا یک زمان زیادی تمرین لازم است تا بهبود عملکرد کسب گردد؟ (بعنوان مثال نتایج برتر در مسابقات تنیس روی میز اوچیانا ۲۰۱۰) استقامت هوازی در عملکرد تنیس روی میز چقدر اهمیت دارد؟ مانند سایر ورزشهای راکتی، برای قوی ماندن در تنیس روی میز، در واقع نیاز به استقامت با اجزای هوازی می باشد. برای مثال وقتی تمرینات توپ زیاد انجام میدهید، اهمیت استقامت قلبی تنفسی، بعنوان یک عنصر اصلی و مهم تکمیل کننده برنامه تمرینی نادیده گرفته میشود. برای مثال سطح بالایی از یک استقامت هوازی اجازه میدهد کیفیت ضربه در طول تمرین حفظ شود و یابرای بازی بعدی در طول تورنمنت و مسابقه این کیفیت محفوظ باشد. (لینو و کوجی مار ۲۰۱۱) به منظور بهبود استقامت، یک ورزشکار ، می بایست مقاومت عضلات خاص و یا سیستم های بدن را افزایش دهد.(زاگاتو و همکاران ۲۰۰۸)

از اینرو مهم است که تمرینات مقاومتی بعنوان بخشی از یک برنامه ی تمرینی تنیس روی میز باشد. عملکرد تنیس روی میز با انرژی عضلانی همراه نیست و البته نیاز به سطح بالایی از قدرت ندارد.(جوکیک۲۰۰۷) اینجا کمی ترس در ذهن مربیان هست که فکر میکنند که با افزایش قدرت،ممکن است موتور حرکت و عیار دست و هماهنگی خراب شود. (برای مثال احساس برای یک ضربه خوب) با اینحال ورزشکاران سطح بالا در تمام ورزشها، مقداری تمرینات مقاومتی را به منظور تقویت و یا حداقل حفظ قدرت عمومی در برنامه خود دارند. برنده شدن در یک مسابقه تنیس روی میز نه تنها نیازمند تکنیک برجسته و تاکتیک و آمادگی ذهنی است، بلکه به یک قدرت فیزیکی زیاد هم نیاز است.

(جوکیک،۲۰۰۷) یک برنده مسابقات قهرمانی جهان همیشه در شرایط فیزیکی، جسمی و روانی بالا باقی میماند و برای چندین مسابقه و در یک دوره زمانی ۷ روزه، آمادگی بالایش حفظ می شود.توانایی ورزشکار برای تولید انرژی از طریق فرآیند متابولیک بدن، آشکارا مهمترین بخش از تناسب اندام فیزیولوژیکی آنهاست. درک اصول اساسی فرآیندهای متابولیکی به مربیان تنیس روی میز اجازه خواهد داد که یک برنامه بدنسازی مناسب برای ورزشکاران طراحی نمایند.(جوکیک ۲۰۰۷) متاسفانه درک چنین فرآیندهایی در طول مسابقات تنیس روی میز ،حتی برای دانشمندان علاقه مند ،ناچیز و محدود است. (شکل ۱)

فلوچارت ونمودار مراحل مروری (معیارهای تعیین کننده این قانون که مناسب و مرتبط هستند بدین شرح است؛ فاکتورهای لحظه تماس و انتشار، موضوع تحقیق، واحد نمونه و الگو و متد مورد استفاده)
پتانسیل ورزشی بوسیله استعداد ژنتیکی آنها تعیین می شود (تاکر و کالینز، ۲۰۱۲) نه تنها ویژگیهای پیکر سنجی فرد، صفات قلبی و عروقی، نوع و نسبت تارهای عضلانی، بلکه طرفیت بهبود توسط تمرین همگی ارثی است (بوچارد، ۱۹۸۶). مقدار و مناسب بودن تمرین قبل از مسابقه هم خیلی اهمیت دارد (تاکر و کالینز، ۲۰۱۲).

نقش تمرینات اساسی و پایه ای بازیکنان تنیس روی میز، برای کاهش استرس بهنگام فعالیت بدنی است که موجب می شود کار در یک فرم مناسبتر و راحتتری انجام شود در حالیکه بطور همزمان دستیابی به بیشینه و حداکثر تعداد تمرینات صورت میگیرد.

(باودن و همکاران ۲۰۰۴ و ووهوانگ ۲۰۰۷) اهداف این بررسی، ارائه یک نمای کلی از ویژگیها و خواسته ها و مطالبات فیزیولوژیکی بازی تنیس روی میز و تمرین از منظر و جنبه های فیزیولوژیک است. دانشمندان از سراسر جهان ،بطور کلی توافق دارند که تنیس روی میز یک ورزش با متابولیسم هوازی است که نیاز به یک استقامت زیادی دارد،اغلب، متناوبا با متابولیسم بی هوازی شدید با دوره های کوتاه مدت همراه است. (پراداس و همکاران ۲۰۱۰، زاگاتو و همکاران ۲۰۱۰، زاگاتو و گاباتو ۲۰۱۲)

هدف این بررسی اینست که کارشناسان تنیس روی میز و دانشمندان با علوم و تحقیقات بروز شده در خصوص ویژگیها و مشخصات برای مسابقات تنیس روی میز و تمرین ها از نظر فیزیولوژیک آشنا شوند. مطالعات انجام شده در سراسر جهان جهت ایجاد یک اتفاق نظر برای اندازه گیری خصوصیات فیزیولوژیکی بازیکنان تنیس روی میز، به مشورت گذاشته شده است . در میان مقالات مرور شده از پایگاه داده های مختلف(به شکل ۱ نگاه کنید)ما هم در کنگره علوم ورزشی ITTFروند و شرح مذاکرات و اقدامات آنها را کنترل می کنیم.

«جنبه ها و خصوصیات فیزیولوژیکی بازی تنیس روی میز»

اطلاعات مربوط به مشخصات فیزیولوژیکی و ویژگیهای تنیس روی میز باید توسط مربیان، وقتی که برنامه ریزی تمرینات فیزیکی را انجام میدهند و به منظور دستیابی به کسب عملکرد بیشینه و حداکثری و تمرینات خاص استفاده شود.

قوانین تنیس روی میز در ده سال اخیر فوق العاده تغییر کرده است.مقدمتا توپ بزرگتر شد (از قطر ۳۸ میلی متری به ۴۰ میلی متر) و سیستم امتیاز دهی از ۲۱ امتیازی به ۱۱ امتیازی کوتاه گردید. اما مسابقات از منظر خصوصیات فیزیولوژیکی،بعد از اعمال این تغییرات ،تفاوت چندانی نکرد. با اینحال هیچ مظالعه ای در خصوص اندازه گیری سهم هریک از سیستم های انرژی در مسابقات تنیس روی میز وجود ندارد.( جوکیک ۲۰۰۷)، فقط تغییراتی جزیی در ارتباط با میزان لاکتات خون در رالیهای طولانی مدت را پیدا شد. ارائه شده در تحقیق (وبر ۱۹۸۵ در زمان توپ کوچک) و (زاگاتو و همکاران۲۰۱۰ با توپ ۴۰ میلی متری)،نتیج این دو تحقیق مشابه هم بودند.

کات سی کادلیز و همکاران(۲۰۰۷) اظهار داشت، زمان واقعی بازی در بازیهای المپیک آتن در ۲۰۰۴ در طی ۱۲۰ مسابقه در کل از ۱۲/۳ دقیقه تا ۱۰/۶ دقیقه بوده است. میانگین زمان مسابقه بازیکنان تا مرحله یک چهارم فینال افزایش یافت. جو کیک (۲۰۰۷( تفاوتها و بازی بین ۲۴۰ بازیکن را با توپ ۳۸ میلی متری و بازی ۲۱ امتیازی راآنالیز کرد و با سیستم واقعی تجزیه و تحلیل رالیها ،از زمان شروع سرویس تا خاتمه آن (منجر به کسب امتیاز یا حرکت از نو) متوجه شد که میانگین زمان رالیها از ۷۸/۳ به ۰۳/۴ دقیقه افزایش یافته است.

یک درک بهتر از صفات فیزیولوژیکی، با تعیین طیف گسترده ای از شرایط، ممکن است ابزاری مفید برای کمک به تحقیقات علمی آینده باشد. صفات فیزیولوژیکی در تنیس روی میز، ممکن است بصورت مستقیم و یا از طریق استفاده از ابزار مشابه در ورزشهای راکتی تعیین شود. میچل، هاسکل و راون (۱۹۹۴) فعالیتهای ورزسی را بسته به اجزائ استاتیکی، دینامیکی و سیستم های انرژی پویا و درگیر، دسته بندی کردند و تنیس روی میز را بهمراه بیس بال، والیبال، سافت بال،تنیس دو نفره، در گروه ورزشهای متوسط رو به کم(متوسط پایین) قرار دادند. از این نقطه نظر، تنیس روی میز نیاز به انرژی قابل توجهی از سیستم های بی هوازی بدون لاکتیکی (آلاکتیکATP_PC یا فسفاژن) و هوازی دارد. (زاگاتو و همکاران۲۰۱۰) اغلب دانشمندان علوم ورزشی (جوکیک ۲۰۰۹، کوردی و همکاران ۲۰۰۹) رابطه مثبت معنی داری بین سطح بازی بازیکن و پاسخ ضربان قلب پیدا کرده اند. سطح مهارت یک بازیکن تنیس روی میز،یک فاکتور معنی دار از سطح تمرین و شدت تمرین، بخصوص در مسابقات انفرادی است.

تنیس روی میز بوسیله یک تناوب از کار و استراحت مشخص می شود. یک سیستم فسفاژن آلاکتیکی بی هوازی، در لحظات اعمال فشار غالب است و سیستم استقامت برای ریکاوری و بهبود ذخائر انرژی مصرف شده بکار گرفته می شود.( زاگاتو و همکاران۲۰۰۴) بنابراین سیستم هوازی است که موجب بهبود سریع سیستم بی هوازی و ریکاوری میگردد و در زمان فازهای زمانی بزرگتر در مسابقات، سیستم هوازی غالب میگردد. (در حدود ۸ ثانیه استراحت به نسبت ۳ الی ۴ ثانیه فعالیت وجود دارد).

با این حال، با وجود اهمیت و صراحت و تایید استقامت هوازی، تعداد کمی مطالعات اجزائ هوازی را بخصوص با پروتکل های خاص تنیس روی میز اندازه گیری کرده اند. اغلب تحقیقات، که آزمونهای خاص انجام شده در مورد تنیس، اسکواش و بدمینتون بوده است. (چین و همکاران ۱۹۹۵، سمکال و همکاران ۲۰۰۰، کرونیش و همکاران ۲۰۰۳، گیراد و همکاران۲۰۰۵) علاوه بر این، این برنامه های کاربردی چند از روشهای خاص در تنیس روی میز داشته است. (مورل و زاگاتو ۲۰۰۸، زاگاتو و گاباتو۲۰۰۷، زاگاتو و همکاران ۲۰۱۱) بهرحال برای حرکات سریع و قوی در مدت رالی، قطعا این سیستم بی هوازی است که مورد استفاده است. بعنوان مثال بیانگر و مشخص کننده برنده و بازنده است. کوندریک و همکاران ۲۰۰۷، زاگاتو و همکاران۲۰۱۰، زاگاتو و گاباتو ۲۰۱۲)

بهترین بازیکنان، معمولا سطح بالاتری از استقامت را دارا می باشند. (وبر و هولمن ۱۹۸۴) استقامت اصطلاحی است که دو مفهوم جداگانه اما وابسته را توصیف می کند. استقامت عضلانی و استقامت قلبی عروقی (زاگاتو و همکاران ۲۰۰۸) هرکدام سهم منحصر بفردی را در عملکرد بازیکن موجب می شود و از اینرو اهمیت آنها در بازیکنان مختلف، متفاوت است. استقامت کیفیتی است که به موجب آن بازیکن تنیس روی میز ، سرعتش را در ضربات تاپ اسپین با پیچ زیاد توپ، حفظ میکند. (زاگاتو و همکاران ۲۰۱۱، زاگاتو و همکاران ۲۰۰۸) این کیفیت استقامت عضلانی گروه عضلات کمربندی شانه، توانایی حفظ و تکرار ضربات قدرتمند و جابجائیهای جلوی میز را موجب می گردد. (فلورنسو و همکاران ۲۰۱۰) خستگی ناشی و محدود به یک گروه عضلانی خاص (عضلات کمربندی شانه) است و زمان فعالیت معمولا کوتاه است. استقامت عضلانی بصورت پایدار متناسب و مرتبط با قدرت عضلانی و توسعه بی هوازی است.

در مقابل استقامت قلبی تنفسی مربوط به کل بدن است. این توانایی، بازیکنان تنیس روی میز را برای فعالیت در مسابقات طولانی تنیس روی میز حمایت میکند. ( کسایی و همکاران ۲۰۱۰) استقامت قلبی تنفسی مربوط به بهبود قلبی عروقی و سیستم تنفسی و از اینرو بهبود هوازی است. لفظ استقامت هوازی مورد استفاده برای استقامت قلبی تنفسی است. بیشینه مصرف اکسیژنVO2max به عنوان بالاترین میزان مصرف اکسیژن قابل دسترس در طی ورزش حداکثری یا تمرین شدید همراه تخلیه کامل انرژی و خستگی ،تعریف شده است.

بر این اساس یک بازیکن تنیس روی میز علاقه مند به داشتن یک استقامت هوازی بالاست تا متابولیسم بی هوازی اش بتواند در زمانهای استراحت موجب ریکاوری گردد. (زاگاتو و گاباتو، ۲۰۰۷) در نتیجه مربیان بایستی به این اطلاعات توجه داشته باشند. بتازگی اسپریش و همکاران، ۲۰۱۱ ویژگیهای متابولیکی و قلبی تنفسی در تمرین تنیس روی میز و مسابقه واقعی، بین بازیکنان تیم ملی جوانان آلمان را اندازه گیری کرده اند. این نویسنگان (اسپریش و همکاران ۲۰۱۱) مشاهده کردند که تقاضا و نیاز به سیستم هوازی چه در تمرین و چه در مدت مسابقه خیلی کم است. در مسابقه، این نتیجه مورد انتظار است چراکه در طول فعالیت، منبع تامین انرژی از طریق سیستم آلاکتیک بی هوازی (فسفاژن ) تامین می شود.

سیستم های انرژی هوازی و بی هوازی، بعنوان سیستم های انرژی اصلی درگیر در مسابقات تنیس روی میز هستند و آنها را می توان با نتیجه عملکرد یک بازی همراه دانست. بنابراین لازم است از تست های آزمون فزاینده و خاص تنیس روی میز برای اندازه گیری سیستم آنها، استفاده شود. (بطور مثال حداکثر جذب اکسیژن و آستانه بی هوازی که از نظر علمی پذیرفته شده است) تست فیزیولوژیک برای نظارت بر پیشرفت بازیکنان و ارائه بازخورد و برای مقایسه ی تفاوتهای گروههای افراد و برای مقایسه روشهای تمرینی مختلف استفاده می شود. روش شناسی برای اندازه گیری ویژگیهای فیزیولوژیکی تنیس روی میز، بعنوان یک پروتکل مشابه و معادل سایر رشته های ورزشی نیست.

نتایج یک آزمون میدانی باید بعنوان یک تکمیل کننده و مکمل تستهای آزمایشگاهی دیده شود. از آنجا که تست های آزمایشگاهی در محیط های کنترل شده، اندازه گیری می شود و پرونکلها با استفاده از تجهیزات شبیه سازی شده مانند بازی و مسابقه می باشد، یک آزمون میدانی هم مشابه وضعیت مسابقات و رقابتها شبیه سازی میگردد. محققان هم روشهای مختلف آزمونی را برای بازیکنان تنیس روی میز بکار گرفته اند که برخی از آنها در این بررسی ارائه شده است.

یک دانشمند علوم ورزشی می تواند آزمونهای مختلفی را برای بررسی پیشرفت بازیکنان بکار گیرد. این را می توان با کمک یک برنامه از تستهای آزمایشگاهی و آزمونهای میدانی، بدرستی انتخاب کرد. به منظور بهبود کار مربیان و ورزشکاران، ما معتقدیم بررسیهای انتقادی امری حیاتی است. برخی تلاش کرده اند از رشته های مختلف ورزشی و مجلات مختلف این تست ها را اخذ کنند (لیز ۲۰۰۲،کوواکز ۲۰۰۶، نیکلز و پلمن ۲۰۰۷،سه چر ۱۹۸۳، شفرد و یانگ۲۰۰۶، ویلفورد و همکاران ۱۹۹۸) در مقابل، ما فقط آزمونهای تخصصی را از فیزیولوژی ورزشهای مختلف می توانیم پیدا کنیم.

(رایلی و همکاران ۱۹۹۰، کارت و کرکندال ۱۹۹۹) بنابراین این مهم است که پروتکل های مورد استفاده در آزمونهای بازیکنان تنیس روی میز بیانگر بازی تنیس روی میز و گروه عضلانی مورد استفاده در این ورزش باشند. آزمونهای پتانسیل های بالقوه بی هوازی (آلاکتیک و لاکتیک) هم در زمان و هم در عضلات، خاص هستند. معیار اعمال شده، برای جدا کردن سیستم های مختلف بی هوازی، اندازه گیری زمان است.

بر این اساس آزمونهای بالقوه بی هوازی آلاکتیک برای زمانهای کوتاه و آزمونهای بالقوه بی هوازی لاکتات، برای زمانهای طولانیتر می باشد. محققین تنیس روی میز بطور عمده، تست های پتانسیل بی هوازی آلاکتیک را در بازیهای خیلی کوتاه و کم زمان تنیس روی میز اجرائ می کنند.

جوکیک (۲۰۰۷) اشاره کرد که آزمون و اندازه گیری به معنی جمع¬آوری اطلاعاتی درباره و بر اساس ارزیابی عملکرد بعدی و تصمیم گیری ساخته شده است. (پیش بینی و تصمیم گیری برای عمل بعدی) تشخیص عملکردی موثر ورزشکاران، اجازه میدهد که برنامه ریزی تمرینات بصورت موفق انجام شود.

ادامه دارد………