قالب خبری داریا نیوز

فاطمه رجبی گفت:

آقای علوی عزیز ممنون که بار دیگر یادآوری از قهرمانان همیشه زنده را در برنامه کاری خود قرار دادید ,همانطورکه در این متن کامل عنوان نمودید علی حسین قهرمان اسطوره صبر و مقاومت و پهلوانی بوده اند به داشتن برادری با این ویزگیهای اخلاقی و انسانس افتخار می کنم و ایشان را افتخار ایران اسلامی می دانم باشد که قدر این گونه افراد را تا نفس می کشند بدانیم .می دانم که ایشان زنده اند وروح بزرگ و مهربانش همیشه حامی ورزشکاران پیوندی می باشد. در تاریخ تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران ایشان از یاد نخواهند رفت زیرا پهلوان بوده اند و بنیانگزار ورزش پیوند اعضا و بیماران خاص ایران و این موارد است که کمی قلب مجروح و داغ دیده ما را التیام می بخشد.

ELHAM گفت:

سلام من کسی هستم که علی حسین همه زندگیش بود علی حسین رفت اما حضور اون همیشه همه جا احساس میکنم.خیلی خوشحالم که علی حسین با افتخار رفت اسم اون یاد اون هیچوقت از یادهانمیره.از آقای علوی که زحمت کشیدن وبه یاد علی حسین قهرمان بودند تشکرمیکنم.دوستان خوبم از شما میخوام برای دل تنگ منم دعا کنید.

سیما لیموچی گفت:

بنام آنکه هستی نام از او یافت

جناب آقای علوی

با سلام، ضمن تشکر از فعالیت های جنابعالی در جهت توسعه تنیس روی میز،و قدر دانی بیشتر برای توجه شما به معنویات که در واقع فلسفه زندگی انسان هاست و همچنین جزء مهم از اصول و فلسفه تربیت بدنی و ورزش است که متاسفانه کمتر به آن توجه می شود.

یزرگداشت و گرامیداشت یاد و خاطره عزیزانی که در بین ما نیستند اما براین اعتقادیم که روح آنها در بین ماست شیوه ای بسیار نیکو و آموزنده است.

با درود به روح بزرگ زنده یاد علی حسین رجبی، در چند روز گذشته با مطالعه زندگینامه اش از یک سو بسیار متاثر شدم که چرا در زمان حیات این گونه انسان های بزرگ و نادر از آنها غافل و بی خبریم، اما از سوی دیگر وافعا تحت تاثیر روحیه مبارزه جوی او،فعالیت های توسعه ای و بی نظیرش ،تلاش های خستگی ناپذیر، اراده و عزم آهنین، روح بزرگ و قلب عاشقش قرار گرفتم.
دوست ندارم از کلماتی مانند رنجنامه بجای سفر نامه،یا مشقت، سختی، درد و غیره برای او استفاده کنم، هر چند که از زبان خواهرش پس از پروازش به سوی خدا و آرامش شنیدم که “دیگر درد نمی کشد “!!! اما حتی خواندن خاطرات سفر هایش سخت و غیر قابل باور است.

در خور اوست که بگوییم استقامت و بردباریش، اعتقاد و باور هایش، قهرمانی و پهلوانی های ورزشی اش، الگوی اصیل و واقعی یک قهرمان زندگی،

تلاش برای خوب زندگی کردنش، که همگی نشات گرفته از اعتقادات او به خالق هستی است، از او یک الگویی ساخته است که برای همه ما درس های بزرگی برای زندگی و رو یارویی با مشکلات زندگی خواهد بود.

علیرغم اینکه در لحظات آخر زندگیش تا حدودی با سرگذشت و زندگی نامه او از طریق خواهرشان خانم فاطمه رجبی که ایشان نیز از ورزشکازان و مربیان موفق و با اخلاق تنیس روی میز هستند آشنا شدم ، اما در این زندگی نامه با بخش های دیگری از فعالیت ها و ابعاد گوناگون شخصیت او آشنا شدم که واقعا جای تامل دارد!!

امیدوارم که زحمات و خدمات شایسته او که مملو از عشق و خدمت بود به گونه ای بسیار ارزشمند برای او و بیاد او بیادگار ثبت و ضبط شود تا جوانان و نسل های بعدی با شیوه های دیگری از تلاش و مقاومت و قهرمانی واقعی آشنا شوند.
بی شک نبود او برای عزیزان و خانواده اش بسیار سخت است که از خداوند مهربان برای همه وابستگان و عزیزانش صبر، و برای روح بزرگ و خستگی ناپذیرش آرامش آرزو داریم.

خانواده بزرگ تنیس روی میز هرگز خدمات و زحمات او را فراموش نخواهد کرد و به او می بالد.

در ضمن نوشتن این نامه ، این شعر همواره افکارم را به خود معطوف می کرد که شرح حال اوست:

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جریده عالم دوام ما

سیما لیموچی
۳/۹/۱۳۹۰

امیر اکبری آرمند گفت:

به نام خدا . سلام . جناب آقای مرحوم رجبی بسیار انسان خوبی بودند . روحشان شاد . خیلی اندوهگین شدم . من با ایشان پینگ پنگ هم بازی کرده بودم و بسیار از اخلاق ایشان بهره میبردم . نمی دانم چه بگویم دیگر . حیف

محمد معتکف گفت:

همیشه تو قلب ما جاداری دلمون برایت تنگ شده علی جان روحت شاد