قالب خبری داریا نیوز

باتوجه به سوالات متعدد در تمام حوزه ها سعی ما بر این بوده که به آن دسته از سوالاتی که در ارتباط مستقیم با تنیس روی میزواوضاع جاری آن مربوط می باشد پاسخ گو باشیم لذا چنانچه کوتاهی  احساس می شود دوستان و بزرگوران حتما باید به بزرگی خودشان  ما را مورد عفو  ومرحمت ویزه قرار دهند.در هر صورت  تصمیم بر آن شد که بصورت ماهانه یا هفتگی به سوالات دوستان در حد وسع بسیار ضعیف  پاسخ داده شود.

۱-وضعیت مربیان و مربیگری را در سطح کشور چگونه ارزیابی میکنید؟

همانگونه که تمام کارشناسان و دوستان پینگ پنگی  بیشتر از ما اطلاع دارند  متاسفانه مربیان تنیس روی میز کشور جزو مظلوم ترین و عرق ریز ترین و در نهایت گمنام ترین اقشار جامعه ارزشی ما می باشند.آقایان باید بپذیرند که :تاکی می شود از دست رنج دیگران به نام خود سوءاستفاده را نمود.تا شایسته سالاری جایگزین دوست وباند سالاری نگردد وتامربیان زحمتکش از مربیان بی درد تفکیک و مشخص نگردند  ودر نهایت تا مسئولان  فدارسیون بصورت عینی و عملی نه درحرف و تبلیغات  به فعل شایسته سالاری تمکین ننمایند وضعیت تنیس روی میز کشور همان آش است وهمان کاسه.با یک بررسی خیلی ساده  ومبتدی متوجه خواهید شد که مدتهاست کسانی که از مربی تیمهای ملی  از آنان نام برده می شود  درکارنامه خود حتی سعادت رشدو پرورش یک بازیکن را نداشته اند وهمواره با روابط  نه ضوابط بر سر کار بوده اند.مگر می شود رحمت عالمیان از صبح تا شب برای فرزندش تلاش کند و زحمت بکشد  اما یکشبه دیگران نام مربی بودن نوشاد را یدک بکشند؟(البته منظور من کلی است )

شما ببینید در جریان  نوشاد چقدر مصاحبه ها ؛چقدر جنجالها؛وچقدر منم منم ها  وچه …که برپا نشد؟متاسفم که بایداعلان نمایم تمام مربیان  زحمتکش خارج ازگود تنیس روی میز به سر می برند.حالا ممکن است فدارسیون نشینان به افکار عمومی بگویند که ما دست همکاری به سوی هر کس دراز کردیم  نتیجه نداد؟در پاسخ باید عنوان کنم که اول اینکه بقول معروف باید نازمربیان برجسته و نتیجه بخش کشور راکشید ؛حتی اگر در این راه کار به التماس و خواهش  واصرار هم بکشد …اگر در چنین شرایطی هم نپذیرفتند باز یک مشکلی در کار ما می باشد نه آنان.مگر می شود یک جمع اکثریت برحق نباشد؟چگونه برای یک مسابقه کم ارزش که هیچگونه خروجی فنی دربر ندارد به کشورهای فقیر ی چون هند بارها  وبارها اصرار میکنیم که بیایند و در مسابقات شرکت کنند ؛اما نوبت مربی زحمت کش داخلی که رسید  باید عارمان بیایدکه اصرار کنیم؟در هر صورت امیداریم روزی برسد که در فدراسیون تنیس روی میز و در یک جمله ورزش کشور هر کس سرجای خودش قرار بگیرد.

۲-لطفا در باره اعتراضات و عدم شرکت بازیکنان  که رو در روی فدراسیون قرار گرفتند واساسا نوع آن اظهار نظر فرمایید وآیا کسانی  پشت صحنه مسببین این قائله محسوب می شوند یا نه؟

البته قبل از هر چیز  این پاسخها بصورت طبیعی نظر و دیدگاه شخصی اینجانب می باشد  وبه شخص یا گروهی وابستگی نخواهد داشت.اما در باره سوال سخت شما که تاکنون از خیلی از دوستان سوال شده اما متاسفانه با محافظه کاری از پاسخگویی به آن طفره رفته اند باید بگویم که فقط بازیکنان نبوده اند که در این اعتراضات شرکت کرده اند.علاوه بر بازیکنان شناخته شده بسیاری از مربیان وپیشکسوتان و روسای هیئتها هم جزو این گروه بوده اند.اما در باره اینکه نوع اعتراضات که منجر به خروج مقطعی بازیکنان  از میادین ورزشی بود اینجانب موافق نبوده و نیستم.بدون در نظر گرفتن خوب یا بد بودن مدیریت مسئولان در فدراسیون اصولا خروج یک ورزشکار از میدان ورزشی همانند اطاعت نکردن یک سرباز مخلص از فرمانده در دوران جنگ و خروج از میدان تلقی می شود.البته راههای دیگری برای  حل مشکلات وجود داشت ولی در هر صورت این مورد اتفاق افتاد و در این بحران طرفین اشتباهاتی داشتند .بسادگی می شد ازبروز چنین بحرانی جلوگیری نمود اما متاسفانه در این بین کسانی بودند که علاقه زیادی به  بحرانی بودن و ماندن اوضاع داشتند تا جای خودشان را تثبیت و حفظ نمایند وصاحبان حق و صاحب خانه را مدت بیشتری از خانه خود برانند ودور کنند.در باره اینکه کسی یا کسانی صحنه گردان این ماجرابوده یا نه باید عنوان کنم که بله بدون شک کسانی در پس ماجرا حضور داشته اند اما از یک طرف بازیکنان معترض ما هم اکثرا در سن تکامل و جزو کارشناسان دانشگاهی و علمی وشخصیتی کشور محسوب می شوند لذا هرکس پشت ماجرا بوده یا نبوده باید روی این بازیکنان حتی از مسئولان فدارسیون اثرگذاری بیشتری  داشته باشد ونباید از همه به بدی و منفی بودن نام برد.در هر صورت در هر دو طرف ماجراکسانی بودند که دچار اشتباهات اساسی و استراتژیک شدند هرچند تعدادی سهم خواه هم درهر طیف  وجود داشت.در هر صورت در این ماجراکل سیستم پینگ پنگ کشور دچار بحران و لطمه جبران ناپذیری گردید که در تاریخ این رشته  بی سابقه بوده است.باید منطقی  تحلیل کنیم نه از روی کینه و منیت.بنده اعتقاد دارم همانگونه که در فدارسیون همه بد نیستند در بین طیف معترض بصورت طبیعی همه خوب تلقی نمی شوند.اگر به نوشته ها و گفته های اینجانب  که بصورت مرتب در سایت منتشر گردیده رجوع نمایید بارها و بارها در مورد هر دو طرف ماجرا مطلب منتشر کردم اما هرگز گوش شنوایی  درکار نبود.بطور مثال در یک جا گفتم که چه تضمینی وجود دارد که رئیس فدراسیون بعدی هم بر اثر یک اختلاف  نظر و عقیده در کار با بازیکنان دچار این  بحرانها نشود و باز هم بازیکنان قهر نکنند؟ازطرف دیگر بارها و بارها به فدارسیون نشینها توصیه کردیم که بسادگی می شد از قائله اراک جلوگیری کرد هرچند موضوع اراک  یک بهانه بود و تمام ماجرا محسوب نمی شد.

درخاتمه این بحث  باید باطلاع برسانم که تحت هر شرایطی فدارسیون باید پاسخ گو باشدکه: چرا بازیکنان بصورت اعتراض میدانهای ملی و کشوری را ترک کردند؟ این یک سوال وسوال بعدی اینکه: آیا درحال حاضر که بازیکنان معترض در حال برگشت هستند فدراسیون نشینها بدون بازخواستی می خواهند اجازه بازگشت را به آنان بدهند؟

در هر دوصورت فدراسیون نشینها  باید جواب گو باشند.لذا در این ارتباط اینجانب منتظرم تا بسلامتی بازیکنان معترض به میدان مسابقات برگردند تا بصورت قانونی ازمسئولین فدارسیون به وزیر محترم ورزش شکایت کنم.باید مشخص شود چه کسی در این بحرانهای موجود مقصر بوده است فدارسیون یا بازیکنان؟پس در این مدت که تنیس روی میزکشور بحران زده بود و بااین همه لطمه جبران ناپذیر  روبرو شد باید  همین سادگی از آن  گذشت؟

۳-باتوجه باینکه دختر شما نفراول تیم ملی جوانان کشور است  وبا شناخت خوبی که ازوضعیت  پینگ پنگ بانوان دارید  در این باره نظر خودتان را عنوان فرماید:

قبل از هر چیز باید بگویم که وقتی یک آتشی مشتعل می شود بصورت طبیعی خشک و تر را با هم می سوزاند.درحال حاضر وضعیت کلی تنیس روی میز   اصلا رضایت بخش نیست بلکه اگر بخواهم بصورت شفاف عنوان کنم  کاملا ناامید کننده است.

پینگ پنگ جهانی به سرعت نور در حال حرکت و پیشرفت است در حالی که پینگ پنگ در ایران از سوی مسئولین و مدیران هرگز پیشرفتی نداشته است و این موضوع را میتوانم با عدد ورقم برای آنهایی که خیلی ادعای کارشناسی وکاربلدی و مربی ملی و فلان و بهمان میکنند ثابت کنم.

بطور مثال شما توجه فرمایید که دختراینجانب توسط خودم به تنهایی به این حد رسیده است.مطمئنا با کمی دقت متوجه می شویم که بقیه بانوان هم  توسط پدران ویا برادران وبستگان پینگ پنگی خود به این حد رسیده اند.در حوزه آقایان هم همینطور نوشاد توسط پدرش رشد و نمو نموده است .وخیلی از بازیکنان برتر دیگر…..در هر صورت منظور من این است که وقتی امثال بنده و رحمت عالمیان و….یک بازیکن را تا حد ملی تربیت و بصورت آماده تحویل فدارسیون میدهیم فدارسیون  تا اینجا  عملا هیچ کاری برای ما و امثال ما نکرده است.نه پشتیبانی نه همکاری مالی  ونه حتی سلام و احوال پرسی خشک وخالی.از همه اینها که بگذریم ما بصورت آماده ملی پوشان را تحویل فدارسیون میدهیم که آنها را از سطح فعلی  به مراتب بالاتر برساند در صورتی که  وقتی دختران ملی پوش در اردوهایی میروند که بدلیل بی برنامگی و عدم حمایت خصوصا در حوزه بانوان  سطح مربی سالیان درازی است رو به افول است  وبازیکنان از مربیان چه از لحاظ تاکتیک و چه تکنیک قوی تر هستند مسلما  نه تنها هیچ پیشرفتی نمیکنند بلکه باعث افت شدید و چشمگیرآنان هم می شود.

در یک کلام به اعتقاد راسخ بنده اصلا ورزشی به نام پینگ پنگ بانوان در ایران وجود ندارد  و هیچکس هم پاسخ گو نیست.هرکس حرف خودش رامیزند  و در مجموع همه پشت سر هم حرف میزنند.

ما که بازیکنان را دراختیار فدارسیون قرار میدهیم اگر انتظار پیشرفت از آنان نداشته باشیم لااقل نباید انتظار پسرفت وضربه زدن به روح و جسم آنان را از فدراسیون نشینها داشته  باشیم.شما ببینید در یک ماه گذشته دوبار  با وجود وعده های دده شده با روح و جسم بازیکنان دختر ما بازی شده است و تاکنون بجز دروغ پردازی و فرافکنی هیچ  اطلاعاتی به بیرون درج نکرده است.هرچند  ما بخوبی اطلاع داریم که از چند روز قبل اصلا قرار نبوده تیمی به هند اعزام شود.وبه دلیل عملکرد بسیار بد و غیر قابل قبول وقابل پیگیری  امور بین الملل فدارسیون  که بصورت عمدی به شورای محترم برون مرزی دیر اطلاع داده شده این تیم اعزام نشده است.ووقتی فدارسیون پولی برای اعزام این جوانان نداشته است  ؛ورود نوجوانان و چند نفر جوان دیگر در اردوی تیم ملی  این مسئله را بغرنج تر و پیچیده تر میکند.

در صورت  درخواست دوستداران سایت  پاسخ به سوالات ادامه خواهد داشت.

منتظر نظریات و دیدگاههای شما هستیم.

ادامه دارد….