قالب خبری داریا نیوز

دو شبهه مهم در مورد دوپینگ وجود دارد؛ آیا ورزشکاران موفق خارجی دوپینگ می کنند؟

یکی از تفکرات و باورهای غلطی که در ذهن ورزشکاران ایرانی وجود دارد، این است که قطعا ورزشکاران موفق خارجی دوپینگ می کنند؛ ولی از داروهای جدید و با ترکیبات ناشناخته ای استفاده می کنند که آزمایشگاه های کنترل دوپینگ، قادر به ردیابی و تشخیص آنها نیستند و یا پس از استفاده از داروهای ممنوعه و نیروزا، با مصرف داروهای دیگری آثار آنها را در بدن از بین برده و یا ترکیبات آنها را عوض می کنند، پس تست دوپینگ آنان منفی خواهد بود.

در پاسخ باید گفت که طبق قوانین W.A.D.A وجود هر نوع دارو و یا آثار دارویی ناشناخته در نمونه ادرار ورزشکاران، بدون توجه به ماهیت شیمیایی و اثرات آن بر بدن و یا روان، دوپینگ تلقی می شود و تست چنین شخصی مثبت اعلام شده و بنابراین مشمول مجازات خواهد شد.

به این ترتیب و به علت وجود چنین قوانینی، نمی توان علت موفقیت ها، کسب مدال بیشتر و جا به جایی رکوردها توسط ورزشکاران موفق خارجی را به وجود داروهای موثر و البته ناشناخته وابسته دانست.

از طرفی گاهی برخی از مربیان و ورزشکاران سوال می کنند که چرا داروهای نیروزایی که مصرف آنها برای ورزشکاران ممنوع است و ادعا می شود که دارای عوارض منفی جسمانی و روانی هستند، به فراوانی و توسط کارخانه های معتبر داروسازی تولید و توزیع می شوند و غالبا در داروخانه ها به فروش می رسند؟

پاسخ این است که تمام داروها به منظور درمان بیماری، کاهش درد و حتی پیشگیری از برخی بیماری ها به وجود آمده اند و هر کدام دارای دستورالعمل خاصی برای مصرف صحیح هستند. داروها باید توسط پزشک متخصص و دارای صلاحیت علمی و برای درمان بیماران نیازمند به دارو تجویز شود.

به عنوان مثال داروهای محرک نظیر مت آمفتامین، آمفتامین و مشتقات آنها، داروی انتخابی و بسیار موثری برای درمان «بیش فعالی» در کودکان است. همین دارو می تواند در کاهش اشتهای بیمارانی که به حد افراط غذا می خورند و در واقع دارای بیماری «بولیمیا» یا پرخوری عصبی هستند، بسیار موثر باشد، البته در صورتی که با بررسی کامل و طبق تجویز پزشک مصرف شود. همین داروها، توسط ورزشکاران به عنوان داروی انرژی زا، توسط افراد چاق به ویژه خانم ها با عنوان غیرعلمی «چربی سوز» و توسط دانشجویان و دانش آموزانی که می خواهند شب امتحان بیدار بمانند و یا توسط افراد پرکاری که نیاز به بیدار ماندن دارند، بدون تجویز و بدون نیاز واقعی مصرف می شوند. نتیجه مصرف بی رویه این داروها، مثبت شدن تست دوپینگ و به تدریج اعتیاد به آنهاست.

نکته مهم و دردناک این است که «شیشه» به عنوان یک ماده اعتیادآور، محرک و بسیار خطرناک از خانواده آمفتامین و مت آمفتامین است. در واقع دارویی که می تواند برای برخی انسان ها با بیماری های مشخص، شفابخش باشد. اگر بی رویه و توسط افراد سالم مصرف شود، می تواند خطرناک و حتی اعتیادآور باشد.

بنابراین دارو و سازندگان دارو گناهی نداشته و باید تشویق شوند؛ مشکل در رفتار غلط و مصرف نابجا و خوسرانه داروها توسط مربیان و ورزشکاران است.

شاید این بحث مبنی بر پاسخ به این پرسش بزرگ در ذهن ورزشکاران که چرا داروهای ممنوعه به صورت علنی در داروخانه ها هم عرضه می شوند، نیاز به توضیحات بیشتری داشته باشد.

مثلا می دانیم که داروهای «آنابولیک استروئید» یا افزایش دهنده های حجم عضلات، به فراوانی در داروخانه ها وجود دارند و قانونا باید با نسخه های پزشکان به بیماران تحویل داده شوند؛ اما این داروها به مقادیر زیاد توسط ورزشکاران رشته بدنسازی و رشته های قدرتی مورد سوء مصرف قرار می گیرند.

شاید جالب باشد که بدانیم داروهای آنابولیک در درمان بیماری های «تاخیر در بلوغ جنسی» در جوانان و یا برخی بیماری های منجر به تحلیل عضلانی و بسیاری موارد دیگر، مفید و موثر هستند؛ اما وقتی که ورزشکاران جوان و سالم به منظور دستیابی سریع به عضلات بیشتر، از این داروها، آن هم با مقادیر بیش از حد و بدون نیاز واقعی استفاده می کنند، باید منتظر عواقب وخیم باشند.

به همین ترتیب می توان برای بسیاری از داروها و حتی مکمل های غذایی موارد مصرف علمی و واقعی توسط افرادی که به آن نیاز دارند و نیز سوء مصرف یا مصرف نابجا توسط ورزشکاران را ذکر کرد.