قالب خبری داریا نیوز

حسین عمرانی پدر و مربی دونفر از بااخلاق ترین ملی پوشان نمونه کشور است که به تنهایی وبدون کمترین انتظاری  توانسته است در منزل خود آنها را از پایه پرورش داده و به سطح قهرمانی و ملی برساند.

متن مضاحبه به شرح زیر است.

۱-استاد لطفا خودتان را برای بینندگان سایت معرفی بفرمایید:

قبل از هر چیز تشکر میکنم از شما آقای علوی بزرگوار از اینکه تلاش میکنید افرادی که در این ورزش زحمت میکشند را به جامعه بسیار با ارزش تنیس روی میز کشور بیشتر بشناسانید بنده سید حسین عمرانی هستم ۵۲سال از عمرم میگذرد و خدا را شکر میکنم از اینکه در ۵۲ سال عمرم ۴۰ سالم را در این ورزش به صورت فعال و ممتد ادامه دادم و زندگی کردم و فکر میکنم اگر خداوند به من هزار سال هم عمر دهد باز هم در همین راه کار خودم را ادامه خواهم داد چرا چون که فکر میکنم در این راه بیشترین خدمت را میتوانم به جامعه تنیس روی میز کشور و مردم عزیزم داشته باشم و از این طریق بهتر میتوانم به حقیقت وجود خودم دست پیدا کنم .

۲-لطفا از سابقه ورزشی وهمچنین از فعالیتهای خود برای ما بگویید:

همانطور که خدمت شما عرض کردم ۴۰ سال در این ورزش هستم در این ۴۰ سال ۳۲ سالم را در خدمت ورزشکاران به مربیگری برای این رشته گذراندم که بسیار در این خدمتم تجربه های تلخ و شیرین با ارزشی کسب کردم و امیدوارم شرایطی پیش آید که بتوانم این تجربه ها که همه اش را  با تمام وجودم بدست آورده ام را در یک شرایط مطلوب ایده آل برای جامعه عزیزم به کار گیری کنم در دوران مربیگریم مسابقات هم شرکت میکردم و همین باعث شد که من نتوانم ان طوری که دلم میخواست به قهرمانی خوب دست پیدا کنم البته مقام هایی کسب کردم در کنار دوستان عزیزم برادران نعمت و ذحمت عالمیان و منوچهر اسلامی و محمد وهابی و دیگر دوستان  که حدود ۱۰ سال مقام های تیمی بزرگسالان کشور را کسب کردیم آن زمان جزو ۱۶ نفر بهترین های کشور بودم  و در انفرادی بزرگسالان کشور در سال ۵۸ در ۱۹ سالگی به مقام سوم کشور رسیده ام و مقام های مختلفی کسب کردم که قابل ذکر نیست و از حوصله شما خارج است ۱۵ سال مسئول هیئت پینگ پنگ شهرستان بابل بودم تا انجایی که دستم بر می آمد در حق هیچکس کوتاهی نکردم .

۳-جناب آقای عمرانی لطفا از تمرین کردن با قهرمانان ما بگویید(فرزندان ملی پوش خودتان):

آقای علوی عزیز چه بگویم که خودتان بهتر میدانید چون خودتان در حال آموزش فرزند عزیزتان هستید بنده در دوران مربیگریم همیشه آرزو داشتم که روزی شود که من ازدواج کنم و بتوانم  آن طوری که دلم میخواهد فرزند خودم را تمرین دهم چون همیشه برای بچه های مردم چند سال زحمت میکشیدم ولی نتیجه دلخواه خودم را نمی توانستم بگیرم بخاطر اینکه وقتی زمان نتیجه گیری میرسید خانواده ها بچه ها را بخاطر درس میبردند البته در دوران مربیگریم قهرمانان به نامی دادم مثل برادران بسیار دوست داشتنی آقایان نعمت و رحمت عالمیان که از قهرمانان به نام کشور بوده اند جا دارد از اینجا از جامعه تنیس روی میز کشور بخواهم که آقا نعمت گل ما را که سالیان سال که قهرمان ملی کشور بوده اند را فراموش نکنند.

متشکرم   تا اینکه فرزند اولم که انتظارش را میکشیدم بدنیا آمد آن زمان خیلی در مشکلات زندگی بودم خانه نداشتم خیلی سخت زندگی خود را پیش میبردم در خانه پدریم چند سال با سختی زندگی کردم بیش از ۱۰ شهر مازندران در موقعیت های مختلف بخاطر مشکلات مالی مربیگری با حقوق بسیار کم زندگی خودم را پیش میبردم تا اینکه خدا شخصی را برای من فرستاد و بنده را به یکی از ادارات بابل دانشگاه علوم پزشکی انجا مشغول کار در اداره تربیت بدنی شدم ۲۰ سال سابقه دارم که خیلی در ان زمان خوشخال بودم از اینکه بالاخره یک جایی کار گرفتم در آن زمان دخترم ۷ سالش بود که شروع کردم به تمرین دادن همان آرزویی که در دل داشتم در تمامی مسابقات چه استانی چه کشوری که به عنوان مربی اعزام میشدم دخترم را میبردم یادم نمیرود بعضی وقت ها در مسافت های دور مثلا ۲۰۰ کیلومتر دخترم تو ماشین روی پاهایم مینشست و تحمل میکردیم تمرینات دخترم با تمام وجود با توجه به اینکه به ورزش دختر ها هم در کشور توجه نمیشد ولی همچنان پا فشاری داشتم و دخترم را سخت تمرین میدادم از ۸ سالگی مسابقاتش شروع شد و در هر مسابقه ای که انتخاب میشد من و مادرش او را میبردیم تا اینکه دخترم ۱۱ ساله شد و در یکی از انتخابی های بزرگسالان کشور از مازندران شرکت کرد و از آنجا نقطه عطف قهرمانیش آغاز شد در آنجا خانم الیاسوند و خانم لیموچی این دو بزرگوار دخترم را خوش تکنیک ترین بازیکن انتخاب کردند که در ۱۱ سالگی به اردو تیم ملی دعوتش کردند و برای تشویق دخترم او را به یکی از مسابقاتی که در آسیای میانه در کشور قزاقستان برگزار شد اعزام کردند و آنجا به مقام سومی تیمی رسیدند و از آن به بعد قهرمانی هایش شروع شد و تابحال بیش از ۵۰ مقام قهرمانی در سطح کشور دارد و مقام های دیگری که در مصاحبه اش خواندید آن زمان که در حال تمرین دادن دخترم بودم پسرم ۲ سال داشت همیشه فکر میکردم که برای او باید چه کار کنم که کار سختی در پیش دارد یکی از کار های خوبی که داشتم و الان فکرش را میکنم این بود که وقتی دخترم را تمرین میدادم پسرم همیشه زیر میز پینگ پنگ در حال بازی کردن با ماشین های کوچکش بود و من از انجا پی بردم که هر صحبتی که در آموزش با دخترم میکنم پسرم غیر مستقیم همه ی حرف های ما را در حافطه اش ضبط میکرد این موضوع را دنبال کردم و خوشبختانه همین طور هم شد و وقتی پسرم ۳ سالش شد شروع کردم با او تمرین کردن دیدم زود حرف های مرا میفهمد ظرف ۱سال دیدم در سن ۴ سالگی توانایی ۱۰۰۰ ضربه فورهند را بدون خطا با من دارد.

آن زمان بسیار خوشحال بودم از اینکه به این ارزویم که پسرم را روزی روی میز پینگ پنگ ببینم دیدم.تمرینات شروع شد و سختی های بسیار طاقت فرسایی را داشتیم که نمیشود در اینجا تعریف کرد در حال حاظر ۱۷ سال از عمر تمرینات با فرزندانم میگذرد که یک لحظه از تمرینات و فکر انها خارج نشدم در این راه چه سختی ها که نکشیدم جه دردهایی که نکشیدم درد کتف درد کمر درد گردن بی خوابی ها. همیشه به دخترم و پوریا میگفتم که من دیگر در این دنیا کاری ندارم تمام سعی خودتان را بکنید که پدرتان را خوشحال کنید این آخرین کار من است که شما را روی سکوی قهرمانی ببینم و خدا را شکر میکنم حرف های مرا خوب گوش کردند تمرینات سخت را قبول کردند و تا بحال بیش از ۱۰۰ قهرمانی در سطح کشور و مسابقات بین المللی پرو تور های جهانی و آسیای میانه بدست آوردند و از خدا میخواهم به من و بچه هام این توانایی را بدهد که بتوانیم در تمرینان سخت تر اماده باشیم و روزی بچه هایم را در مسابقات المپیک ببینم.

۴-چه خواسته ای از مسئولان محترم فدراسیون برای ارتقاء هرچه بیشتر این قهرمانان دارید؟

آخر چه بگویم هر کس که زحمت میکشد باید به حقش برسد و خدا را شکر میکنم که اقای زارع پور حد اقل در این رابطه با من به این مساله بیشتر از دیگران نگاه کرد و در منزل محقر ما با اقای سعیدی دبیر فدراسیون وقت و دیگر دوستان تشریف آوردند دیدند که من در این خانه کوچک چه کار ها کردم مدال ها و حکم ها ی بچه ها را دیدند من دیدم که آقای سعیدی چشمش از اشک پر شد و دیدن که قهرمانان کشور در کجا و با چه سختی تمرین میکنند.آقای زارع پور تا قبل از اینکه به خانه ما بیاید و مارا تشویق کند هیچ وقت مرا ندیده بود وقتی درد دل ما را گوش کرد احساس کرد بنده حقم است که به اردوهای تیم ملی و مسابقات برون مرزی بروم و از ایشان تشکر میکنم از اینکه نطر مساعد نسبت به بنده داشتند و در چند مسابقه و اردو مرا فرستادند .

۵-لطفا یک خاطره شیرین از زندگی ورزشی خود برای ما تعریف کنید:

خاطره همه چیز هایی که برای شما گفتم خاطره بود و یک خاطره ای که هیچ وقت از یادم نمیرود این بود که من در سن ۱۷ سالگی دوچرخه پدرم را میگرفتم و هر یک یا دوهفته در میان از بابل به شهر قائمشهر که آن زمان مهد پینگ پنگ مازندران بود رفت و برگشت ۴۰ کیلو متر پا میزدم که بروم و تمرینات مربی عزیزم آقای منوچهر اسلامی را ببینم و جا دارد از اینجا از آقای منوچهر اسلامی که سالیان سال برای این ورزش و الگوی تمام پینگ پنگ بازی مازندران بوده است قدر دانی داشته باشم انشالله دعا میکنم هر کجا که هستند سلامت باشند.

۶-چه توصیه ای به مربیان کشور برای رشد بازیکنان دارید؟

آنقدر مربیان با ارزشی در این کشور هستند که آنها باید بنده را توصیه کنند ولی چشم اینکه خواستید این مساله را خلاصه میگویم برای پیشرفت ورزشکاران خود عجله نکنندـطاقت داشته باشندـتمرکز کنندـحوصله کنندـخوب حرف بزنندـخوب نگاه کنندـ عشق به کارشان بورزندـهرکسی را مطابق با استعدادش نگاه کنندـآدم های عصبی را در این ورزش نیارندـ ادم های خونسرد را پیدا کنند-علاوه بر پینگ پنگ آنها را به خدا که از همه چیز مهم تر است و همه چیز را در بر میگیرد نزدیک کنند.

۷-وضعیت تنیس روی میز کشور را چگونه میبینید؟

جواب ۷ را از من نخواهید چون نمیخواهم بچه هایم و خودم در حاشیه قرار بگیریم مشکلات هست انشالله بزرگ ترها بدنبال حل کردن آن باشند…

۸-لطفا به جامعه تنیس روی میز کشور یک توصیه اخلاقی بفرمایید:

این را برای همه دوستان ناراضی و راضی میگویم خوب دقت کنید اگر به زبان های ادمیان و فرشتگان سخن گوییم ولی محبت نداشته باشیم زنگی پر صدا و سنجی پر هیاهو بیش نیستیم اگر قدرت نبوت داشته باشیم و بتوانیم جمله اسرار و معارف را درک کنیم و اگر چنان ایمانی داشته باشیم که بتوانیم کوه ها را جا به جا کنیم اما محبت نداشته باشیم هیچیم.

پایه همه امور بر روی محبت دور میزند .سر خلقت وعلت پیدایش عالم وجود در عشق ومحبت خلاصه میشود. پس محبت اصل دین است .

وقتی دلت را گم میکنی حیران وسرگشته میشوی و در بدر به دنبالش میگردی عاقبت که خوب خوب بگردی آنرا در خم زلف او پیدا میکنی زیرا او به ما از خود ما نزدیک تراست و زود تر دل را می رباید پس خدایا به ما دلی بده که در ناز تو گم شود.

تمام غم و غصه های افراد از اینجا شروع میشود که خودشان را برای خدا نمی خواهند خدا را برای خودشان میخواهند.

اگر همه دارایی خود را بین فقیران تقسیم کنیم و تن خویش به شعله های آتش بسپاریم اما محبت نداشته باشیم هیچ سود نمیبریم دوستان عزیزم محبت بردبار و مهربان است محبت حسد نمیبردمحبت فخر نمی فروشد و کبر و غرور ندارد رفتار نا شایسته ندارد و نفع خود را نمی جوید به آسانی خشمگین نمیشود و کینه به دل نمیگیرد محبت از بدی مسرور نمیشود اما با حقیقت شادی میکند محبت با همه چیز مدارا میکند همواره ایمان دارد همیشه امیدوار است و در همه حال پایداری میکند محبت هرگز پایان نمی پذیرد اما نبوت ها ازمیان خئاهد رفت و زبان ها پایان خواهد پذیرفت و معرفت زایل خواهد شد زیرا معرفت ما جزئیست و نبوتمان نیز جزئی اما چون کامل اید جزئی از میان خواهد رفت آنگاه که کودکی بیش نبودیم چون کودکان سخن میگفتیم و چون کودکان می اندیشیدیم و نیز چون کودکان استدلال میکردیم اما چون مرد شدیم رفتار های کودکانه را ترک گفتیم انچه اکنون میبینیم چون تصویری محو است در اینه اما زمانی خواهد رسید که روبرو خواهیم دید اکنون شناخت ما جزئیست اما زمانی فرا خواهد رسید که به کمال خواهیم شناخت چنانکه به کمال نیز شناخته شدیم دوستان هم بازی هایم بدانید ۳ چیز در این دنیا باقی میماند ایمان-امیدو محبت اما بزرگترینشان محبت است.

۹-جناب استاد درخاتمه اگر گفته یا مطلب دارید لطفابرای ما بگویید:

جناب آقای علوی مطلبی برای شما دارم که بگویم در مسیر کارت مواظب باش فریب نخوری خدا را استحظار نتوان کرد انسان هر چه بکارد همان را خواهد دروید کسی که برای نفس خودمیکارد از نفس تباهی درو خواهد کرد اما کسی که برای روح میکارد از روح حیاتئ جاودان بدست خواهد آورد لذا از انجام کار نیک خسته نشوید زیرا اگر دست از کار بر ندارید در زمان مناسب محصول را درو خواهید کرد پس تا فرصت دارید به همه نیکی کنید
متشکرم  سید حسین عمرانی