قالب خبری داریا نیوز

amidi گفت:

با سلام اقا اقبال مربی دلها بود که همین عامل انسجام تنیس روی میز در استان بود.میتوان استاد بود مربی سازنده بود ،اما در دل جا داشتن چیز دیگر است .ارزوی سلامتی و موفقیت روز افزون ایشان و خانواده محترمشان را دارم

افشین احمدی گفت:

در چند جمله واقعا نمی توان این بزرگ مرد را توصیف کرد ولی خلاصه بگویم همه زندگی خود را مدیون اموزه های اخلاقی ایشان هستم از خدا برای اقا اقبال طول عمر با عزت و تندرستی مسالت دارم. کردستان مربیان و بازیکنان بزرگی داشته و دارد وخواهد داشت اما اقا اقبال یکی هست و تکرارنخواهد شد

محمدرضا تائبی پور گفت:

با سلام و احترام؛آقای اقبال لطف الله نصبی: نه تنها بازیکنان و مربیان استان کردستان بلکه جامعه پینگ پنگ ایران به داشتن مربی با فهم و دانش وافتاده ای چون شما افتخار می کند.ایکاش برخی مربیان اصفهانی به جای اینهمه ادعا و خود بزرگ بینی ذره ای از دانش و فروتنی جنابعالی بهره می بردند.تائبی پور از اصفهان

دلیر محمدی گفت:

با سلام خدمت خانواده محترم تنیس روی میز
آقا اقبال از آن دست مربیانی است که عاشقانه آموزش می دهد ،عاقلانه رفتار میکند ، در جای خود انعطاف دارد ، به وقت خود سخت گیری میکند ،دوست میدارد تا دوستش داشته باشند .
آقا اقبال براستی استاد تکنیک ، تاکتیک و استاد مسلم روانشناسی است .
من به آقا اقبال مدیونم و امیدوارم که بتوانم شاگرد خوبی برای ایشان باشم.

” مردان بزرگ همچون کوهند که هر چه از آنها دورتر می شویم عظمت آنها بیشتر آشکار می گردد”

با تشکر از مدیریت سایت

امیری اسعد گفت:

سالها باید که یک سنگ اصلی زپافتاب لعل گردد اندر بدخشان یا عقیق اندر یمن . به حق وی شایسته ی بهترین تقدیرهاست،وی قبل از اینکه مربی ورزش باشد معلم اخلاق است ، ای کاش خانواده پینگ پنگ ایران جایگاه واقعی او را نیک می شناختند و ما اینگونه از وجود ایشان محروم نمی گشتیم.

محمود ساکیانی گفت:

با سلام خدمت استاد ارزنده جناب آقا اقبال جان
پیشنهاد می کنم تندیسی از این بزرگوار تهیه و به عنوان سمبل راستین مربیان و مربیگری، در محل هیات استان کردستان و فدراسیون نصب گردد.واقعا حیف است هر از چند گاهی اسمی از ایشان به میان آید ، باید تندیس ایشان را هر روز مشاهده و به یادش افتاد.خداوند هر آنچه را که روزیش است به او عطا فرماید.

فربد گفت:

با سلام
من سعادت در خدمت ایشان بودن را زیاد نداشتم اما همان زمان کوتاه برای پی بردن به بزرگواری ایشان کافی بود.امیدوارم در هر گوشه از جهان که هستند موفق باشند و قدر ایشان را بدانند که دوری از او بسیار سخت است.

افشین رحیمی گفت:

قدر زر زرگر شناسد قدر گوهر گوهری. به امید روزی که قدر نوابغ این سرزمین کهن دانسته شود.

احمد مومن گفت:

همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
دل دردمند مارا که اسیر توست یارا
به وصال مرهمی نه چو به انتظار خستی
تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی
گله از فراق یاران و جفای روزگاران
نه طریق توست سعدی سرخویش گیر و رستی

محمدرضا از مهریز گفت:

با سلام. آقای علوی: اگه امکان داره ، رزونامه ای از فعالیت ها و مدارک و افتخارات جناب آقا اقبال برای ما جوانترها که حضور این مرد بزرگ را درک نکردیم منتشر نمایید. با تشکر

حمید وحدانی گفت:

سلام پدر -سلام استاد-سلام سالار – سلام همه کسم
۸ سال شاگردت بودم – به خدا حاضرم تا آخر عمر نوکریتو کنم.به خدا مدیونتم.نمی دونم از کجا بگم.از مهربونیات به من؟ یا از سخاوتت؟دوست دارم همشو بگم.خجالتی هم نداره.روزی که پینگ پنگ رو شروع کردم به سفارش آقای علی طلب رفتم کلوپ توحید .یه راکت ۵۰ تومنی دستم بود آقا عبدالله ایوبی اصول اولیه رو یادم داد(که خیلی دوسش دارم همین جا هم دستشو می بوسم)تو کلوپ توحید زیر نظر آقا عبدالله خیلی پیشرفت کردم تا رفتیم استقلال واسه مسابقه نوجوانان باتخته ی ۵۰ تومنی بعد از ۳ ماه تو سنندج اول شدم.بعد از اون مسابقات یه روزی که طبق معمول رفته بودم کلوپ آقا عبدالله منو برد یگوشه گفت آقا اقبال بازیتو دیده امروز میاد باهات کار کنه.گفتم آقا اقبال کیه؟ گفت با هر کی کار کنه تا تیم ملی میره.نیم ساعت بعد آقا اقبال اومد منو برد میز آخر ۲ ساغت باهام کار کرددر عرض دو ساعت به خدا احساس کردم بازیم این رو به اون رو شد.وقتی داشت می رفت تختمو نگاه کرد و گفت فردا بیا فروشگاه ورزشیم میدون اقبال یه تخته و دو تا رویه بهت بدم.گفتم من که پول ندارم.لبخدی زدو گفت تو فقط بیا.شب خوابم نبرد.عاشق پینگ پنگ بودم.اول از آقا عبدالله اجازه گرفتم و روز بعد رفتم اونجا.یه تخته yasika و دو تا رویه ی sriver بهم داد گفت مال خودت.گفتم آخه پولش چی؟ لبخندی زد گفت برو بچسب به تمریناتت.۱۴ سالم بود.روز بعد تو کلوپ توحید غوغا کردم.آقا عبدالله به هم گفت آقا اقبال گفته سه روز هفته باید بری سالن استقلال .گفتم آقا عبه اینجا چی؟ گفت سه روزم بیا کلوپ توحید.اولین روزی که رفتم استقلال یادم نمی ره.فواد کاسب جمیل لطف الله نسب و … اونجا بودن.یه گوشه کز کرده بودم.یهو آقا اقبال دستمو گرفت گفت نترس برو لباس بپوش.وقتی آماده شدم منو برد میز آخر با یه تشتک پر از توپ.تمرین سرویس.تک .لوپ.خدا شاهده بعد از ۳ماه با ۱۴ سال سن نوجوانان استان اول جوانان اول و آموزشگاهی اول شدم.به خدا حتی لباس و پیرهن ورزشیمو آقا اقبال تهیه می کرد.همیشه تو استان یا اول یا دوم بودم.عشقم شده بود آقا اقبال.اگه یه روز نمیومد تمرین دق می کردم.اما هیچوقت نتونستم بهش بگم که آقا اقبال به خدا خیلی دوست دارم .اقا اقبال بعد ها وقت بزرگ شدم وقتی با تشویقات رفتم دانشگاه تازه فهمیدم که چه ظلم هایی بهت رفته.ولی چون به خاطر دلت کار می کردی ابرو خم نکردی و ادامه دادی.من شهریار میانه گر جمال مفاخری علی احمدی فرشید فرزان عباد زینبی علی کاسب بهنام رحمت پناه افشین احمدی فرشید کوکبی و خیلی های دیگه که الان حضور ذهن ندارم مدیونتیم.اگه نیومدم دیدنت آقا اقبال حلالم کن.به خدا روم نمی شد.همیشه جویای احوالت از آقا یحیی برادرتون بودم.خدا به حق بزرگی خودت آقا اقبال واسه بچه های این شهر حفظ کن و همیشه سلامتی بده.تا ابد دست بوستم سلطان پینگ پنگ ایران