تحلیل های متعددی بر عملکرد ورزشکاران و مربیان ملی پوش ما در مسابقات آسیایی تایلند نوشته شده است، اما توجه به نکاتی حائز اهمیت است که به اختصار قید میگردد؛ صرف توجه به نتایج کسب شده زیاد صحیح نمی باشد نتایج حاکی از کسب مقام هفتم توسط آقایان و مقام دوازدهم توسط بانوان میباشد این…
تحلیل های متعددی بر عملکرد ورزشکاران و مربیان ملی پوش ما در مسابقات آسیایی تایلند نوشته شده است، اما توجه به نکاتی حائز اهمیت است که به اختصار قید میگردد؛
صرف توجه به نتایج کسب شده زیاد صحیح نمی باشد نتایج حاکی از کسب مقام هفتم توسط آقایان و مقام دوازدهم توسط بانوان میباشد این نتایج بیانگر عملکردی متوسط و مشابه با ادوار گذشته این رشته ( پس از پیروزی انقلاب) در سطح مسابقات آسیایی میباشد.
در سالهای دور که رویه های راکت دون کوتاه و بدون ابر بود ، تکنیک ها و تاکتیک ها محدودتر بود ملی پوشان ما، نتایج بهتری هم داشته و حتی مقام سوم انفرادی در آسیا توسط استاد هوشنگ بزرگزاده کسب شده است .اما در بعد از انقلاب بهترین نتایج کسب شده هفتم بوده و گاهی در رده های جوانان هم مقام پنجمی کسب شده است.
پیشینه این نتیجه بیانگر آنست که علیرغم توسعه کمی این رشته ، رشد تجهیزات به لحاظ کیفی و کمی و تنوع، ارتقاء سطح علمی مربیان و داوران و مدیران ما در این رشته ورزشی،هنوز توفیقی در شکستن سد فی مابین کشورهای بلوک شرق آسیا با کشورهای آسیای میانه و غرب آسیا کسب نشده و فاصله ها بسیار است.
برای کسب پیروزی چه چیزی لازم است که ما فاقد آن هستیم؟
آیا نظام برنامه ریزی ما مشکل دارد؟
آیا دانش مربیگری و علم تمرین و تجزیه و تحلیل مهار تهای ما کمتر است؟
آیا سرمایه گذاریهای ما در این رشته مکفی نبوده و حداقلهای لازم فراهم نشده است؟
آیا به لحاظ زیر ساخت ها و تجهیزات مشکل داریم؟
آیا در توسعه کمی و همگانی کردن این رشته و در کشف استعدادها موفق عمل نکرده ایم؟
این سوالات و سوالات زیاد دیگری مطرح است که میتواند بعنوان یک فرضیه مطرح و روی آن پژوهش صورت پذیرد. اما آنچه که واضح است این است که ورزشکاران و مربیان ما با توجه به امکانات و منابعی که در اختیار داشته اند ،موفق عمل کرده اند و خدایی نمیشود از فدراسیونی با حدود یک میلیارد تومان اعتبار و هیاتهای استانی با اعتباری در حد ۵۰ الی ۱۰۰ میلیون تومان توقع چندانی داشت.
هر چند که من معتقدم اگر وفاق و همدلی بیشتر بود و بسیاری از دلسوزان واقعی این رشته در کنار فدراسیون بودند مسلما در نتایج موثر میبودند . میتوانستند کمک کار باشند.
چنانچه در یک نمودار استخوان ماهی تمامی فاکتور ها درج و افکار و پیشنهادات از سراسر کشور اخذ و جمع بندی و بر اساس اصول پارتو دسته بندی و برای رفع اشکالات اقدام شود و منابع مالی مکفی هم به روشهای مختلف تامین گردد باز هم میتوان تا حدودی بیشتر به موفقیت امیدوار بود .
تقویت کمیته فنی و ارتقاء سطح آن و برنامه ریزی برای ارتقاء سطح علمی و تخصصی مربیان و ورزشکاران هم راه کاری دیگر فراروی فدراسیون خواهد بود . مسئله دیگری که در این چند ساله مغفول مانده است عدم حمایت از نفراتی بعنوان تیم های امید و استعدادهای آتی است . سرویس دهی با توجه به محدودیت منابع ،صرفا به جند نفر خاص صورت میگیرد و این مشکلات جدی را در عدم انگیزه نفرات دیگر موجب شده است. تعداد افراد تیم ملی بایستی افزایش یافته و زمینه برای ورود نفرات جدید فراهم گردد. چه در بانوان و چه در آقایان اردوهای استعداد یابی با حضور متخصصان و افراد تحصیل کرده مداوما تشکیل و آزمونهای پیکر سنجی و هماهنگی و … ویژه این رشته انجام گیرد.
تشکیل اردوها و نظارت مستمر بر عملکرد مدتهاست فراموش شده است . شما شاهد بودید که یه اردوی یک ماهه در اروپا چه تاثیرات شگرفی بر نیما داشت . این تمرینات و شدت و مدت تمرین باید دقیقا ارزیابی گردد و مشابه آن را تدارک دید و این تعداد محدود حریف تمرینی داخل کشور را هم بکار گرفت.
خلاصه اینکه اگر ما شعار کسب مقام در آسیا را میدهیم باید نحوه ی عملمان را اصلاح کنیم
