با آن که دو ماه دیگر سال ۹۱ به پایان میرسد، اما کار ورزش بانوان در این سال را باید تمام شده تلقی کرد، چرا که حداقل تا پایان امسال اعزام برونمرزی مهم دیگری برای هیچ کدام از تیمهای ملی بانوان در کار نخواهد بود. به گزارش پایگاه تخصصی پینگ پنگ کشور،با آن که دو…
با آن که دو ماه دیگر سال ۹۱ به پایان میرسد، اما کار ورزش بانوان در این سال را باید تمام شده تلقی کرد، چرا که حداقل تا پایان امسال اعزام برونمرزی مهم دیگری برای هیچ کدام از تیمهای ملی بانوان در کار نخواهد بود.
به گزارش پایگاه تخصصی پینگ پنگ کشور،با آن که دو ماه دیگر سال ۹۱ به پایان میرسد، اما کار ورزش بانوان در این سال را باید تمام شده تلقی کرد، چرا که حداقل تا پایان امسال اعزام برونمرزی مهم دیگری برای هیچ کدام از تیمهای ملی بانوان در کار نخواهد بود.
ورزش بانوان سال ۹۱ را همانند سال ۹۰ پرفراز و نشیب طی کرد، اما تفاوت اساسی و مهم آن با سال گذشته میدان عظیم و بزرگ المپیک لندن بود که بانوان ورزشکار ایرانی حضور بیسابقهای در این رقابتها از لحاظ کمیت داشتند.
شرکتکردن هشت ورزشکار زن ایرانی در دوره اخیر رقابتهای المپیک میتواند حاکی از یک پیشرفت قابل توجه در عرصه ورزش بانوان باشد، اما بخش عمده موفقیتهای کسبشده زنان ورزشکار بجز یک مورد، ارتباطی با المپیک ندارد.
سال ۹۱ و در عرصه رقابتهای برون مرزی نتایجی توسط بانوان ورزشکار ایرانی به دست آمد که برخی از این نتایج در تاریخ ورزش ایران بیسابقه است.
بیشترین موفقیتهای بینالمللی زنان ورزشکار ایرانی در رشتههایی به دست آمد که جایی در المپیک نداشتند همانند ووشو و کاراته.
ورزشهای توپی مثل همیشه توفیق چندانی در رقابتهای قهرمانی آسیا نداشتند، هر چند فوتسال حضوری نسبتا موفق در جام جهانی کوچک پرتغال داشت و علاوه بر آن ابتدای سال در رقابتهای غرب آسیا به مقام قهرمانی رسید، اما مابقی رشتههای توپی همانند بسکتبال، فوتبال، هندبال و والیبال تفاوت چندانی نسبت به گذشته از خود نشان ندادند و در همان سطح باقی ماندند.
سهم اندک المپیکیها
ندا شهسواری در پینگپنگ، زهرا دهقان در تیر و کمان، مهلقا جام بزرگ و الهه احمدی در تیراندازی، سولماز عباسی و آرزو حکیمی در قایقرانی، سوسن حاجیپور در تکواندو و لیلا رجبی در پرتاب وزنه نمایندگان ایران در المپیک لندن بودند، اما غیر از الهه احمدی بقیه ورزشکاران زن عملکرد قابل تعریفی در لندن نداشتند.
پررنگترین حضور زنان ورزشکار ایرانی در رقابتهای المپیک لندن نتوانست به نتایج درخشانی ختم شود تا این ورزشکاران در بازگشت به ایران تنها از تجربه فوقالعادهای که در این رقابتها به دست آوردند بگویند، هر چند معمولا گفته شده المپیک مکانی برای کسب تجربه نیست.
شهسواری، دهقان، جام بزرگ، عباسی، حکیمی و حاجیپور نه با کسب مدال که با عملکرد کمی درخشانتر میتوانستند همانند الهه احمدی در جمع برترینهای ورزش زنان در سال ۹۱ قرار بگیرند، اما تفکر و ذهنیتی که این ورزشکاران در رابطه با کسب تجربه آن هم در میدان بزرگی همانند المپیک داشتند از این مهم جلوگیری کرد.
با سلام …ارئه انچه در توان داریم …کمتر از پیروزی نیست ..ندا هرچه را که توانست انجام داد.بی شک از زنان برتر المپیکی ماست ..غیرت بعد از باختشش هم مایه غرور است.. اشکی که ریخت و دیده نشد…
[…] […]