[1]
در انگلیس، مربی که یک بازیکن و استعداد را کشف و به ورزش این کشور معرفی کند تا آخر عمرش از نظر مالی تامین خواهد بود چرا که آن بازیکن هر زمان که با هر باشگاهی قرارداد ببندد چند درصد از حق قراردادش به مربی سازنده او اختصاص می‌یابد و این موضوع باعث بیشتر شدن انگیزه مربیان سازنده می‌شود.
اما در کشور ما جایگاه مربیان سازنده کجا است و اصلا این مربیان بعد از معرفی استعدادها و نخبه‌های ورزشی چه بر سرشان می‌آید؟ متاسفانه در بسیاری از رشته‌ها تنها نامی از این مربیان شنیده می‌شود و اتفاقا اکثر آنها هم در شرایط سختی از نظر مالی فعالیت ورزشی‌شان را به عنوان مربی دنبال می‌کنند. بد نیست در شرایطی که فدراسیون اینگونه هوای هیات‌های ورزشی و تامین بودجه استعدادیابی و تیم‌های پایه را دارد، یک نیم نگاهی هم به چنین مربیانی داشته باشد و برای آنها هم امتیازاتی در نظر بگیرد.
به هر حال باید این موضوع را قبول و باور کنیم که اگر چنین مربیانی در شهر‌های مختلف کشور نباشند و با عشق و علاقه به دنبال کشف نخبه‌های ورزشی نروند هرگز ستاره‌های جدید در ورزش ظهور نمی‌کنند و ورزش ما به درجا زدن اکتفا می‌کند اما باید این موضوع را هم در کنار سایر مسائل در نظر گرفت و برای مربیانی که با دست خالی قهرمانان با استعداد و ملی را به کشور معرفی می‌کنند فکری کرد چون این حق آنها نیست.
در نهایت اینکه باید از تدوین موادی که به سود ورزش است و می‌تواند منجر به موفقیت در میادین بین‌المللی و مهم شود استقبال و کاری کرد .