قالب خبری داریا نیوز

آیا یک مربی تیم ملی باید در مورد حکم و حقوق ، شرط و شروط بگذارد یا اینها مواردی بسیار بدیهی در هر فدراسیون دیگری است.؟چه دلیلی وجود دارد که میزان مطالبات یک مربی ملی  تا این حد باید پایین باشد که اگر مربی به این حقوق اولیه و بدیهی خود دست یابد در رسانه ها در بوق و کرنا کند که آی مردم بدانید وآگاه باشید که من هم حکم گرفته ام وهم حقوق می گیرم؟ آیا ارزش و منزلت یک  مربی در سطح ملی باید اینگونه باشد یا برعکس یک مربی ملی  بایددارای قرب و منزلت اجتماعی بالایی باشد ؟ آیا این مربیگری در سطح ملی است که به افراد شان منزلت می دهد یا برعکس این افراد هستند که به این پست ها اعتبار می بخشند؟جواب این دوسوال هرچه هست ،باشد اما واقعیت امر این است که در فدراسیون پینگ پنگ این پست به قدری ارزش و اعتبار خود را از دست داده است که برای بسیاری ،تصدی آنها کسر شان است که مسبب اصلی ایجاد چنین تفکری  نیز به نحوه مدیریت در این فدراسیون مربوط می شود طوریکه این روزها گرفتن حکم و حقوق در فدراسیون پینگ پنگ قبله آمال واوج آرزوها است.

براستی علت این امر چیست؟وقتی به گذشته این فدراسیون نگاه می کنیم ،می بینیم کسانی که در فدراسیون مشغول به کار شده اند همگی دارای احکام سرپرستی  بوده اند.در احکام یا د دشده هیچگاه زمان قید نشده است.این عدم اعتماد ریشه در کجا دارد؟با بررسی این احکام متوجه می شویم که از همان ابتدا روال کار براین منوال کنونی بوده است.پس این عدم اعتماد به نیروهای پینگ پنگی از روز اول نیز موجود بوده است و ارتباطی با نحوه کارکرد افراد مختلف نداردبلکه ریشه در نحوه مدیریت فدراسیون داردو علت اصلی آن نا آشنایی رئیس با افراد این رشته است ..

یک مربی ملی می بایست برای ارتقا سطح رشته ورزشی خود تلاشی دوچندان کند .یکی از این عوامل برای ارتقا ، حریف تمرینی مناسب است ..یکی از دلایل اصلی پیشی گرفتن پینگ پنگ چین از سایر کشورهای جهان همین حریف تمرینی مناسب است .چیزی که در سایر کشورهای جهان انگشت شمار است در چین به وفور و در انواع گونان یافت می شود که موجب برتری این کشور در این رشته ورزشی است در فدراسیون قبلی این مورد با آوردن بازیکنان کره ای به ایران مهیا شده بود.اما اکنون شاهدیم که بازیکنان ملی و رنک دار ما که سالیان سال هزینه و تجربه را برای ایران به همراه داشته اند به راحتی و به دلایل پوچ  وواهی کنار گذاشته می شوند و آنگاه مربی نیز از اختیار تا م دم می زند .پس نقش مربی تیم ملی در این وسط چیست؟گرفتن حکم و حقوق یا رفع مشکل برای حضور بازیکنان مغضوب در تمرینات ؟چرا چنین بازیکنانی که با پول مردم ایران به چنین جایگاهی در سطح بین المللی رسیده اند باید به راحتی کنار گذاشته شوند؟آیا این امر به منزله هدر دادن  پول و ضایع کردن سرمایه های ملی نیست؟چرا نباید تفکری معقول در این زمینه حاکم باشد و سلیقه شخصی کنار گذاشته شود؟آیا شخص رئیس فدراسیون  می تواند وجایز است به این راحتی و به هر دلیلی (غیر از موارد فنی و اخلاقی ) بازیکنان را کنار بگذارد ؟ آیا این بازیکنان حتی نمی توانند نقش حریف تمرینی مناسب را برای جوانان اجرا نمایند؟

یک بازیکن ملی پس از سالیان سال تلاش و کوشش و صرف بهترین دوران عمر خود و فقط به عشق ارتقای جایگاه ونام کشورش به تمرینات طاقت فرسای ورزشی می پردازد و از همه چیز زندگی می ماند طوریکه هنری غیر از ورزشش ندارد وآنگاه بعد از سالیان سال ممارست و تمرین و محرومیت از لذات زندگی  به سلیقه شخصی کسی که سابقه ورزشی اش محدود به دوران ریاستش در فدراسیون می باشد و خود این مراحل را حتی در سطوحی بسیار پایین تر طی نکرده است و فقط به دلیل داشتن روابط با مسئولین وقت به جایگاه ریاست فدراسیون رسیده است وکار مدیریتی اوهم  که قربانش بروم تعریفی ندارد به راحتی هرچه تمامتر کنار گذاشته می شود. ؟مگر کدام طرف این معادله بیشتر به پینگ پنگ خدمت کرده اند رئیس حال حاضر یا این بازیکنان ملی؟آیا دستگاههای نظارتی نباید به این خودکامگی ها رسیدگی کنند؟کدام وجدان بیدار و پاکی چنین برخوردی را قبول می کند؟به عوض حفظ حرمت و جایگاه این عزیزان و حفظ شان و مرتبه یک بازیکن ملی  برخوردی اینچنینی کمال بی انصافی و دور از اخلاق است.از طرفی بازیکن نوجوان و جوانی که چنین برخوردی را با پیش کسوت خود می بیند با چه انگیزه و رغبتی می خواهد به ورزش ادامه دهد.مگر قرار نیست در آینده او هم به چنین جایگاهی برسد؟

به هر صورت  وقتی مربی ملی بدون هیچ دلیل مشخصی با بی احترامی کامل عزل می گردد و کنار گذاشته می شود ومربی بعدی  در جایگاه  او قرار می گیرد،وبعد از مدتی همان مربی معزول قبلی در جایگاه مربی مستعفی کنونی قرار می گیرد و به را حتی همه چیز را به فراموشی می سپرد و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است، جایگاه مربی و نقش او با علامت سوالی بزرگ به بزرگی سالها آبرو وسابقه ورزشی  زیر سوال می رود .

در هر حال  قضاوت در مورد جایگاه مربی و مربیگری ملی را به خوانندگان می سپارم  تا آنان  خود در این مورد قضاوت  کنند که آیا این  مربیگیری ملی است که به مربی اعتبار می بخشد یا برعکس.؟؟؟!!!