قالب خبری داریا نیوز

نا بلد گفت:

سلام
و این بار سلام به سیدم که از زخم کلامش خون دلش می تراود
عزیز تر از جانم من از این دود سوختنت افروختم
اما چه سود که در این بزم هم نابلدم و شمع دلم از سوختنت اشک بار است
یاد رفتن حاج احمد کاظمی افتادم که چقدر بی تاب شده بودی و تاب نیاوردی و رفتی تهران تا در مراسمش باشی
یادم هست که گفتی … چشم نمی گویم چه گفتی
چند روز پیش که تماس گرفتی و گفتی مقدمات سایتی را برای شهیدان آماده کن حرفی از این حرف دلت به میان نیاوردی هر چند که سال هاست که این را مد نظر داشتی و کوتاهی ها از من بود.
من حاج احمد را یک بار بیشتر ندیده بودم ولی نمیدانم چرا با شنیدن خبر عروجش خیلی دلم گرفت.
حاج احمد قرار بود برای راه اندازی همین سایتی که مدنظرتان هست از لحاظ اطلاعات و پشتیبانی مالی کمکمان کند که این توفیق اینقدر ها هم رفیق نبود.
هر چه میخواهم از شهید بگویم دوباره بر میگردم سر حرف دلت.
دل تنهایی که حرفش را کسی نمیخواند. غربت دلت بوی همان ها را میدهد.
سوز سوختنت از این دوری تنها چیزی که برایم مجسم می کند یاد شهداست
هر وقت که به بهشت علی میروم تا سلامت را به رفقایت برسانم سرم را پایین می اندازم به بهمن درولی میگویم من لیاقت رساندن سلام سیدم را ندارم و به بزرگی ات و به نوری که از مزار ساده و هم سطح باز زمینت تا به عرش کشیده شده مرا ببخش که پیام رسان قابلی نیستم.
یاد حرف بزرگ شهید سید رضا پور موسوی پسر خاله ات آن واصل به یار غایب (عج) می افتم که از خدا خواسته بود تا آخر جنگ بماند و دفاع کند و در آخر شهید شود.
این ماندنت و با درد های جانبازی و درد تحمل آدمهایی مثل من را متحمل شدن ماورای خواست سیدرضاست . مانده ای و جور می کشی ، جور یار
یاد این جمله ات افتادم: یار علی ، بار علی
مانده ای و چه عاشقانه و رندانه بار جدت را میکشی.
میخواهم از این فرصت دل شکسته ات بهره ای ببرم
سید جانم هرچند لیاقتش را ندارم اما به دعایت شدیدا محتاجم
دعایم کن
دعایم کن

پيشيار گفت:

سلام حاجی جان!
سی و چند سال است که شما قهرمانان ملت را سربلند واقعی کرده‌اید.

ابری گفت:

روحش شاد باد.از این عزیزان وجنگ چیزی نمیدانستم ودایم دعا میکردم که خدایا جنگ زوتر تمام شود.از زیر بمباران هوایی فرار کردن وبه کوههای طاق بستان پناه بردن مارا خسته کرده بود.تا با فرزند یکی از این قهرمانان واقعی جنگ اشنا شدم .او محصلم بود ودلتنگ پدر شهیدش.ولی حاضر نبود سهمیه دانشگاه را بپذیرد..ای بسوزی ثروت های باد اورده که همه چی را فراموش کردیم وبه خود مشغول شدیم و این عزیزان رابفراموشی سپردیم..خوش به حال صداقت زمان جنگ .خوش به حال سفره های شریکی.خوش به حال یکرنگی.خوش به حال ترسیدن ولرزیدن توی زیرزمین ها….

جمال فتاحی گفت:

پس از مرگم به پزشک قانونی بگویید روح مرا کالبد شکافی کند.انگشت های من را به رایگان در اختیار انگشت نگاری قرار دهید تا همه بدانند بی گناهم.کارت شناسایی ام را به روی کفنم قرار دهیدوروی تابوتم بنویسید این عاقبت کسی است که صادقانه زیست.حاج احمد سوداگر
درگذشت سردار بزرگ اسلام را به تمام مسلمانان جهان تسلیت عرض میکنم

حسین گفت:

با سلام
جای این بزرگان در بهشت است چقدر کار زیبایی کردید با تشکر

موسوی گفت:

آخرین لحظه گفتی ” یاحسین! راحت شدم !
حق دوستی بیش از ۳۳ ساله ی ما آن است که برای تو و یاران خمینی کبیر (رض) در روزگار مردی و مردانگی یعنی دفاع مقدس؛ چند مطلب را بنویسم تا شاید ذره ای از دین بزرگ خود را ادا کرده باشم.
إنّا لله و إنّا إلیه راجعون
* کسی نمی خواست باور کند ولی رسول می گفت خودت باور داشتی و در آخرین لحظه گفتی ” یاحسین! راحت شدم ! ”
۱) ۲هفته پیش بود که تو بر سوگ احمد سیاف سوگواره سرودی و گوئی بر سوگ خود سروده ای، سوگواره ای که بر احمد سیاف سرودی پس از رفتنت به اندازه ای زنده شد که گویا احمد سیاف برای احمد سوداگر سروده است.
۲) روز جمعه که مصادف با میلاد پیامبر نور و آگاهی هم بود. از مراسم جشن میلاد و نماز هیئت محبّان حضرت ولی عصر(عج)( دزفولی های مقیم مرکز) که شما هم جزء هیئت امنایش هستی ولی امروز در مجلس نیامده بودی تازه برگشته بودیم که برادر مهدی کیانی تماس گرفت و گفت: ” برادر مردانه از پژوهشگاه دفاع مقدس تماس گرفته و مطلبی گفته، نمی دانم چقدر درست است!! ” و گفت: ” مردانه می گوید احمد مرحوم شده در حالی که قبل از ظهر احمد به تلفن من (مهدی کیانی) زنگ زده! شما خبر نداری؟” اگرچه این چندمین باری بود که مثل دفعات قبل، از افراد مختلفی که همگی باتوجه به قلب کم رمق باتری دارت؛ نگران و آماده ی شنیدن اتفاق سنگین و دلهره آوری بودند این خبر را می شنیدم ولی فهمیدم این دفعه جدّی است که مهدی کیانی هم نتوانسته با شما تماس بگیرد. چون دوستی شما و مهدی را می دانستم که چقدر همدیگر را درک می کنید و البته رابطه ی شما با همه ی افراد گرم و صمیمی بود ولی این را هم فهمیدم که مهدی می داند که چه اتفاقی افتاده و از این که می گوید ” نمی دانم” نمی خواهد باور کند یعنی دوست ندارد حرف های برادر مردانه درست باشد.
۳) مهدی گفت پاسخ تلفن را نمی دهد پس با تلفن همسرت تماس گرفتم که همیشه همراه صمیمی تو و سختی ها و درد و رنج ها و بیماری و جراحت های جنگ و آثار آن در سال های پس از ازدواجتان بوده ولی بجای ایشان پسرت غفور پاسخم را داد و حداقل ۲ بار با اینکه صدایم را می شناخت پرسید عمو سید مجید خودت هستی؟! و می گفتم بله، چه خبر؟ گفت: نمی دانم بابا را آوردیم بیمارستان می گویند …. نمی دانم…. فهمیدم غفور هم نمی خواهد باور کند چه اتفاقی افتاده است.
۴) باچند نفردیگرازنزدیکانت تماس گرفتم.هیچکدام جوابم راندادند، درحالی که قبلابه محض دیدن شماره تلفن یا نامم، پاسخ تلفن رامی دادندولی این بارگوئی هیچکس حاضرنیست دراین باره سخن بگوید. کافی است بفهمی دردلم چه می گذشت؟ یا هنوزبگویم!
۵) با رسول پسربزرگت تماس گرفتم که اوبا آه درگلو واشک درچشم وبغض ناترکیده در دل و ناباورانه گفت : مثل اینکه بابا فوت کرده. پرسیدم: دکتر معاینه کرده؟ گفت: بله. باز فهمیدم رسول که می گوید مثل اینکه … یعنی او هم نمی خواهد باور کند و امیدوار است که دکتر اشتباه کرده باشد.
۶) به رسول گفتم می توانید آمبولانس بگیرید و بابا را به تهران منتقل کنید و مادر را به خانه بفرستید یا بیایم آنجا یعنی رودهن؟ و آقا رسول که اکنون بار سنگین روی دوشش بود ناخواسته این انتقال مسئولیت مهم را متوجّه شد و پذیرفت و در حال اضطراب و دلی که از قفسه اش داشت بیرون می زد گفت انجام می دهم و ساعت حدود ۱۶:۳۰ با آقا غفور تماس گرفتم که گفت مادر را فرستادیم.
۷) ساعت ۱۷:۳۰ همزمان با رسیدن همسر و خواهرت به منزلتان ، ما هم رسیدیم. همسرت نمی دانست چه شده ! نه نه ، باور نمی کرد چه شده. نه نه ، نمی خواست باور کند. وقتی گفتم مامان رسول طبقه ی پایین باید آماده بشه که مردم می آیند و خودتان آماده باشید! گفت: “وای حاجی چه می گوید؟!! حاج احمد زنده است.”
۸) وقتی به دوستان هیئت گفتم تا ازطریق پیشکسوتان خوزستان پیامک اولیه و اعلام آسمانی شدنت را به یارانت برسانند آنها هم خیلی حیرت کردند و می بینی که هیچکس باور نمی کرد یا نمی خواست باور کند.
۹) ولی رسول می گفت حدود ساعت ۱۴:۳۰ گذشته بود که دست روی قلب آسیب دیده ات گذاشتی و گفتی یا حسین راحت شدم و افتادی . آقا رسول هم در کمال وفا و ارادت شاید خیلی بیش از ارادت پسر به پدر در دنیای امروز تو را سوار خودرو به بهداری رساند و در این مسیر وقتی می دید باز هم چشمانت باز و بسته می شود امیدوارتر می شد ولی وقتی با هر یک از پزشکانی که ارادت فوق العاده ای به تو و سوابق درخشانت داشتند که هر بار تلفن آقا رسول را حتی در اتاق عمل پاسخ می دادند، این بار هیچکدام جواب ندادند چون قرار بود عبارت “راحت شدم” ، تو را به حسین علیه السلام برساند. می فهمی چه می گویم؛ خودت خواستی و قرار نیست که مقابل خواسته ی یک مجاهد که اراده اش الهی است اراده ی دیگری بایستد. پس برگرداندن تو ممکن نبود و از این رو هیچکس جواب نمی داد چون نمی توانست اراده ی تو را تغییر دهد. ولی هنوز باناباوری ما را باورانده ای که اراده ی الهی شما و یارانت همانطور که در جنگ هرچه می خواست می توانست ، امروز هم هرچه بخواهد می تواند.
“خواستن، توانستن است”
سید مجید موسوی،