قالب خبری داریا نیوز

تنها گزینه ای است که می تواند یک مجموعه را آباد و سیر استفاده از نعمات الهی را به نحو احسن توجیه و باعث تحول و نهایتا هدف و وظیفه اصلی انسانها که همانا تکامل و سیر به سوی صفات عالیه الهی است را مهیا نماید.

استعدادها در افراد مختلف و مناسب توانایی هایشان بایستی بکار گرفته شده تا حداکثر بازخورد را دارا و باعث افتخار افرینش باشند چرا که خدمت به خلق در توانایی خود برای رضای خداوند قادر متعال همان توحید است.

طمع و زیاده خواهی مانع این مهم و ویران گر است و مخرب. عدم شناخت و تخصص در مقطعی در صورت غصب آن جایگاه ویرانی را بهمراه داشته و انسان طماع موقعی به آثار سوءآن پی خواهد برد که دیگر دیر است وجبران آن تاوان فرهنگی و فنی را بدنبال داشته ودر صورت بیداری وجدان پشیمانی.

اگر این موارد خدای ناکرده نهادینه شوند و بصورت فرهنگی مخرب دامن گیر ورش باشند آینده سازان ایران اسلامی متضرر و در همه عرصه ها با معضلات بزرگی روبرو خواهیم بود.

در ورزش ما با توجه به گرایش خانواده ها به ورزش و اعتماد آنها به این مهم برای تزکیه روح و سازندهگی نفس عزیزانشان در محیطهای پاک برای جلوگیری از معضلات عدیده اجتماعی بایستی کار به کاردان سپرده شود.

مدیران ما کاملا متخصص و متعهد در زمینه ها و حو زه فعالیت خود باشند.شایسته سالاری را تعریف کنیم تا مسئولیتها از طرف نا آگاهان هبه نشوند بلکه تخصص و تعهد ملاک اصلی برای تکامل باشند.

ارتباطات ملاک نباشند تا شایسته گان ادای دین کنند فقط در این صورت است که در آینده مدیون فرزندانمان نخواهیم بود.

بستر سازی ابتدا در فدراسیون بوسیله شایسته سالاری که همانا بر گرداندن شخصیت جایگاه و اندازه های آن مقطع است را لازم تا زیر بناها با برنامه ساخته شوند و بتوانیم در عرصه های بین المللی موفق باشیم و به احتزاز در آوریم پرچم عزیزمان را ودین و سهم خود را بوسیله این ورزش ادا کنیم .

ارکان مختلف در فدراسیون ورزش تنیس روی میز آیا شایسته و مثمر ثمر بوده اید برای آینده سازان.

دبیر محترم –نایب رئیس محترمه مربی و اعضا کمیته فنی مسئولین محترم هیات و این حقیر………با کمال احترام این جایگاهها در تخصص و توان ما بوده است اگر هست شایسته ایم و اشکال در عدم پیشرفت شاید موارد دیگر است وگرنه زیاده خواهیم و ….چرا؟.

چرا باید از نظر اخلاقی فرهنگی همیشه به جان هم باشیم؟

چرا از نظر فنی در عرصه های بین المللی اینگونه ناتوان و دست گرمی دیگران؟

چرا از نظر مدیریتی اینگونه فرهنگ له کردن را بجای رقابت سالم؟

چرا میزان را نمی پذیریم که برتری انسان نسبت به انسانی دیگر در هر مقطعی علم و آگاهی یعنی تخصص و تعهد به آنست و چرا هایی که همان عامل اصلی تنزل بوده و بس .

به خود آییم که فردا دیر است و ورزش ما رو به نابودی.

خدایا به ما ایمانی عنایت فرما که در آن پول یا مقامی نباشد.با عذر خواهی چون این دعا تکراری است ولی لازم برای شرایط ورزش ما.

  حسن ترکان