قالب خبری داریا نیوز

نام افشین نوروزی برای جامعه تنیس روی میز ایران کاملا شناخته شده است. این پینگ پنگ باز ارزنده خوزستانی که به افتخارات زیادی از قهرمانی در مسابقات مختلف کشوری تا حضور در المپیک دست یافته است، چند وقتی است که به استان خود آمده تا در کنار جوانان جویای نام خوزستانی به تمرین پرداخته و خود را برای مسابقات آتی آماده کند. این راکت به دست خوزستانی که به دلیل مشکلات پیش آمده با فدراسیون نزدیک به شش ماه است از تیم ملی دور شده، می خواهد با استفاده از تجربه خود بار دیگر پیراهن مقدس تیم ملی را بر تن کند.

 

 

 

به گزارش پایگاه تخصصی پینگ پنگ کشور وبه نقل از خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خوزستان، افشین نوروزی با حضور در تحریریه این خبرگزاری درمورد مسایل مختلفی به صحبت پرداخت؛ چگونگی ورودش به پینگ پنگ (تنیس روی میز)، شرایط حال حاضر ایران در این رشته، وضعیت تنیس روی میز خوزستان و ….

 

 

 

مشروح این گفت و گو را در ادامه می خوانید:

 

 

 

** ابتدا از ورودتان به این رشته صحبت کنید، چه شد که در میان این همه رشته، تنیس روی میز را انتخاب کردید؟

 

 

 

برادر بزرگ من در این رشته کار می کرد و من که از سن چهار، پنج سالگی با او به سالن می رفتم، کم کم به این رشته علاقه مند شدم تا این که تقریبا هفت ساله بودم که وارد این رشته شدم و فعالیتم را در باشگاه صنعت نفت اهواز آغاز کردم. اولین مربی من حسین چهارلنگ بود که او بسیار با من کار کرد تا این که علاقه مندی ام به تنیس روز به روز بیشتر شد و توانستم پس از دو سال در مسابقات کشوری نونهالان مقام اول را کسب کنم. پس از این عنوان، تقریبا به انگیزه های قهرمانی من افزوده شد و تمریناتم را برای پیشرفت در این رشته بیشتر کردم.

 

 

 

در ادامه در سایر رده های سنی نیز توانستم مقام های قهرمانی به دست آورم. عنوان های قهرمانی جوانان و بزرگسالان آسیای میانه و کشورهای اسلامی، دومی مسابقات دانشجویان آسیا، حضور در هشت دوره رقابت های جهانی و ۱۰ تا ۱۲ مسابقه آسیایی را در کارنامه خود دارم. من با قهرمانی در منطقه آسیای میانه به عنوان تنها نماینده این منطقه در المپیک ۲۰۰۸ پکن هم حضور داشتم که درکل این قهرمانی ها باعث ماندگاری من در رشته تنیس روی میز شد. همچنین رکورد و افتخاری که دارم این است که در هر رده سنی که بوده ام، توانسته ام همزمان در یک رده سنی بالاتر هم قهرمان شوم. در این راه آقایان علی سلیمانی، مهرداد بابادی وند، سیاووشی و خاکسار نیز ازجمله مربیان من بودند که می توان گفت هر کدام به نحوی برای من زحمت کشیدند.

 

 

 

** اکنون نیز چند وقتی است که به اهواز آمده اید و در کنار پینگ پنگ بازان خوزستانی به تمرین می پردازید.

 

 

 

بله، دو هفته ای است که برای انجام تمرینات و حفظ آمادگی ام تصمیم گرفتم که به اهواز بیایم. در این جا به راحتی در باشگاه نفت اهواز زیر نظر مربی ام، آقای بابادی وند که سرمربی تیم ملی و سال ها نیز مربی خودم هم بوده است، تمرین می کنم. به هر حال تشخیص دادم باتوجه به حضور بابادی وند و بازیکنانی که در اهواز هستند، به این جا بیایم تا با تمرین کردن، آمادگی نسبی ای برای حضور در مسابقات دسته یک کشور که پایان مردادماه برگزار خواهد شد، به دست آورم و بعد از آن هم بتوانم در رقابت های انتخابی تیم ملی شرکت کنم.

 

 

 

** تیم ملی چه برنامه هایی را پیش رو دارد؟ برگزاری اردو، اعزام به مسابقات برون مرزی، شرکت در تورنمنت ها و …

 

 

 

برنامه های تیم ملی خیلی مشخص نیستند و متاسفانه معمولا تصمیم گیری های آن ها لحظه ای است و به این صورت نیست که از ابتدای سال کمیته فنی یک برنامه مدونی را آماده کند. البته برای مسابقات داخلی فدراسیون تقویم سالانه دارد و برنامه های آن مشخص است اما درکل برنامه های مربوط به تیم ملی مانند برپایی اردوها، چگونگی برگزاری انتخابی تیم ملی و اعزام ها خیلی از قبل مشخص نیستند. حتی گاهی اوقات نیز شده که اعزامی را مشخص کرده اما بعد به دلایل مختلف لغو شده است.

 

 

 

فکر می کنم انتخابی تیم ملی که قرار است برگزار شود، جهت شرکت پینگ پنگ بازان در مسابقات کشورهای اسلامی و جهانی باشد که رقابت های جهانی نزدیک به شش ماه دیگر در ژاپن به صورت تیمی برگزار خواهد شد و فکر می کنم این دو رقابت برای تیم ملی مهم است. به نظرم به همین دلیل آقای علیدخت، به عنوان سرمربی تیم ملی برنامه هایی برای انتخاب اعضای تیم ملی دارد تا درنهایت تیم را برای مسابقات پیش رو آماده کند.

 

 

 

** البته به نظر می رسد چهار تنیسور اول تیم ملی مشخص هستند؟

 

 

 

اگرچه من در بین بازیکنان ایرانی که در رنکینگ جهانی قرار دارند، نفر سوم هستم اما اکنون نزدیک به شش ماه است که حتی تماسی با من نگرفته اند که بپرسند چکار می کنی؟ پینگ پنگ بازی می کنی یا خیر؟ که این جای سوال دارد و من از این موضوع تعجب می کنم. حرف من و تمام کارشناسان این رشته این است که باید برای خیلی از پینگ پنگی ها برنامه ریزی شود و کمیته فنی باید بررسی کند که در آینده چه بازیکنانی می توانند به تیم ملی کمک کنند. درست است که نوشاد و نیما عالمیان می توانند سال ها به تیم ملی کمک کنند ولی ما بازیکنان جوان دیگری هم داریم که می توانند به تیم ملی خدمت کنند و نباید آن ها را فراموش کنیم.

 

 

 

فدراسیون سالن مجهزی برای برگزاری اردوهایش دارد ولی این که چرا اردو نمی گذارد، باید دلیل آن را از خودشان پرسید و باید سوال کرد که چرا به فکر این نیستید که بازیکنان با آمادگی کامل وارد مسابقات شوند. به هر حال باید در این راستا برنامه ریزی شود و فکر می کنم این موارد در آینده، به جامعه پینگ پنگ لطمه می زند.

 

 

 

** باتوجه به این شرایط و این که سال گذشته بین شما و فدراسیون مشکلاتی پیش آمد فکر می کنید بتوانید در انتخابی تیم ملی موفق و جایگزین ملی پوشان فعلی شوید؟

 

 

 

باتوجه به مشکلی که مدتی پیش برای من با فدراسیون به وجود آمد، اجازه حضور در انتخابی تیم ملی را به من ندادند. من قبل از این موضوع عضو تیم ملی بودم و در مسابقات جهانی آلمان و هلند در تیم ملی حضور داشتم. اکنون نیز تمام تلاشم را می کنم تا موفق شوم اما وقتی کمی از شرایط لازم دور می شوی، موفقیت سخت است. به هر حال نیما و نوشاد عالمیان دو برادر هستند که با هم تمرین می کنند و مطمئنا با آمادگی ای که آن ها وارد رقابت های انتخابی می شوند، منِ افشین نوروزی و یا بازیکن های دیگر به مسابقات نمی رویم. این دو نفر، حریف تمرینی یکدیگر هستند در حالی که حریفان تمرینی من، پینگ پنگ بازانی هستند که در دسته سه کشور هم قرار ندارند. من مجبور بودم برای تمرین به اهواز بیایم، زیرا در تهران اصلا حریف تمرینی پیدا نمی کنی.

 

 

 

درکل اکنون تمرین کردن و به آمادگی رسیدن سخت است ولی من از تجربه ای که دارم، استفاده می کنم تا ببینیم در آینده چه اتفاقی می افتد و امیدوارم اگرچه نزدیک به شش ماه است که از تیم ملی دور شده ام که البته این دوری از طرف خودم نبوده و به گونه ای من را از اردوهای تیم ملی، تمرینات و مسابقات آن دور کردند، بتوانم به نتیجه برسم و هدفم این است تا در آینده نزدیک که رقابت های انتخابی تیم ملی برگزار می شود، بتوانم پیراهن تیم ملی را بر تن کنم.

 

 

 

** عملکرد تیم ملی در مسابقات آسیایی و حضور ایران در جمع هشت تیم برتر قاره کهن را چطور ارزیابی می کنید؟

 

 

 

در دوره های گذشته که ایران در مسابقات آسیایی و جهانی شرکت می کرد، حریفان سختی را پیش رو داشت که البته برخی از این حریفان ازجمله هند، از رقبای دائمی ما هستند و متاسفانه در این چند سال نتوانسته ایم بر آن ها غلبه کنیم و در بازی های نزدیک، نتیجه را به آن ها واگذار کرده ایم. به هر حال ما در مسابقات آسیایی اخیر هشتم شدیم که باتوجه به سید گذاری ای که در این رقابت ها انجام شد، تیم کره شمالی در مسابقات شرکت نکرد و این فرصت به تیم ملی ایران داده شد تا جزو هشت تیم قرار بگیرد که البته به نظرم اگر مقامی بهتر از هشتمی کسب می کردیم، می توانستیم بگوییم که نتیجه خوب بوده است و به آن افتخار کنیم. باتوجه به این که ما در سید هشت بودیم و بازهم نتوانستیم هند را شکست دهیم، فکر می کنم نتیجه قابل قبول نبود.

 

 

 

به هر حال باید یک دید کلی و کارشناسی شده نسبت به نتیجه کسب شده تیم ملی در مسابقات آسیایی داشته باشیم و به نظرم اگر آقای علیدخت سرمربی تیم ملی نبود، مطمئنا خود او نیز، این نتیجه را نمی پذیرفت. باید واقعیت را بگوییم، عنوان هشتم آسیا خوب است ولی این که چگونه جزو هشت تیم آسیا قرار گرفتیم و آیا می توانیم این جایگاه را حفظ کنیم، مهم است. مطمئنا برای حفظ آن و صعود به مکان های بالاتر نیازمند برنامه ریزی و کار منسجم هستیم. من فکر می کنم اگر بخواهیم به این موضوع افتخار کنیم که پس از ۱۷ سال به این عنوان دست پیدا کرده ایم، این دید باعث می شود هدف اصلی مان را گم کنیم و برای پیشرفت، خیلی تلاش نکنیم.

 

 

 

به نظرم اگر قرار است این گونه فکر کنیم که در دوره بعدی که کره شمالی حضور خواهد داشت، جایی در بین هشت تیم آسیا نخواهیم داشت، باید به گونه ای برنامه ریزی کنیم که تیم ملی با قدرت در مسابقات آسیایی و جهانی پیش رو شرکت کرده و مقام های خوبی کسب کند. البته در این که می توانستیم نتیجه بهتری در مسابقات آسیایی کسب کنیم، نمی توان از سرمربی تیم ملی ایراد گرفت چرا که او به تازگی در این سمت قرار گرفته است و به هر دلیل نتوانست اردوهای بسیار خوبی را برگزار کند.

 

 

 

** یعنی اعتقاد دارید که اردوها می توانست بهتر از این برگزار شود؟

 

 

 

بله، طی تماسی که با بازیکنان داشتم آن ها نیز از نحوه برگزاری اردوها راضی نبودند و کم و بیش در مصاحبه هایشان هم به این موضوع اشاره کرده اند. اردوهایی که برای آن ها برگزار شد، کوتاه مدت بود. ایراد دیگری هم که می توان به این اردوها گرفت این است که متاسفانه برای اولین بار اردوهای تیم ملی با پنج پینگ پنگ باز برگزار شد، در حالی که پینگ پنگ رشته ای می باشد که نیازمند این است که تعداد بازیکنان حاضر در اردو، زوج باشند و نمی دانم چگونه اردوها را با پنج نفر برگزار کردند و فدراسیون تصمیم گرفت که بازیکنان دیگری را به اردوها دعوت نکند.

 

 

 

اگرچه زمانی که آقای علیدخت سرمربی تیم ملی نبود بسیار به این موضوع اشاره داشت که باید تیم ملی ب نیز تشکیل شود تا افراد بسیاری در اردوها حضور داشته باشند و تمرینات به صورت منسجم و با سبک های مختلف انجام شود، اما وقتی که خود او سرمربی تیم ملی شد، اردوها با همان نفرات اعزامی برگزار شد که فکر می کنم اگر سایر پینگ پنگی ها هم به اردو دعوت می شدند، این کار حداقل برای نفرات اعزامی بهتر بود و از طرفی، آمادگی سایر بازیکنان برای شرکت در مسابقات بعدی هم حفظ می شد تا بتوانند به تیم ملی کشورشان کمک کنند. من شخصا این انتظار را از آقای علیدخت داشتم که اردوها را با نفرات بیشتری برگزار می کرد.

 

 

 

** جایگاه فعلی پینگ پنگ بازان ایران در رنکینگ جهانی چه طور است؟

 

 

 

صعود و سقوط در رنکینگ با حضور در مسابقات رسمی بین المللی که در تقویم فدراسیون جهانی ثبت شده است، اتفاق می افتد. به طور مثال خود من ۱۸ ماه است که به هیچ مسابقه ای اعزام نشده ام که این عدم حضور، در رنکینگم تاثیر می گذارد. به هر حال وقتی بازیکن در رقابت ها شرکت نکند، امتیاز مثبت نمی گیرد و رنکینگش نیز صعود نمی کند. در حال حاضر پینگ پنگ بازان ایرانی که سال ها زحمت کشیده اند و تلاش کرده اند تا بتوانند وارد رنکینگ شوند و صعود داشته باشند، به خاطر این که اکنون در مسابقاتی شرکت نمی کنند از سوی فدراسیون جهانی اخطار دریافت کرده اند و اسم شان ستاره دار شده است که این موضوع حاکی از این می باشد که عدم حضور شما در رقابت ها، باعث حذفتان از رنکینگ خواهد شد. من فکر می کنم در آینده نزدیک، بیشتر بازیکنان ایرانی از رنکینگ حذف شوند.

 

 

 

شاید اگر اعزام های فدراسیون را طی دو سال گذشته بررسی کنیم، تقریبا فقط نفرات معدودی بوده اند که به رقابت ها اعزام شده اند و شاید به ندرت بازیکنان دیگر هم در مسابقات شرکت کرده اند. پس وقتی سایر پینگ پنگ بازان در مسابقات شرکت نمی کنند و برنامه ی ویژه ای برای آن ها نبوده است، چگونه می خواهیم شاهد صعود آن ها در رنکینگ باشیم؟

 

 

 

مطمئنا با این روند، پینگ پنگ بازان کشورهای دیگر از ما پیش می افتند و ما عقب می مانیم و این موضوع برای بخش بانوان ما هم وجود دارد. به هر حال پینگ پنگ رشته ای است که بسیار علاقه مند دارد و ورزشکاران باسابقه ای در آن فعالیت می کنند که به نظرم باتوجه به این موضوع باید برنامه ریزی هایی انجام شود تا هم قهرمانان فعلی و هم آینده داران این رشته بتوانند با انگیزه کار کنند. برای پرورش یک قهرمان ملی، از بیت المال هزینه شده است و گروهی سال ها زحمت کشیده اند و این که بخواهیم به راحتی با عدم برنامه ریزی، قهرمانان را طرد و یا حذف کنیم، به نظرم این اقدام به کل این رشته و ورزش کشور ضربه می زند.

 

 

 

** ایران اکنون در جایگاه سی و سوم جهان قرار دارد فکر می کنید بتوانیم در آینده این جایگاه را بهبود بخشیم و برای رسیدن به این مهم باید چه اقداماتی را انجام دهیم؟

 

 

 

این مقام بهترین مقامی است که تاکنون کسب شده است و می توان گفت که ما در سال های گذشته روند صعودی و رو به جلویی را داشته ایم که جا دارد از زحمات آقای کاسب، سرمربی ارزشمند سابق تیم ملی و آقای شاهرخ شهنازی، رییس اسبق فدراسیون و آقای قارداشی تشکر کنم که واقعا سال ها با برنامه ریزی و زحمات بسیار، باعث پیشرفت پینگ پنگ ایران شدند و این قهرمانان کشور، نتیجه برنامه ریزی های بلندمدت فدراسیون قبلی می باشند. شرکت مستمر در اردوهای تیم ملی و حضور چندین ساله بازیکنان و مربیان کره ای در ایران باعث شد تا قهرمانان بسیاری به جامعه پینگ پنگ معرفی شوند که باعث افتخار پینگ پنگ حال حاضر کشور می باشد.

 

 

 

رقابت های جهانی ژاپن که اوایل سال ۲۰۱۴ برگزار می شود، مسابقاتی است که رده بندی ایران را مشخص می کند و اگر بخواهیم به دسته یک جهان صعود کنیم و یا جزو ۲۴ تیم اول قرار بگیریم باید در مسابقات جهانی ژاپن به این مهم برسیم که فرصت زیادی نیز تا این رقابت ها نداریم و اگر می خواهیم تنیس روی میز ایران در حد حرف نباشد و به این دسته صعود کند، باید برنامه ریزی درستی را از همین الان که شاید هم دیر شده باشد، انجام دهیم.

 

 

 

** درمورد لیگ برتر کشور هم صحبت کنید، تیم این فصل تان را مشخص کرده اید؟

 

 

 

هنوز لیگ آغاز نشده است و هر سال تقریبا و متاسفانه اواخر مهر و یا اوایل آبان آغاز می شود. البته امسال هنوز تیم خاصی برای حضور در لیگ اعلام آمادگی نکرده است و هنوز هم مشخص نیست چه تیم هایی در لیگ شرکت می کنند تا بدانیم با چه تیمی قرارداد ببندیم. سال گذشته عضو تیم دانشگاه آزاد بودم که تیم بسیار خوبی بود و افراد خوبی در آن حضور داشتند. امسال هم اگر پیشنهادی داشته باشم، اولویتم با دانشگاه آزاد است چرا که در این تیم مشکلی نداشتم.

 

 

 

** گویا امسال تصمیمی از سوی سازمان لیگ مبنی بر قرار گرفتن بازیکنان شاخص در تیم های مختلف گرفته شده است، نظرتان در این خصوص چیست؟

 

 

 

سازمان لیگ طرحی را برای جداسازی بازیکنان گذاشت و سه بازیکن اول و دوم را مشخص کرد و من هم جزو سه بازیکن دوم قرار گرفتم که من اگرچه از این موضوع تعجب نکردم اما این اقدام، نقض کننده حرف فدراسیون است که گفته بودند نوروزی در این سه سال جزو بازیکنان مطرح کشور نبوده است. به هر حال اسم من را جزو شش بازیکن اول ایران اعلام کرده اند. درکل این طرح برای اولین بار انجام می شود و باید دید که جواب می دهد یا خیر. من فکر نمی کنم این طرح نیز خیلی ایده آل باشد؛ به خاطر این که بازهم یکسری محدودیت ها و مشکلات را به وجود خواهد آورد و ممکن است یکسری از بازیکنان نتوانند حتی با آن مبلغی که حق شان است، قرارداد ببندند. به نظرم چنین کاری خیلی معقول نیست و باید دید در آینده چه اتفاقی می افتد.

 

 

 

** کیفیت و کمیت لیگ را چطور می بینید و چگونه می توانیم یک لیگ خوب و باکیفیت برگزار کنیم؟

 

 

 

به نظرم زمانی لیگ ما خوب می شود که سازمان لیگ مان فقط اسم نباشد و واقعا سازمان لیگ باشد. باید افرادی در آن حضور داشته باشند که فعال و از نظر ارتباطی نیز خوب باشند و یکسری از تیم ها و اسپانسرها را جذب کنند. ما هر سال این مشکل را داریم و بازیکنان استرس این را دارند که آیا باشگاه ها در لیگ حضور پیدا می کنند و می توانند با باشگاهی قرارداد ببندند یا خیر. تنها منبع درآمد ورزشکاران از همین طریق است و هیچ حقوقی هم از فدراسیون دریافت نمی کنند و بیمه هم نیستند. آن ها نه یک پا در هوا بلکه دو پا در هوا هستند!

 

 

 

معتقدم زمانی مبالغ دریافتی پینگ پنگ بازان خوب خواهد شد که لیگ پویایی داشته باشیم و تبلیغات خوبی نیز برای آن صورت بگیرد، ضمن این که تعداد تیم ها هم بسیار باشد تا رقابت ایجاد شود. وقتی لیگ با شش تیم و بعضا با پنج تیم برگزار می شود، پس مطمئنا رقابتی وجود نخواهد داشت و در همین راستا نیز مبالغ دریافتی بازیکنان هم کم می شود. ۲۰ درصد از مبلغ قرارداد بازیکنان را فدراسیون می گیرد و پنج درصد آن هم متعلق به دولت است که می توان گفت، ۲۵ درصد از قرارداد ناچیز یک پینگ پنگ باز به همین راحتی کم می شود.

 

 

 

** شرایط حال حاضر تنیس روی میز خوزستان را چطور می بینید؟

 

 

 

من اکنون نزدیک به ۱۰ سال است که در تهران زندگی می کنم اما هنوز به اسم خوزستان در مسابقات شرکت می کنم. حتی زمانی که احتشام زاده، رییس هیات تنیس روی میز تهران بود، نامه ای به فدراسیون نوشت که نوروزی باید برای تهران بازی کند، چرا که ساکن تهران می باشد و فدراسیون از من توضیح خواست که من به آن ها گفتم فعلا زندگی من در خوزستان می باشد و ترجیح می دهم که برای خوزستان بازی کنم.

 

 

 

بنابراین می توانم بگویم از پینگ پنگ خوزستان خیلی هم دور نبوده‌ام و نتایج آن را همیشه دنبال کرده ام، زیرا هنوز برای خوزستان بازی می کنم و پیشرفت آن در این رشته، جزو آرزوهایم بوده است. باید این نکته را هم بگویم به دلیل این که من برای تهران بازی نمی کنم، در این مدت چند ضرر هم کرده ام که یکی از آن ها این بوده است که در این ۱۰ سال تاکنون یک بار هم در سالن تنیس روی میز تهران تمرین نکرده ام، چرا که اگر تمرین می کردم ممکن بود، اعتراض می کردند و می گفتند نوروزی از امکانات هیات تهران استفاده می کند در حالی که برای ما بازی نمی کند. از دیگر ضررها این بوده است که من به خاطر این موضوع در لیگ استان تهران هم بازی نمی کنم در حالی که اگر در آن حضور داشتم، می توانستم قراردادی با آن ها ببندم که به دلیل بازی کردن برای خوزستان، این مبلغ را از دست داده ام. البته خودم ترجیح داده ام که برای خوزستان بازی کنم چرا که استانم را دوست دارم و تا زمانی هم که در این رشته کار می کنم، برای خوزستان بازی خواهم کرد تا اگر افتخاری هم کسب شد، برای استانم باشد.

 

 

 

حسین سلیمانی چهار سال رییس هیات استان بود و به تازگی نیز برای چهار سال دیگر در این سمت ابقا شده است. خود او پینگ پنگی و از قهرمانان این رشته می باشد، ضمن این که خانواده او نیز تنیس روی میز کار کرده اند. او در چهار سال گذشته کارهای خوبی انجام داد و یکسری بازیکن در هر دو بخش بانوان و آقایان در حد تیم ملی جوانان معرفی کرده ایم. معتقدم خوزستان پتانسیل بالایی دارد؛ من در باشگاه های مختلفی بازی کرده ام اما به نظرم خوزستان به خاطر شرکت ها و علاقه مندانی که در آن وجود دارد، برای پیشرفت بیشتر از این ها، جا دارد.

 

 

 

** به نظر می رسد عملکرد استان در رده های سنی پایه خوب بوده است.

 

 

 

بله، خوزستان در رده سنی پایه نسبت به رده بزرگسالان، عملکرد بهتری دارد. به طور مثال ما در تیم ملی جوانان در بخش آقایان و بانوان دو ملی پوش داریم که این اتفاق بسیار خوبی است. پس از این که من وارد تیم ملی شدم در رده سنی پایه افت داشتیم و خوزستان نتوانست بازیکنان خوبی را به کشور و تیم ملی معرفی کند اما خدا را شکر اکنون وضعیت مان خوب شده است و به نظرم رقابتی که در بین بازیکنان و حتی مربیان برای ساختن بازیکن وجود دارد، باعث شده که برای آن ها ایجاد انگیزه شود که شاهد نتایج آن نیز هستیم.

 

 

 

درکل به نظرم سلیمانی و کادر اجرایی آن باید کمی بیشتر تلاش کنند، چرا که پتانسیل پیشرفت در خوزستان وجود دارد. من فکر می کنم می توانیم در این رشته حداقل کاری کنیم که یکی از قطب های اصلی تنیس روی میز کشور شویم. این استان در این رشته سابقه خوبی دارد و از ۱۵ سال گذشته تاکنون نیز نتایج خوبی را هم به دست آورده است.

 

 

 

** برای پیشرفت هر چه بیشتر پینگ پنگ استان، هیات باید چه برنامه هایی را اجرا کند؟

 

 

 

معتقدم یکی از مواردی که می تواند به تنیس روی میز استان کمک کند، این است که لیگ استان راه اندازی شود چرا که اگر لیگ خوبی داشته باشیم، ایجاد انگیزه می شود. در ماه رمضان هم مسابقاتی در اهواز با عنوان جام رمضان برگزار شد که خود من نیز در آن شرکت کردم، شور و هیجان بسیار خوبی در رقابت ها به راه افتاده بود که به نظرم برای ایجاد انگیزه خوب بود تا بازیکنانی که شکست خوردند، تمرین و تلاش کنند، مربیان متوجه نقاط ضعف شان شوند و آن هایی هم که بردند، متوجه جایگاه خودشان شوند.

 

 

 

من فکر می کنم برگزاری چنین مسابقاتی در قالب لیگ استان به پیشرفت مان در این رشته کمک می کند. ما تنها استانی هستیم که شرکت های بسیار بزرگی داریم. به طور مثال ملی حفاری، نفت اهواز، گاز خوزستان فولاد خوزستان و حتی شهرستان های ما سالن تنیس روی میز دارند و از امکانات خوبی بهره می برند، در حالی که در تهران بازیکنان برای رفتن به یک سالن تنیس باید مسافت های بسیاری را طی کنند. سالن های کمی در آن جا وجود دارد و حتی برخی بازیکنان باید میز اجاره کنند و به مربی هم پول دهند تا به صورت خصوصی با آن ها کار شود اما در خوزستان به این گونه نیست و اگر لیگ استانی برگزار شود، باتوجه به امکاناتی که در این جا است، حداقل می توان برای رده های سنی پایه ایجاد انگیزه کرد.

 

 

 

فکر می کنم این رشته در استان نیازمند اقدامات اساسی به ویژه در بحث آموزش و ارتباط بازیکنان با پینگ پنگ بازان خارج از استان و تبادل علم این رشته برای مربیان است. به نظرم در آینده بازهم از تنیس روی میز استان خبرهای خوبی خواهیم شنید.

 

 

 

** و سخن پایانی …

 

 

 

برای پینگ پنگ کشورم آرزوی موفقیت در عرصه های بین المللی می کنم و خوشبینم که با دولت جدید و وزیر ورزش جدید، آینده ای روشن در انتظار پینگ پنگ است.