قالب خبری داریا نیوز

حضور زنان به عنوان نیمی از پیکره جامعه در فعالیت های ورزشی و تربیت بدنی، به عنوان یک ضرورت انکارناپذیر و حیاتی محسوب می شود و ورزش به دلیل تامین سلامت و بهداشت جسم و روان و پیشگیری از انواع انحرافات اجتماعی، کاهش هزینه های درمانی و … برای زن ایرانی یک ضرورت است.

به طور حتم جملاتی از این دست را زیاد شنیده اید اما برای تحقق گفته هایی از این دست که مدام تکرار می شوند هیچ برنامه مشخصی تدوین نشده است. ورزش زنان برای پیشرفت نیاز به کمک های مالی دارد و در این زمینه هیچ اقدامی انجام نمی شود. این در حالی است که ضرورت توجه به ورزش زنان و سرمایه گذاری در این امر در بسیاری ازکشورهای توسعه یافته از پیش نیازهای توسعه پایدار در این بخش محسوب می شود. چین به عنوان یکی از قدرت های ورزش دنیا در المپیک هرساله بیشترین مدال ها را به دست می آورد و اگر خوب دقت کنیم، متوجه می شویم که بیش از نیمی از این مدال ها متعلق به ورزشکاران زن این کشور است.

چینی ها دریافته اند سرمایه گذاری در ورزش زنان می تواند همانند ورزش مردان نتیجه دهد. روسیه یکی از کشورهایی است که در زمینه ورزش زنان سرمایه گذاری های زیادی کرده است و نتیجه این سرمایه گذاری ها این است که در بسیاری از مسابقات بین المللی تعداد مدال های بانوان ورزشکار از ورزشکاران مرد این کشور بیشتر است و… اگرچه در سال های اخیر در ایران نیز زنان ورزشکار در بسیاری از رشته های ورزشی  توانسته اند جواز حضور در مسابقات برون مرزی را پیدا کنند و تا حدود زیادی رشد کرده اند اما مشکلات مالی، نداشتن محل تمرین، بالا بودن هزینه های بسیاری از رشته های ورزشی و… موجب کناره گیری بسیاری از تیم های ورزشی بانوان از صحنه رقابت شده است و به نظر می رسد با توجه به نبودن اسپانسر و حمایت کننده مالی، ورزش زنان در ایران به بن بست رسیده است.

مشکل بزرگ تیم های بانوان این است که اسپانسر ندارند و چون مسابقات پخش تلویزیونی ندارد، کمتر باشگاه و کارخانه ای تمایل دارند در ورزش بانوان سرمایه گذاری کنند. چندی پیش باشگاه سپاهان اصفهان و پتروشیمی تهران از ادامه حضور در لیگ برتر والیبال بانوان انصراف دادند و در حالی که تیم والیبال شهرداری اصفهان توانسته بود از لیگ دو به لیگ یک صعود کند، مسئولان تیم خواستار کناره گیری تیم از لیگ یک شدند.

 تیم پیکان یکی از بهترین های لیگ بسکتبال بانوان به دلیل پرهزینه بودن این ورزش از لیگ کناره گیری کرد و بسیاری از تیم های حاضر در لیگ بسکتبال نیز به دلیل نداشتن اسپانسر با مشکل تامین هزینه ها روبه رو هستند و بعید نیست به سرنوشت پیکان دچار شوند. تعداد تیم های شرکت کننده در لیگ فوتبال بانوان به دلیل نبودن اسپانسر و حمایت کننده مالی هر سال کمتر می شود و… . این درحالی است که به گفته مسئولان ورزشی، حقوقی که باشگاه ها به یک بازیکن مرد فوتبال می دهند، برای یک تیم لیگ برتری بانوان کافی است و باشگاه ها با هزینه ای که برای یک تیم در لیگ های فوتبال می کنند، می توانند در تمام لیگ های ورزشی زنان سرمایه گذاری کنند.

این در حالی است که مسئولان باشگاه ها و صاحبان صنایع معتقدند مسابقات بانوان هیچ بازخورد رسانه ای ندارد و به همین دلیل حاضر به حمایت تیم های ورزشی بانوان نیستند. ازطرفی براساس گفته مسئولان فعلا راهی برای پخش مستقیم مسابقات ورزشی زنان وجود ندارد و پوشش اخبار ورزش بانوان در رسانه ها هم نمی تواند دردی از مشکل جذب اسپانسر کم کند، به همین دلیل به نظر می رسد تنها راه حل برای خروج از این بن بستی که ورزشکاران زن با آن مواجهند حمایت سازمان تربیت بدنی باشد. طبق مصوبه سازمان ۳۰ درصد بودجه باید به بانوان اختصاص یابد و با این شرایط فدراسیون ها قادر به تامین هزینه های ورزشکاران زن نیستند، به طور مثال فدراسیون دو و میدانی قادر به پرداخت هزینه های زنان دونده تهرانی نیست و این گروه از ورزشکاران برای اجاره سالن های ورزشی با مشکل روبه رو هستند.

این تنها مشکل زنان دونده نیست، بسیاری از ورزشکاران زن برای ورزش کردن با کمبود فضاهای ورزشی مواجهند و این در حالی است که تیم های ملی بانوان در بسیاری از رشته ها فعال است و در مسابقات برون مرزی شرکت دارند. ورزشکاران زن ایرانی در زمین های غیراستاندارد و شرایط نامساعد ورزش می کنند و در پیست ها و زمین های بین المللی و استاندارد جهانی مسابقه می دهند. حقوقی دریافت نمی کنند و مجبورند مخارج ورزش کردنشان را از جیب بپردازند.

با این اوصاف به نظر می رسد تنها متولی ورزش کشور است که می تواند به اوضاع نابسامان ورزش زنان نظم دهد. یکی از مهم ترین مهارت های مدیران ورزشی شناسایی منابعی است که به حل مشکلات ورزش کمک می کند. این منابع شامل منابع انسانی و منابع مالی، منابع لوازم کار، منابع تسهیلاتی است. هر سازمان ورزشـی برای پیشبرد برنامه ها و پروژه های خود نیاز به حمایت مالی دارد؛ بخش مهم این منابع از محل منابع دولتی تأمین می شود. درآمدهای دیگری نیز از سوی سازمان های بین المللی و درآمدهای بازاریابی، حق عضویت ها، اعانات، قابل حصول است.

نبود مدیریت علمی و نداشتن تعامل جهانی و منطقه ای یکی از مشکلاتی است که ورزش ایران با آن روبه روست. علاوه بر آن مدیریت منایع مالی و تخصیص بودجه مسئله بسیار مهمی است که در دنیای امروز ورزش باید به آن توجه کرد. به طور حتم مسئولان سازمان تربیت بدنی با مدیریت صحیح بودجه و سرمایه گذاری صحیح آن در رشته های مختلف ورزشی می توانند از هدر رفتن بودجه ورزشی کشور جلوگیری و راهی برای خروج ورزش زنان از این بن بست پیدا کنند.

سید منصور علوی