قالب خبری داریا نیوز

معمولا در همه گلزارهای شهدا در شهرهای گوناگون، دیده می شود که مزار مطهر شهدا یک یا چند وجب از سطح زمین بالاترند؛ این بلندی مزار، در برخی از شهرها به یک متر هم می‌رسد. سنگ مزار شهدا هم معمولاً از نوع مرغوب انتخاب می‌شود.

اما در میان گلزار بهشت علی دزفول، تنها یک قبر وجود دارد که بی نام، ساده و همسطح زمین است و آن مزار عارف وارسته فرمانده شهید بهمن ـ محمد جواد ـ دُرولی است.

بهمن دُرولی همان دانشجوی ـ دانشگاه علم و صنعت ـ شهیدی است که وصیت کرد:

قبرم را ساده و هم سطح زمین درست کنید و با اندکی سیمان روی آن را بپوشانید و فقط با انگشت روی آن بنویسد: «پر کاهی تقدیم به آستان قدس الهی»

عارفی دلسوز:

«خدایا! آنچنان که از تو می‌ترسم، به رحمتت امید دارم. خدایا! می‌دانم آنچنان که داده‌ای مؤاخذه می‌کنی، اما ای فریادرس! روزی که مؤآخذه ام می‌کنی، هیچ جوابی برایت ندارم. تو را به وحدانیتت قسم می‌دهم آن روز دست رد بر سینه ام نزن!

خدایا! دوست داشتم در این مسافرت ۲۵ ساله آنچنان در دنیا کشت کنم که در آخرت روسفید باشم، اما چه کنم که این سگِ نفس من را به دنبال خود کشید.»

این جملات آسمانی از خواجه عبدالله انصاری یا هیچ پیر عاشق و از دنیا بریده‌ای نیست. اینها را بهمن (محمد جواد) دُرولی نوشته است؛ دانشجوی عارفی که دنیا را سه طلاقه کرده بود و دل عاشق خود را به قرب الهی پیوند داده بود.

بهمن فرمانده و استاد بزرگم که نام و یاد او را هرگز فراموش نخواهم نمود.

بهمن پارسای بی ادعایی بود که اصلا به زمین وزمینیان تعلق نداشت .

یادم می آید که دقایقی قبل از شهادتش هنگامی که در حال وضوگرفتن بود انگشتش بر اثر برخورد با مخزن آب خراشی برداشت و خون از آن جاری شد.

در همان حالت شهید بهمن گفت : یادتان باشد هر انقلابی دوچهره دارد یکی خون(که انگشتش را اشاره کرد)و یکی پیام که اشاره به ما نمود.

دقایقی بعد بر اثر اصابت خمپاره شصت میلیمتری خوابش تعبیر شد و به یار غارش شهید حسین غیاثی پیوست وما ماندیم با کوله بار ی از گناه.

شابد این قطره ای از پیام شهید باشد.

هروقت به دزفول سری زدید طواف این مزار بیاد ماندنی خواهد بود.