قالب خبری داریا نیوز

استان خوزستان بعد از یک دوره رکود بسیار تلخ در تنیس روی میز کشور بار دیگر خودی نشان داد ومقام سومی در اصلی ترین رده سنی (خردسالان) را به خود اختصاص داد.

قبل از وارد شدن به بحث کارشناسی در مورد این استان زرخیز و پرامکانات ومملو از پول باید به مسببین این قهرمانی تبریک و تهنیت عرض نماییم و برای آنان آرزوی موفقیتهای روزافزون طلب نماییم.

و اما بعد…

با یک بررسی خیلی ساده متوجه میشویم که دونفر از سه عضو تیم خوزستان از خرمشهر و آبادان می باشند.

ونفری که از اهواز می باشد فرزند آقای بابادی وند بوده که مطمئنا بصورت متمرکز زیر نظر خود ایشان در حال آموزش و پیشرفت است.

این در حالی است که تعداد بیشماری مربی با درجه های بین المللی و ملی و یک و دو ….. در اهواز متمرکزشده و با یک قیاس ساده میتوان برآورد کرد که باندازه تمام مربیان حال حاضر کشور حق الزحمه دریافت میکنند.

باوجود این همه مربی در خوزستان زرخیز و خصوصا در مناطق نفت خیز که کمترین مشکل مالی وجود ندارد و از لحاظ امکانات (وسایل تنیس رو ی میز –چوب ورویه و توپ وسالن و میز و…)باامکانات ترین منطقه کشور تلقی می شود چرا و به چه علت خروجی این همه مربی محترم باید به شکل فعلی باشد؟

آیا زمان رسیدگی و بازنگری وخصوصا برنامه ریزی هدفمند برای این معزل اساسی فرانرسیده است؟

آیا باید با دارا بودن این همه امکانات و مربی در تعداد وسیع بضاعت استان خوزستان خصوصا اهواز به شکل فعلی باشد؟

امیدواریم در اولین جلسه کمیته فنی این استان در باره  مسائل وموارد کلان و اصلی  ذکر شده بحث و تبادل نظر قرار گیرد.

اگر در خانه کس است

یک حرف بس است