قالب خبری داریا نیوز

مسابقات کسب سهمیه المپیک در رشته‌های تنیس روی میز در آسیای میانه با موفقیت ملی‌پوشان کشورمان همراه بود. نام ندا شهسواری و نوشاد عالمیان هم به فهرست مسافران لندن اضافه شد تا پینگ‌پنگ‌بازان کشورمان نیز با این راهیابی، اولین المپیکی‌های تاریخ این رشته در کشورمان لقب بگیرند.

ندا شهسواری، ملی‌پوش پینگ‌پنگ کشورمان که ۱۵ سال است فعالیت در این ورزش را آغاز کرده است، در دیدار پایانی مسابقات کسب سهمیه المپیک در آسیای میانه برابر شاکاروا از قزاقستان با نتیجه ۴ بر یک به برتری رسید تا به عنوان اولین پینگ‌پنگ‌باز زن ایرانی در تاریخ راهی المپیک شود. با ملی‌پوش المپیکی تنیس روی میز گفت‌وگویی انجام دادیم که از نظرتان می‌گذرد.

ضمن تبریک به خاطر این موفقیت، در مورد همین مسابقات انتخابی و کسب سهمیه صحبت کنیم. ظاهرا شناخت خیلی خوبی از حریف قزاقستانی خودت داشتی؟

بله، دقیقا این حریف قزاقستانی همان کسی بود که در فینال مسابقات دهه فجر در گرگان با من بازی کرد. شاکاروا در آن مسابقه پیروز شد، اما همان شکست باعث شد به دنبال شناخت بیشتر از نحوه بازی‌اش باشم که خوشبختانه موفق شدم این حریف قزاقستانی با سابقه حضور در دوره‌های قبل المپیک را پشت سر بگذارم.

پیش از مسابقات انتخابی تا چه حد امیدوار بودی سهمیه بگیری؟

امیدوار بودم، چون تمرینات مستمر و فشرده‌ای داشتم و زحمت و سختی کشیدم. فیلم حریفان را هم آنالیز کرده بودیم و با توجه به برنامه‌ای که مربیان برای ما داشتند مطمئن بودم این بار دیگر سهمیه المپیک فقط برای خارجی‌ها نیست.

از برنامه‌های آماده‌سازی که منجر به کسب سهمیه المپیک شد بیشتر بگو؟

۳ ماه اردوی متوالی و منظم داشتیم. بعد از مسابقات دهه فجر فدراسیون هم برنامه‌های خوبی برای ما در نظر گرفت، ازجمله اردوی ۱۲ روزه در مجارستان که واقعا اردوی تدارکاتی تاثیرگذاری برای ما بود و از نظر آمادگی فنی به ما کمک کرد. پیش از مسابقات انتخابی و سهمیه المپیک هم ۲ حریف مجارستانی خیلی قوی به تهران آمدند که بازی‌های تدارکاتی با آنها خیلی موثر بود. همه اینها دست به دست هم داد تا بتوانیم شاهد پیشرفت پینگ‌پنگ و المپیکی شدن این رشته باشیم. 

چند سال طول کشید تا در این رشته به المپیک رسیدی؟

من سال ۷۵ وقتی ۱۰ ساله بودم پینگ‌پنگ را شروع کردم. ۵ سال بعد یعنی در سال ۸۰ به عضویت تیم ملی درآمدم که خوشبختانه بالاخره موفق شدم به آرزوی دیرینه‌ام دست یابم.

چه شد که این رشته را انتخاب کردی؟

خواهر و برادرم پینگ‌پنگ بازی می‌کنند. خواهرم در لیگ برتر عضو تیم پتروشیمی است هرچند آنها در سطح ملی کار نمی‌کنند، اما حرفه‌ای هستند و برای من حریفان تمرینی خوبی به شمار می‌روند. سعی می‌کنم حتی اگر سر تمرین و در اردو هم نباشم در خانه با حریفان تمرینی قوی‌ای که دارم، خودم را آماده نگه دارم و در شرایط مسابقه باشم.

پیش از المپیک چه برنامه‌هایی برای آماده‌سازی داری؟

هنوز فرصتی نشده تا برنامه‌های دقیق را از فدراسیون بگیریم، اما قطعا با نظر خانم لیموچی که در این مدت واقعا به ما کمک کرده برنامه‌های تدارکاتی خوبی داریم. ممکن است اردوی خارجی هم داشته باشیم که برنامه آن بعد اعلام می‌شود، اما همین قدر بگویم که تلاشم را چند برابر می‌کنم تا حضور شایسته‌ای در المپیک داشته باشم.

شاید منطقی نباشد که بگویم برای پیروزی بر حریفان قدرتمند المپیکی به لندن می‌روم، اما من با این هدف به المپیک می‌روم تا یک بازنده مطلق نباشم.

در المپیک اتفاقا روحیه و اعتماد به نفس تعیین‌کننده است. در کنار تیم شما روان‌شناس هم حضور دارد؟

حضور روان‌شناس بدون هیچ شک و تردیدی از عوامل موفقیت من بوده است. خانم سامع، روان‌شناسی که کنار ما حضور دارد آنقدر به ما اعتماد به نفس می‌دهد که کاملا با استرس خداحافظی کرده‌ایم. خوشبختانه ایشان در المپیک هم همراه ما هستند. من که با بودن روان‌شناس اعتماد به نفسم ۲ برابر می‌شود و بدون استرس می‌توانم تمرکز کنم.

موفقیت بانوان ایرانی در یکی دو سال اخیر در رشته‌های مختلف ورزشی باعث شده علاقه‌مندان بیشتری به سمت ورزش قهرمانی و حرفه‌ای بیایند. چه توصیه‌ای برای بانوان علاقه‌مند به ورزش داری؟

فضای کنونی ورزش باعث شده تا بانوان انگیزه و امید زیادی برای موفقیت در دنیای قهرمانی داشته باشند، فاصله‌ها با دنیای ورزش حرفه‌ای کم شده و توصیه می‌کنم اگر کسی این توانایی را در خود می‌بیند حتما با انگیزه ادامه بدهد و در رشته‌ای که دوست دارد پیش برود. با این موفقیت‌ها همه بانوان را باور کردند و زمینه برای موفقیت فراهم است.

صحبت خاصی باقی‌مانده است؟

باید از خیلی‌ها تشکر کنم. پدر و مادرم، خواهر و برادرم، مربیان، مسوولان فدراسیون و همه کسانی که کمک کردند تا اینجا برسم. امیدوارم شایسته این اعتماد و محبت باشم.