قالب خبری داریا نیوز

وقتی در تنیس روی میز کشور صحبت از مربی ومربیگری می شود بصورت ناخود آگاه دل ها و ذهنها به سمت برجسته ها متمرکز می گردد.یکی از این مربیان بااخلاق ومتواضع وکاردان آقای میعاد مکیف است.نیازی نداری که او را دیده باشی همینکه اخبار ورویدادهای تنیس روی میز کشور را دنبال کنی بسادگی  با نام او وشاگردان او که آینده سازان این مر ز و بوم هستند بخوبی آشنا خواهی شد.

هرچه بخواهم در باره این بزرگوار وآقای اخلاق پینگ پنگ کشور قلم گردانی کنم نمیشود ومطمئنا حقیقت مطلب در باره این دلسوز تنیس روی میز ادا نخواهد شد.

جهت دوستداران این رشته مظلوم خلاصه ای هرچند برخلاف میل و طبع این مربی آگاه و متواضع  تقدیم میگردد.

 این مربی بزرگ کشور بعنوان بازیکن در تیمهای ملی نونهالان ، نوجوانان و جوانان حضور داشته  و بیش از ۲۰ مقام انفرادی کشور رادرکارنامه درخشان خود دارد و در اواخر دوران جوانی بدلیل مصدومیت در یکی از اردوهای تیم ملی خوشبختانه یا متاسفانه به سمت و سوی مربی گری سوق داده شد و در حوزه مربیگری هم در این سالها در قسمت تیمی ۵ عنوان قهرمانی ، ۲ عنوان نائب قهرمانی و ۲ عنوان سومی کشور را برای استان فارس در مسابقات متعلق به فدراسیون به ارمغان بدست آورده است.

در قسمت ملی هم : علاوه بر کسب عنوان سومی پروتور بین المللی قطر در سالهای گذشته  بعنوان مربی و چند مقام انفرادی و دوبل توسط بازیکنان وقت تیم ملی، در آخرین سال مدیریت مهندس شهنازی سرمربی تیم ملی نوجوانان ایران بوده اندکه بهترین نتیجه تاریخ تیم ملی نوجوانان در مسابقات بازیهای آسیایی سنگاپور رادر این مسابقات کسب کرده اند. که حاصل آن کسب عنوان در خور تحسین پنجم انفرادی آسیا توسط علیرضا ملارجبی بود که بعد از شکست و حذف نائب قهرمان ژاپنی آسیا بدست آمد ( اما معلوم نیست به چه دلایلی هیچکدام از مسئولین فدراسیون در حال حاضر تمایلی به یاد آوری این نتیجه تاریخی ندارند !) البته این نتیجه بعد از ۷ ماه تمرین مستمر و بدون وقفه و طی یک برنامه ریز اصولی در آکادمی قیطریه بدست آمد .

و همینطور در مسابقات قهرمانی جوانان و نوجوانان آسیا در هند نیز بعنوان سرمربی تیم ملی نوجوانان بوده است که بیلان عملکردی بازیکنان تیم ملی در آن مسابقات نیز بسیار ارزشمند بود .
دنیای مربی گری این استاد شاید عمر کوتاهی قریب به ۸ سال داشته باشد اما همواره سعی  وتلاش ایشان بر آن بوده علاوه بر دستاوردهای دوران بازیکنی از علم روز بدور نباشد و مطمئناماه ها حضور ایشان در سالهای مختلف در آلمان و تعقیب دقیق پینگ پنگ این کشور از نزدیک و متدهای نوین مربی گری ، دیدگاههای ایشان را نسبت به پینگ پنگ دگرگون کرده و مطالب زیادی را کسب نموده است.

همچنین  در  ارتباط با کارنامه برجسته  این مربی  باید اظافه کنم که در دوران مربیگری ایشان: علاوه بر نوشاد عالمیان که تمامی نفرات تک رقمی جوانان دنیا را برده بود در مسابقات آسیایی هندوستان ، علیرضا ملارجبی دو مرتبه در مسابقات آسیایی سنگاپور و هند  نفر دوم آسیا و نفر ۸ رنکینگ جهانی را شکست داد و همینطور محمد علی روئین تن توانست نفر سوم آسیا از کره جنوبی و ۹ رنکینگ دنیا را در مسابقات آسیایی سنگاپور شکست دهد و چند مورد دیگر که گواهی بر توانایی های بحق بازیکنان ایرانی بود . که تمامی اسناد و مدارک مورد نظر موجود می باشد.

این سایت افتخار دارد تا با این بزرگوار دلسوخته و کاردان مصاحبه اختصاصی انجام داده و پایگاه تخصصی پینگ پنگ را با نام این بزرگوار آذین نماید.

از این بزرگوار بخاطر وقتی که به ما داده اند نهایت تشکر و احترام  را دارم.

۱-لطفا خودتان را به همراه سابقه ورزشی بصورت کامل معرفی فرمایید :

میعاد مکیف متولد شیراز .

۲-چه راهکار وپیشنهادی برای دیگر مربیان کشور دارید؟

فکر کنم بزرگان بسیاری در امر مربی گری در کشور حضور دارند که حق استادی بر گردن بنده دارند و بارها از بسیاری از دوستان و اساتید نکات مفیدی رو آموختم و از اینکه حتی در کسوت مربیگری ، بتوانم شاگردوارانه از سایر دوستان استفاده کنم نه تنها ابایی ندارم بلکه بدان نیز افتخار میکنم . به همین دلیل این اجازه رو به خودم نمیدم که برای سایر دوستان و بزرگواران راهکار و پیشنهاد ارائه بدهم .
تنها متد کاری خودم رو خدمتون عرض میکنم که بر سه اصل اخلاق ، انضباط و تلاش استوار است . و همواره بدین اصل پایبندم که نهایت تلاش برای موفقیت از کسب موفقیت ارزشمندتر است .

۳-مشکلات تنیس روی میز فعلی کشور را در چه می بینید؟

شان من بعنوان یک مربی شان تخریبی نیست و شان سازندگی دارم اما از حقایق نیز نمیتوان دور شد و اگر مطلبی را اینجا عنوان میکنم برای تخریب فرد یا مجموعه ای نیست و شخصیتهای حقوقی افراد مد نظر من است و نه شخصیتهای حقیقی آنها (که مطمئنا محترم و قابل احترام هستند) و صرفاً دیدگاه خودم رو عرض میکنم که البته دلیلی هم برای تعمیم آن وجود ندارد .
به اعتقاد من ، طرز تفکر مدیریت به مانند یک شیشه مرز بین مدیریت پینگ پنگ و اعضای پینگ پنگ  رو مشخص میکنه که این شیشه مدتها است که شکسته شده و هرچقدر هم که خبرگان این فن برای بند زدن و وصل کردن این شیشه اقدام کنند مثل روز اولش نخواهد شد مگر اینکه شیشه جدید و در حقیقت طرز تفکر جدیدی جایگزین آن شود .
من مشکلات رو عمیق تر از آنچه که هست میبینم ، مشکلات بیش از پیش ورزش کشور از جایی شروع شد که رئیس سازمان تربیت بدنی بجای شایسته سالاری ، تملق سالاری رو جایگزین انتخاب روسای فدراسیون ها کرد و شان و جایگاه روسای قبلی را حفظ نکرد و جو را آشفته نمود . یک مثل پر محتوایی است که میگوید اگر میخواهی سیستمی را مختل کنی کارهای بزرگ را بدست آدمهای کوچک بسپار ؛ این حکایت امروزی ورزش ایران است و آنچه که بر ورزش کشور در دو سال اخیر گذشت که البته امیدوارم با درایت وزارت ورزش و جوانان بیش از این نگذرد .

حضور افراد توانمند و موجهی همچون جناب عمیدی گرانقدر و جناب بابادی‌وند گرامی در فدراسیون بخودی خود بعنوان افراد پینگ پنگی خوشحال کننده است و این افراد مورد تایید عموم جامعه پینگ پنگ هستند ؛ اما معتقدم کماکان غرض ورزی ، حسد و کینه در نوع مدیریتی که بر فدراسیون حاکم است برطرف نشده . من یک مثال ساده و کوچک میزنم: فدراسیون تنیس روی میز بعنوان متولی این رشته در کشور نباید از موفقیتهای بدست آمده برای تنیس روی میز ایران ناخرسند باشد .

اما می‌بینید که در حالیکه تمامی اهل فن تنیس روی میز و مطبوعات و رسانه های کشور از عضویت یک ایرانی در هیئت ژوری المپیک لندن به خود می‌بالند ، سایت رسمی فدراسیون تنیس رو میز از عنوان این مطلب حتی بصورت خبری (و نه برای تبریک) هم امتناع میکند . این حسد و کینه و غرض ورزی بسیار مشهود است و هرکس برای دریافتن آن تنها نیاز به اندکی خرد دارد .

۴- به نظر شما با وجود کار اصولی وقابل قبول حضرتعالی ؛به چه دلیل به مربیگری تیم ملی دعوت نشدید؟

راستش این سوال رو نمیخواستم پاسخ بدهم ، فرد جنجالی و حاشیه ای هم نیستم و صرفا ًچون دیدم استاد محترم جناب عمیدی گرامی دعوت از حقیر رو در سایت شما عنوان کرده بودند عرض میکنم که دوستان در حال حاضر و قبل از این در مقاطعی این لطف رو به حقیر داشتند و دعوت کردند (از اینکه در حال حاضر از سوی چنین فرد بزرگواری دعوت شدم باعث افتخار است) اما بنا بدلایلی مختلف از پذیرش آنها عذرخواهی کردم و البته برای هرکدام از همکاران گرامی در تیم ملی آرزوی موفقیت دارم ، هرچند که حتی اگر دعوت نیز نمی‌کردند حق طبیعی شان بوده و مربی گری تیم ملی یک امر انتصابی است .

یکی از مهمترین دلایلی که در ذهنم است این است که من به احترام مهندس شاهرخ شهنازی ، فردی که پینگ پنگ نوین ایران را پایه ریزی کرد و متاسفانه ورزش این کشور قدرشناس زحمات وی نبود ، از قبول این سمت‌ها خودداری کردم . آزردگی خاطر من از ورزش کشور است که وقتی به مدیری که به نقل از تمامی کارشناسان نخبه ورزشی و مطبوعاتی کشور یکی از برترین مدیران ورزشی دو دهه اخیر است به خاطر سلیقه فردی و نه خرد جمعی رحم نمی‌شود چه تضمینی است که این ورزش به امثال من در آینده احترام بگذارد .
در کل وقتی نتوانم از لحاظ ذهنی با مدیریت مجموعه ارتباط قوی برقرار کنم ، در کارم اثر می‌گذارد و به همین منظور تا مهیا شدن شرایط صبر میکنم .

۵-وضعیت تنیس روی میز کشور را چگونه می بینید؟

برای پاسخ به این سوال ابتدا باید نگاهی به گذشته کرد و بعد آنرا با شرایط حال سنجید ، در طی چند سال اخیر پینگ پنگ صعود پله ای خودش رو داشت طی میکرد و برنامه ریزی صحیح مدیریتی و فنی و برخوردهای مناسب رفتاری بر آن حاکم بود ، اما اکنون این عدم برنامه ریزی صحیح مدیریتی مستقیما روی مسائل فنی و غیر فنی (حتی برخوردهای شخصیتی و رفتاری اعضای فدراسیون با جامعه پینگ پنگ) اثر گذاشته ، وقتی صحبت از عدم نتیجه گیری تیمهای ملی میشود این به مربیان کنونی و زحمتکش تیم ملی تماما ً بر نمیگرده و این عدم برنامه ریزی صحیح مدیریتی است که باعث پائین آمدن کارایی فنی تیم‌ها میشه من مطمئنم که بسیاری از دوستان جهت خدمت مسائل فنی رو قبول میکتتد اما آیا واقعا فضا برای خدمت مهیا است ؟ وقتی اردوهای چندماهه تبدیل به اردوهای چند هفته ای میشه و فدراسیون ۱ ماه قبل از اعزام تیمهای ملی به مسابقات آسیایی ۳ مسابقه سنگین برای اعزای تیم ملی در نظر میگیرد، انتظار چه عملکرد مثبتی از این تیم میشه داشت ؟ یا وقتی تنها ۱۰ روز قبل از مسابقات انتخابی المپیک جوانان سرمربی محترم و زحمتکش تیم ملی منصوب میشه ، انتظار دارید در این ۱۰ روز معجزه ای صورت بگیره ؟ تماما ً مشکلات ما نشات گرفته از برنامه ریزی نامناسب مدیریتی است و در این مورد من هیچ تردیدی ندارم .

بسیار زیبا جناب جمیل لطف الله نسب گرامی در مورد عدم احترام به مربیان در مسابقات مطالب مختلفی رو بیان نمودند که این امر در طی دو سال اخیر مشهود بوده ، وقتی ساده ترین کار ممکن (هزینه عذا و اسکان مربیان) رو فدراسیون تقبل نمی‌کند و در برهه ای (تور حرفه ای اراک) حضور مربیان را در بخشنامه ممنوع کرده بود! و در حقیقت وقتی حفظ شان مربی از توان‌شان خارج است آیا حقیقتا ً و منطقا ً میتوان انتظار پیشرفت را داشت ؟

در یک نگاه کلی صعود پله ای و مداوم قبل جای خودش رو به سقوط آسانسوری فعلی داده و این نگران کننده است.

۶-در صورت امکان کمبودها و ضعفهای کلی پینگ پنگ کشور را بیان کنید؟

از مسائل اجرایی و مدیریتی که مفصلا در موردش صحبت کردیم اگر بگذریم ، من گمان میکنم باید کمی نوع آموزش بازیکنان رو به سمت و سوی سازندگی مدرن پیش ببریم ، متاسفانه چیزی که برای من مشهوده این هست که غالبا ً نتیجه گیری صرف برای هیئتها اهمیت داره که این به پینگ پنگ کشور کمکی نخواهد کرد و موجب میشه که بازیکنان بصورت غیر اصولی پینگ پنگ رو فرا بگیرند و هر چه از عمر ورزشی‌شان میگذرد بیش از پیش از هم رده های خود در سایر کشورها عقب بیافتند . خوشبختانه در هیئت استان فارس فردی توانمند و مدبری چون آقای ابوالحسنی در راس کار قرار دارند که بخاطر پینگ پنگی بودنشان بسیار راحت چنین مسائلی رو درک میکنند و آرامش و آزادی عمل رو در کار فراهم میکنند که نتایج چند سال اخیر استان فارس خود گویای همه چیز است که البته متعلق به تمامی عوامل و مربیانی است که در این استان زحمت میکشند . (بحث در این مورد بسیار مفصل است و فکر کنم خارج از توان مصاحبه ای فعلی باشد)

یکی دیگر از مواردی که مثل یک سد جلوی پیشرفت پینگ پنگ ایران رو گرفته حسادت است که مثل یک سم قوی جلوگیری میکنه از پیشرفت پینگ پنگ و کلا ً ورزش در کشور ، این حکایت امروزی شغل سخت و طاقت فرسای مربی گری در ایران است ؛ روزی جمله ای از امیر قلعه نوعی شنیدم که بسیار پربار بود متن دقیقش بخاطرم نیست اما مضمون و فحوای کلام ایشان این بود که میگفت : اگر خواستی کسی را نفرین کنی بهش بگو الهی مربی بشی … حالا این سختی مربیگری رو با عامل پستی چون حسادت مخرب هم در ایران باید ادغام کنید تا پیشرفت ورزش ایران لاک‌پشتی شود .

در یک نگاه کلی : پرورش بازیکنان اصولی و مدرن ، ساعات تمرینی ، برنامه ریزی و آگاهی از علم تمرین ، بروز بودن اصول تمرینی ، تعداد اعزامها به مسابقات بین المللی و آینده نگری در اعزام ها و شناسایی استعدادها ، رشد فرهنگ تمرینی آقایان و بانوان انفرادا ً و همینطور بطور همزمان و بسیاری از عوامل ریز و درشت دیگر ضعفهای اساسی پینگ پنگ کشور در این برهه است .

۷-آیا میتوان روزی را تجسم کرد که پینگ پنگ باز ایرانی روی سکوی بین لمللی باشد؟

کار بسیار دشوار و سختی است اما وقتی در سال آخر مدیریت قبلی فدراسیون با درایت مجموعه وقت ، نوشاد عالمیان عزیز در جوانان و علیرضا ملارجبی در نوجوانان هر دو پنجم انفرادی آسیا میشوند و علاوه بر اینها بسیاری از بازیکنان ما در این چند سال اخیر چون روئین‌تن، عمرانی و… نفرات تک رقمی رنکینگ دنیا رو می‌برند ، چرا نباید قبول کنیم که توانایی رفتن روی سکوهای آسیایی بخصوص در رده های سنی نوجوانان و جوانان (که کمی بازیها احساسی و متزلزل است) امکان پذیر است .

ما در سالهای گذشته تا یک قدمی سکو رفتیم و فکر کنم با برنامه ریزی اصولی و تمرینات مناسب میتوانیم در رده های پایه روی سکو رویم هر چند که بسیار سخت و دشوار است . اما در رده بزرگسالان چون اصول فنی و فلسفه بازی و منطق بازیکنان خارجی به سرعت پیشرفت میکند ، به این راحتی ها نمیتوان شانسی را قائل شد مگر فرهنگ پینگ پنگ ایران دستخوش دگرگونی اساسی شود که البته زمان بر است .

۸-درخاتمه چه پیامی برای طرفداران پینگ پنگ و خودتان دارید؟

ضمن تشکر از شما جناب آقای علوی گرانقدر و زحماتی که جنابعالی در راستای اطلاع‌رسانی صحیح و بدور از غرض با صرف وقت خود و بعنوان یکی از اهالی فن این رشته  ، بدون چشم‌داشت و برای آسایش و آگاهی عموم جامعه پینگ پنگ می‌کشید (که البته جا دارد از جناب پیمان حسنی گرامی نیز در این مورد تقدیر و تشکر نمود) .
برای تمامی کسانی که خالصانه و پاک و بدور از پلشتی ها کار میکنند ، آرزوی سلامتی ، پیشرفت و برقراری دارم ، بعنوان فردی که هر چه دارم را مدیون پدر و مادر خود میدانم ، امیدوارم که همه دوستانم قدرشناس پدر و مادر خود باشند و اگر در قید حیات اند خداوند یارشان و اگر در کنار آنها نیستند روانشان پر نور باشد .
.