قالب خبری داریا نیوز

بسم رب الشهدا

روز هشتم مهرماه سال ۱۳۴۷ چشمهای منتظر شاهد نوزادی بود که پای به عرصه وجود گذاشت و با قدوم خود شادی و سرور را به کانون گرم خانواده به ارمغان آورد. پدر و مادری که عشق به خدا سرمایه اصلی زندگیشان بود نام این پسر را احمد نهادند تا با پیروی از صاحب نامش پیامبر اکرم (ص) و با تأسی از دیگر معصومین (علیهم السلام) مسیری با رنگ و بوی خدایی را در زندگی خود انتخاب نماید. راهی که دور از انتظار نبود و سرانجامش به پیوستن به لقاء حضرت حق ختم گردید.

احمد دوران کودکی را در دامان مادری ارزنده گذراند که همواره ذکر و دعا گوش او را نوازش می داد و کمی بزرگتر که شد همراه پدر حضور در مساجد و مجالس قرآن و هیئات مذهبی شخصیت معنویش را شکل داد. ورود به مدرسه نیز باعث پیشرفت وی از نظر علمی شد. دوازده سال بیشتر نداشت که سیل خروشان ناشی از بیداری ملت مسلمان ایران او را نیز با حقایق آشنا نمود و آگاهانه به دریای متلاطم امت اسلامی قدم نهاد و در کنار تحصیلات خود به فعالیت های انقلابی پرداخت و با حضور در صحنه های مبارزه بر علیه رژیم پهلوی در انجام وظیفه خود کوتاهی ننمود. با پیروزی انقلاب اسلامی او همچنان به فعالیت های خود ادامه داد و در دبیرستان هاتف انجمن اسلامی تشکیل داد و یکی از افراد پرتلاش و مثمر ثمر در آن انجمن به حساب می آمد . در بیرون از مدرسه از اعضای فعال نوجوانان هیئت تنیس روی میز بود که در آنجا هم بیش از حد سعی و تلاش داشت تا نوجوانان وجوانان محل را به عضویت هیئت ترغیب نموده و از این طریق آنها را از گزند بلاهای دنیایی دور نگه داشته و با سیره و روش معصومین ( علیه السلام) بیش از پیش آشنا گرداند.

احمد دانش آموز و مشغول به تحصیل بود که جنگ تحمیلی عراق آغاز شد. او که عشق به انقلاب و امام و میهن اسلامی هیچگاه از قلب مهربانش بیرون نشد به دنبال راهی بود که از طریق آن خود را به جبهه ها رسانده و دوشادوش دیگر دلیران و غیورمردان در برابر دشمنان بعثی سینه سپر کرده و قد علم کند و به او و دیگر حامیانش بفهماند که این ایران همچون ایران سالهای پادشاهان دست نشانده نیست که به راحتی خاک وطنشان را به دست بیگانه بسپارند . تا او و واحدهای دیگر زنده اند و خون او در رگهایشان جاری است اجازه نمی دهند یک وجب از خاک کشورشان به تصرف بیگانه درآید.

احمد برای شرکت در جبهه به عضویت بسیج درآمد و با گذراندن دوره های آموزشی و کسب تجربه در مسائل نظامی حضور در جبهه را بر حاضر شدن سرکلاس ترجیح داد و تحصیل را رها نمود و عازم مناطق عملیاتی شد ، جایی که به نظر او و دیگر رزمندگان اسلام کلاس درسی بود که شاگردانش تربیت یافته و در رهرو اسوه شهادت حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) بودند . احمد نیز درس عشق و وفاداری را در این کلاس به خوبی آموخت و چندین نوبت در عملیات های بزرگ حضور داشت و سرانجام در مهرماه ۱۳۶۶ در منطقه عملیاتی فاو به عنوان تک تیرانداز ماهر جانانه مقاومت کرد و جنگید و مدال افتخار مجروحیت را بر گردن انداخت و به علت جراحت های شدید به پشت جبهه منتقل و پس از اقدامات اولیه به شیراز انتقال داده شد.

اما زمان وصال یار و همنشینی با بهشتیان فرا رسیده بود و تلاش پزشکان نتیجه نداد ، چرا که روح بلند او طاقت ماندن در این قفس خاکی را نداشت و بالاخره آغوش باز کرد و با لبخند مستانه اش به سرای (فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی ) حضرت حق لبیک گفت ، شتابانه به لقایش پیوست و در جمع یاران شهیدش در بهشت مأوا گزید.

شهید احمد کمال با انتخاب این راه شایسته چنین مقام و جایگاهی بود.

راه ما چطور؟

((روحش شاد و یاد و خاطرش جاودان و راهش متداوم باد))