قالب خبری داریا نیوز

ورزش بانوان از قبل انقلاب تا تشکیل معاونت و پرچمداران المپیکی مراحل گوناگونی را پشت سر گذاشته که آنها را مورد بررسی قرار دادیم.
به گزارش خبرنگار ورزشی آریا،اگر بخواهیم ورزش، تربیت بدنی و به ویژه ورزش بانوان را در سال های قبل و پس از انقلاب مورد مقایسه قرار دهیم باید به این نکته اشاره کرد که پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی با تلاش گسترده بخش های متولی تربیت بدنی، ورزش در ابعاد مختلف، رشد و توسعه یافت و به لحاظ سخت افزاری و نرم افزاری پیشرفت های قابل توجهی پیدا کرد. در ورزش بانوان نیز وضعیت غیرقابل مقایسه با سال های قبل از انقلاب بوجود آمد چراکه علیرغم شرایط خاص حاکم بر ورزش بانوان که ناشی از اعتقادات دینی و رعایت مسائل اخلاقی و انسانی در ورزش است هم در بعد سخت افزاری و نرم افزاری و هم در گسترش زمینه های لازم برای پرداختن به ورزش همگانی و قهرمانی بانوان، شاهد پیشرفت های جدی و قابل توجهی بودیم.
ورزش بانوان را از قبل انقلاب تا تشکیل معاونت و پرچمداران المپیکی بانوان مورد بررسی قرار گرفته که بدین شرح است:
مقدمه؛

بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند انقلاب اسلامی زنان به عنوان نیمه اصلی و کامل کننده مردان اجازه یافتند تا استعدادهای علمی، فرهنگی، هنری و اجتماعی خود را به روز نمایند. در زمینه ورزش زنان مسلمان ایرانی با حفظ ارزش های اخلاقی و موازین دینی به سکوهای افتخار جهانی رسیده تا آن جا که در مهد ورزش های رزمی یعنی چین و گوانگ ژو یک زن مسلمان و محجبه ایرانی رکورد جهانی را شکسته و مدال طلا گرفت با توجه به اصول اخلاقی نظام جمهوری اسلامی زنان ورزشکار با ارائه الگوی جدید از پوشش و چارچوب های اخلاقی در میادین و مسابقات ورزش نیز مانند سایر رشته های فرهنگی- اجتماعی در تسخیر فرهنگ غرب زدگی و ارزش ستیزی بود به ویژه کسانی که روزها و سال های قبل از انقلاب اسلامی را به یاد دارند به خوبی بر این نکته واقف هستند که نگاه به زن یک رویکرد ابزاری و ضد فرهنگی بود، ورزش هایی مثل گلف، تنیس که در انحصار اشراف و سرمایه داران بود و بیشتر جنبه نمایش داشت برای جلب زنان مورد تبلیغ قرار می گرفتند. کسی به یاد ندارد در زمینه ورزش های مختلف در دوران طاغوت چه آسیایی، چه المپیک و چه پاراالمپیک زنان ایرانی مقام و عناوینی بیش از سوم و چهارم کسب نموده باشند. اکثر خانواده های ایرانی به خاطر باورهای اسلامی از ورود دختران خود به محیط آلوده ورزش جلوگیری می کردند حضور یافته و در آن جا که موضوع کنار گذاشتن حجاب به میان آمد با استواری و اراده پولادین حاضر نشدند بر سر معیارهای اخلاقی خود معامله کنند درست مثل مسابقات در مقابل رژیم اشغالگر قدس که قهرمانان ما باختن را بر به رسمیت شناختن یک رژیم غاصب ترجیح داده و مقاومت نمودند. پوشش اسلامی زنان ما هیچ مانعی در راه رشد و شکوفایی استعدادهای آن ها نشده بلکه به عنوان یک نماد اخلاقی مورد تشویق و تقلید زنان دیگر کشورهای جهان قرار گرفت. وقتی نسبت جمعیت ورودی دانشگاهها در مورد زنان به ۵۰ درصد و بیشتر رسید بانوان ما ثابت کردند که در زمینه های علمی نیز توانایی های فوق العاده داشته اند. در اتاق های جراحی، آزمایشگاههای علمی، کارخانجات، کلاس های درس و میادین ورزشی پرچمدار زنان مسلمان جهان شدند بنابراین اکثریت زنان و دختران ایرانی نه تنها حجاب را مانع نمی دانند بلکه از آن به عنوان مصونیت یاد کرده و رشد و تعالی جامعه را مشروط به رعایت عفاف می دانند چراکه آسیب های رفتاری زنان از جایی شروع می شود که عفت و موازین اخلاقی مورد بی توجهی قرار گیرند بنابراین بعضی از دختران و زنان تصور می کنند با آرایش های غیرمتعارف و عدم رعایت ضوابط اخلاقی در ردیف افراد روشنفکر یا پیش رو قرار می گیرند در جواب این گروه باید گفت این تفکر دقیقاً برخاسته از نگرش فمینیسمی و نگاه ابزاری به زن می باشد و نباید تبلیغات فرهنگی و ناتوی فرهنگی آن ها را به بیراهه بکشاند.