قالب خبری داریا نیوز

رقابت‌های پینگ‌پنگ آسیا – اقیانوسیه با حضور ۱۵ کشور و ۱۸۳ ورزشکار از ۲۶ تا ۳۰ آذر در کشور هنگ‌کنگ برگزار می‌شود. الهام چزانی، فروغ بختیاری، نرگس خزایی، منیر قنبری، سمیه مصطفوی و فاطمه معین‌زاده شش تنیسوری هستند که به‌عنوان نماینده‌های ایران در این مسابقات حضور پیدا می‌کنند. سیما لیموچی به‌عنوان سرمربی و راضیه دستغیب به‌عنوان مربی تیم را همراهی می‌کنند. سرپرستی کاروان اعزامی بر عهده بتول مشرف‌جوادی است.

شرق: تیم‌ملی تنیس روی میز جانبازان و معلولان بانوان کشورمان به منظور شرکت در رقابت‌های قهرمانی آسیا-اقیانوسیه، دیشب عازم هنگ‌کنگ شد.

دختران پینگ‌پنگ‌باز معلول ایرانی در شرایطی پا به این میدان معتبر ورزشی می‌گذارند که باید به مصاف بهترین‌های آسیا- اقیانوسیه بروند و شانس خود را برای کسب سهمیه بازی‌های پارالمپیک ۲۰۱۲ لندن نیز امتحان کنند. این در حالی است که این مسابقات سطح کیفی بسیار خوبی دارد و دارای رنکینگ بالای ۵۰ است.

 در این پیکارها برترین‌های هر کلاس، به صورت مستقیم سهمیه حضور در رقابت‌های پارالمپیک لندن را می‌گیرند و نفرات دوم و سوم در صورتی که در تورنمنت‌های قبلی امتیازهای بالایی به دست آورده باشند، این احتمال برای آنها وجود دارد که به ورودی المپیک برسند. با این حال در شرایطی که اعضای تیم‌ملی پینگ‌پنگ جانبازان و معلولان کشور ما طی چند ماه اخیر در هیچ مسابقه برون مرزی که حکم انتخابی المپیک را داشته باشد، شرکت نکرده‌اند و تنها در دو اردوی متمرکز حضور داشته‌اند، این شانس را در خود نمی‌بینند که بتوانند در این رویداد بزرگ در مصاف با تنیسورهای قدر چینی که قدرت بلامنازع این رشته در دنیا هستند ورودی المپیک لندن را بگیرند.

سیما لیموچی، سرمربی تیم‌ملی پینگ‌پنگ جانبازان و معلولان که در المپیک ۲۰۰۸ پکن نیز هدایت این تیم را بر عهده داشته است در این‌باره به شرق می‌گوید: «جدی‌ترین رقیبان ما در این مسابقات نمایندگان چین، کره‌جنوبی و کشور میزبان هستند. سایر کشورهای حاضر هم با نفرات برتر خود به هنگ‌کنگ می‌آیند. پیش‌بینی اینکه ملی‌پوشان ایران بتوانند در این رقابت‌ها چه نتیجه‌ای بگیرند واقعا برای من سخت است. به هر حال چینی‌ها نه تنها در تنیس روی میز معلولان بلکه در بین ورزشکاران غیرمعلول این رشته هم حرف اول را در دنیا می‌زنند.

مطمئنا ورزشکاران این کشور با آمادگی بهتری نسبت به ورزشکاران ما به میدان خواهند آمد. اما در مجموع شرایط شش ملی‌پوش اعزامی به این رقابت‌ها را خوب می‌بینیم و امیدواریم بتوانیم دست پر برگردیم.»لیموچی اگرچه کار سختی را پیش روی شاگردانش می‌بیند اما امیدوار است که تیمش بتواند حداقل یک یا دو سهمیه را بگیرد: «به هر حال هر چه باشد مسوولان فدراسیون طی این مدت اقداماتی را انجام داده‌اند و ما هم در کادر فنی برنامه‌ریزی را کرده‌ایم تا به المپیکی شدن ورزشکاران‌مان امیدوار باشیم. اگر در رقابت‌های آسیا-اقیانوسیه نتوانیم ورودی بگیریم، باید شانس بعدی‌مان را در پورتورهای بعدی که رنکینگ پایین‌تری دارند امتحان کنیم.» او حتی معتقد است دختران معلول توانایی این را دارند که در المپیک لندن مدال‌آوری هم کنند.

«من در المپیک پکن هم سرمربی این تیم بودم که توانستیم دو سهمیه انفرادی و تیمی را بگیریم. به جرات می‌گویم وضعیت این ملی‌پوشان نسبت به سه سال پیش خیلی تغییر کرده و به رقیبان خود نزدیک شده‌اند. مطمئنا ما در صورت گرفتن سهمیه، می‌توانیم در لندن صاحب عنوان شویم و مدال‌آوری کنیم.» سرمربی تیم‌ملی تنیس روی میز جانبازان و معلولان بانوان امکانات موجود برای ورزشکاران این رشته را کافی نمی‌داند و از شرایط موجود انتقاد می‌کند.

«به‌طور حتم اعزام تیم به مسابقات تدارکاتی برون‌مرزی از جمله اقدامات بسیار مهمی است که باید مدنظر قرار بگیرد تا ملی‌پوشان بتوانند با حضور در آنها خود را محک بزنند و سطح آمادگی خود را بالا ببرند. متاسفانه بودجه‌ای که در اختیار فدراسیون جانبازان و معلولان قرار گرفته آنقدر ناچیز است که جوابگوی کل مجموعه نیست. حجم این فدراسیون به قدری بزرگ است که اکثر رشته‌های ورزشی برای جانبازان و معلولان در نظر گرفته شده است. تعداد تنیسورهایی که در ترکیب تیم‌های ملی معلولان قرار داده می‌شود به مراتب از تنیسورهای سالم بیشتر است.

 به‌طور مثال ما الان با شش ملی‌پوش به هنگ‌کنگ اعزام می‌شویم اما فدراسیون تنیس روی میز در هر سفر سه ورزشکار بیشتر به تورنمنت‌ها اعزام نمی‌کند. ورزشکارانی که مشکل نخاعی دارند و روی ویلچر هستند باید در بهترین شرایط ممکن در اردوها اسکان داده شوند و امکانات تمرینی به آنها اختصاص داده شود.

 مسوولان وزارت ورزش و جوانان و نمایندگان مجلس باید تصمیم جدی و درستی برای معضل این ورزشکاران بگیرند و بودجه مضاعفی در اختیار آنها قرار بدهند.» انتقاد از مشکل کمبود بودجه فدراسیون جانبازان و معلولان موضوعی است که نرگس خزایی، عضو تیم‌ملی پینگ‌پنگ معلولان نیز از آن گلایه می‌کند.

او که تجربه حضور در المپیک ۲۰۰۸ پکن را نیز دارد در این‌باره به شرق می‌گوید: «متاسفانه نبود اعتبارات کافی در فدراسیون جانبازان و معلولان باعث شده ما نتوانیم به تورنمنت‌های برون‌مرزی اعزام شویم. آخرین مسابقه خارجی ما به سال گذشته بر می‌گردد که آن هم با هزینه خودمان بوده است.

حضور ما در رقابت‌های بین‌المللی آنقدر محدود شده است که رنکینگ‌هایمان را در رده‌بندی فدراسیون جهانی از دست دادیم. به همین دلیل پارسال به همراه تعداد زیادی از ملی‌پوشان با هزینه شخصی در مسابقات چین شرکت کردیم تا حداقل جایگاه‌مان را در جدول رده‌بندی جهانی حفظ کنیم. از طرفی امکاناتی که در اردوها به ما اختصاص داده می‌شود اصلا خوب نیست و ما را با مشکل روبه‌رو کرده است. من ساکن مشهد هستم و باید تمریناتم را در شهر خودم انجام دهم.

اما اینجا اصلا شرایط مناسب نیست و به سختی تمرین می‌کنم.» خزایی با وجود اینکه آمادگی خود را برای شرکت در مسابقات آسیا-اقیانوسیه خوب می‌بیند اما احساس می‌کند شانسی برای کسب سهمیه المپیک لندن ندارد.

«با وجود چینی‌ها بعید می‌دانم بتوانم سهمیه بگیرم اما تمام توکلم به خداست. دفعه پیش موقعیتم در رنکینگ جهانی فرق می‌کرد و راحت‌تر توانستم سهمیه بگیرم ولی الان با توجه به اینکه رنک بالایی ندارم و در مسابقات برون‌مرزی زیادی شرکت نکرده‌ام، شانسم را خیلی کم می‌بینم. اما با تمام اینها این آمادگی را در خودم می‌بینم که در صورت گرفتن سهمیه بتوانم در لندن مدال‌آور باشم، چرا که سطح عملکردم نسبت به سه سال پیش خیلی بهتر شده و شناخت بهتری از حریفان آسیایی خود دارم.»

سمیه مصطفوی یکی دیگر از پینگ‌پنگ‌بازان ایران نبودن مسابقه‌های تدارکاتی را از جمله موضوع‌هایی عنوان می‌کند که در عملکرد تیم تاثیرگذار است: «برای حضور در مسابقه‌های هنگ‌کنگ تنها دو اردو تشکیل شد. مشکل اصلی در این‌باره بحث بودجه است که این موضوع هم ربطی به فدراسیون ندارد و باید وزارت ورزش بودجه مورد نیاز را به فدراسیون بدهد.»