قالب خبری داریا نیوز

به منظور بررسی عملکرد آموزشی تنیس روی میز در ایران و آسیب شناسی انچه که گذشته و شناخت نیازهای آتی برای سالهای بعد این مطلب نوشته شد و چنانچه در این نوشتار اسامی قید گردید صرفا بخاطر بررسی تاریخی مطلب است و قصد تخریب افراد نیست و مسلما مطالب و افرادی هم فراموش شده و یا من آگاه نیستم که انشالله خود افرادی که در آن موارد سهیم بوده اند برای اصلاح و تکمیل مطلب کمک خواهند نمود و ایرادات رفع خواهد شد.

در سالهای اولیه ورود تنیس روی میز به خوزستان و بعد ار آن به کل ایران ،آموزش صرفا بصورت تجربی بوده و رودند آن فقط با دیدار و انتقال تجارب از سوی پیش کسوتان بوده است.

تعداد مربیان کمی به ایران آمده ،که انها هم بیشتر بازیکنان با تجربه بوده اند و بیشتر نقل تجارب و آموزش داوری مطرح بوده است . مرحوم فولدی و یک مربی از چین در اوایل دهه پنجاه در ایران حضور داشته و مربیان پیش کسوت ایران هم همانند آقای امیر احتشام زاده و مرحوم لواسانی هم دوره هایی داشته اند.

در اواخر سال ۵۶ و اوایل سال۵۷آقای چن از کشور چین به ایران آمدند و کلاسی داشتند و مطالب ایشون بعدها توسط مرحوم دکتر آرمند،حمع بندی و اساس کلاسهای درجه ۳ بصورت فعلی پی ریزی گردید.

در سال ۵۸ اولین کلاس مربیگری برای استانها تشکیل گردید آقای محمودهورتن مطالب تئوری و اقای شیرازی و آقای برادران هم مطالب داوری و عملی را ارائه نمودند.بیشتر ایم مطالب تئوری، شامل تجزیه و تحلیل مهارتهای تنیس روی میز بود.. مشخص است که در سالهای قبل از انقلاب، نقش علوم ورزشی به معنی امروزه ناچیز بوده است و نازهای آموزشی هم متفاوت بوده است.

دوران طلایی آموزشی ما با آمئن کادر مرحوم آقای آرمند اغاز گردید . ایشان در اکثر نقاط ایران کلاسهای را برگزار کردند کلاسها ۱۵ روزه و بهمراه دروس داوری و علوم ورزشی بود.آقای سید مصطفی میری ، و گاهی آقای پسران هم در زمینه داوری و هم در دروس عملی ایشون را همراهی میکردند ولی همواره آقای دکتر حمید خداداد علوم ورزشی را بصورت عملی و تئوری ارائه مینمودند.

بسیاری از مربیان پیش کسوت ما از کلاسهای ایشون و کلاس ،اقا محمد هورتن امر مربیگری را شروع نمودند.اولین کلاس درجه ۲ در ایران در سال ۶۱ برگزار شد مدرس کلاس مرحوم کیم هی جین دبیر فدراسیون کره شمالی بود. ایشون مطالب برنامه ریزی تمرین ،تمرینات روزانه و ماهانه و سالانه ،تمرینات توپ زیاد،تاکتیک ، استعداد یابی و کوچینگ در مسابقه، تمرینات برای تقویت لوپ، برسی و تجزیه تحلیل تکنیکها را با تغییراتی ارائه دادند .

از این کلاس ۷ نفر قبول شدند.در سال ۶۲ یک دوره آموزشی ۴۰ روزه در چین برگزار شذ که از ایران ۴ نفر در این کلاس حضور داشتند. روند آموزش کلاسهای درجه ادامه داشت و تنها سالی یکبار کلاس درجه ۲ برگزار میشد.چند بار هم تلاش شد تا یک کلاس درجه ۱ برگزار شود.

در سال ۶۴ آقای شومینک در استادیوم آزادی یک دوره را برگزار نمودند که چون ایشون بیشتر مربی بازیکن بودند و مطالب تئوریک را نمی توانستند ارائه دهند .کلاس ارزیابی نشد. بعدها مرحوم استراویسکی از چکسلواکی در سال ۶۵ آمدند و بیشتر مطالب ایشون هم در ارتباط با نحوه انتخاب تیم های ملی چک و تمرینات پانسکی (شاگرد ایشون و نفر اول چک )بود . ولی چون دروس علوم ورزشی در طول مدت توسط اساتید دانشگاه تدریس شد این دوره بعنوان درجه ۱ ارزشیابی شد و ۹ نفر قبولی اعلام گردید.

در این دوران طلایی اساتیدی همچون دکتر تند نویس ،دکتر دهخدا ،دکتر خداداد، دکتر آقایی نیا ، دکتر امیر تاش،دکتر ساعتچی ،دکتر نیک بخت ،دکتر علیمرادیان ، مرحوم خانم دکتر میرفتاح و دکتر روان دوست کمک کار فدراسیون بودند.در سال ۶۷ هم یکدوره مربیگری درجه ۱ در رامسر برگزار و برای اولین بار به ۴ نفر از بانوان اجازه داده شد که در کلاس آقایان شرکت کنند. مدرس اصلی کلاس آقای چن از کشور چین بودند و روشهای تمرینات پیشرفته ،و تمرینات بازیهای دوبل را تدریس نمودند. کماکان دروس علوم ورزشی با اساتید برگزار و کلاس ۱۵ روزه بود.برای این کلاس و با توجه به نیازهای آموزشی ان زمان از ۱۵ روز قبلش با آقای چن هماهنگی شده بود و برای اولین بار توجه ویژه ای به تنیس روی میز معلولین شد.

در سال ۶۸با اعزام سه مربی به کشور مالزی موافقت شد و دست آورد این کلاس مطالب نوینی بود که آقای گادال مربی تیمهای ملی فرانسه و کانادا ( مربی گاتی ین) ارائه دادند و تاکتیکها و استراتژی سرعت و خلاقیت ،تمرینات دهنی از اهم مظالب کلاس ایشان بود.در ایران چندین مربی خارجی به نامهای اقای پاک از اسکاتلند،پیتر هس ورومن پلشه حضور پیدا کردند و مهمترین نکات دوره های ایشون در خصوص نحوه بررسی مهارتها ،تئوری چرخش توپ و حرکت پاها،ارزیابی مهارت به لحاظ (تشخیص ،تصمیم گیری و اجرا) و بازی بازیکنان تراز اول دنیا بود.

به لحاظ ضرورت بازنگری در مطالب آموزشی،سمینارهایی در کاشان و سنندج برگزار شد و پس از ان سه دوره هم اندیشی در کبش و شیراز و قزوین ،تحت عنوان مربیگری ممتاز برگزار شد و مربیان شرکت کننده با تغییرات علوم مرتبط با تنیس روی میز آشنا شدند. مقالات کنگره های فدراسیون جهانی ترجمه شد ودر اختیار فدراسیون گذاشته شد .

هم چنین سی دی های آموزشی تهیه و ترجمه شد و در اختیار استانها و مربیان قرار گرفت. چندین کتاب توسط مربیان ترجمه و تالیف شد و در طی ۲۰ سال گذشته محتوای کلاسهای آموزشی بروز گردید و نقش علوم ورزشی بسیار پررنگتر گردید.چندین نفر از اساتید و مربیان خوب ما در کنگره علوم ورزشی فدراسیون جهانی ارائه مقاله دادند. به همت دانشگاه پلی تکنیک اولین همایش سراسری تنیس روی میز برگزار گردید و مقالات خوبی ارائه شد. و هم اکنون محتوای کلاسهای درجه ۱ ما با آنچه که در اول بود بسیار متفاوت و تغییر اساسی کرده است.

به همت آقای گلن تپر در سال ۱۹۹۶ کتاب مانول ۱ برای هماهنگی آموزش تنیس رویمیز در جهان نوشته شد و دوره های مربیگری در سه سطوح، مانول ۱ و مانول ۲ و مانول ۳ معادل درجه ۳،۲و ۱ خودمان تعریف شد و پس از سه سطح ممتاز ۱و۲و۳ دیده شده که (high performance) هستند کتاب ادوانس مربیگری توسط فیلیپ مودولزوف تالیف گردید که هم اکنون ترجمه شده ودر کلاس درجه ۲ سنندج که اخیرا برگزار شد بر اساس این سرفصلها تدریس شد و مطالب قدیمی بروز گردید.

مانول ۱ اولین بار توسط آقای بن گریگور در اکادمی المپیک ارائه و پس از ان جندین نفر از ایران این دوره ها را تدریس کرده اند که در عراق ،تاجیکستان ،پاکستان و افغانستان و سودان نمونه هایی از ان است.

انچه که گفته شد برای انست که دوستان بدانند در راه آموزش چه مسیر ناهمواری طی شده است. اکثر عزیزانی که در این مسیر وقت و انرژی گذاشته اند،اهداف اقتصادی و مالی نداشته اند و واقعا تلاشی ارزنده داشته تا کمکی نموده باشند.متاسفانه واژه آموزش و پژوهش و تحقیق با مسئله مربیگری و داوری گره بدی خورده و دوستان این امور را با هم اشتباه گرفته اند.

هنر مربی انست که مطالب آموزشی جدید را بکار گیرد و موجبات ارتقائ فنی ورزشکارانش راسبب شود. و وظیفه مدرس تهیه مطالب نوین وارائه آن به مربیان است. و اما مهمترین وظیفه هماهنگی با هیات و فدراسیونهاست که این امکان را برای مربیانشان فراهم آورند که علوم جدید را فرا بگیرند..این دوره ها باید برای مربیان فعال اجباری و بدون اخذ وجه و با تامین هزینه ها باشد .

مدرسان هم باید دائما اطلاعات خود را بروز کنند.الان امکان دسترسی به علوم از طریق دنیای مجازی فراهم است و دیگر روش سنتی سابق جوابگو نیست و باید دوره های تلفیقی همراه با کار عملی یکساله و ارزیابی در طول دوره عملی را پیش بینی کرد . همچنین مربیان باید بدانند که گرفتن مدرک چاره ساز نیست و حتی پس از گرفتن مدرک باید در کلاسهای باز آموزی شرکت و علوم خود را بروز نمایند.

در خاتمه بار دیگر از تلاش و مساعی تمامی عزیزان عرصه آموزش تشکر مینمایم و اگر اسم کسی را فراموش کرده و یا از قلم انداخته ام پوزش می طلبم.باذکر صلوات و فاتحه ای بر روح مرحوم دکتر آرمند.

(امیر عمیدی)