قالب خبری داریا نیوز

در مراسم و آیین های ویژه مذهبی و اجتماعی که تا پیش از برپایی المپیاد در  یونان باستان برگزار می شد،زنان حق ورود و تماشا نداشتندو اگر زنی به تماشای مسابقات می رفت، محکوم به اعدام می شد.

زنان نیمی از جامعه بشری را تشکیل داده و از جهات مختلف دارای اهمیت هستند و در برنامه ریزی های گوناگون جامعه، باید در نظر گرفته شوندیکی از امور برای زنان جامعه، ورزش است. امروزه زنان زیادی در سطح جهان به ورزش های مختلف اشتغال دارندگروهی ورزشکار حرفه ای هستند و تعدادی ورزشکار آماتور؛ گروهی به ورزش های سبک می پردازند و برخی به ورزش های سنگین و خشن، گروهی از آنان برای رسیدن به مقام و قهرمانی تلاش می کنند و برخی برای حفظ سلامتی و تناسب اندام.

عده زیادی از زنان نیز از ورزش و ورزشکاری، بیگانه و یا حتی از آن بیزارند. حال باید دانست کار کدامین گروه از این زنان صحیح تر بوده و به صلاح و صواب نزدیک تر است.

زنان در جوامع کهن و باستانی به شدت از ورزش و حتی تماشای مراسم ورزشی منع می شدند؛ اما بالاخره پای آنان به ورزش و مسابقات ورزشی باز شد.

در کتاب زن و ورزش چنین آمده است: «حتی در مراسم و آیین های ویژه مذهبی و اجتماعی که تا پیش از برپایی المپیاد در یونان باستان برگزار می شد، و بعد از آن در المپیاد باستانی که به منظور پرورش جسم و روان نونهالان و جوانان ترتیب یافته بود و هر چهار سال یک بار برگزار می شد، زنان حق ورود و تماشا نداشتند، و این ممنوعیت، آن قدر شدت داشت که اگر زنی این قاعده و قانون را نادیده می گرفت و به تماشای مسابقات می رفت، محکوم به اعدام می شد.

نخستین زنی که سنت مردسالاری را در عرصه ورزش و مسابقات میدانی در هم شکست، زنی بود به نام «هیپوهریا» که با تلاش و پشتکاری خاص، سرانجام پای زنان را به عرصه ورزش و میدان مسابقات ورزشی یونان باز کرد. چندی نگذشت که زنان موفق شدند تحت عنوان «هریا» برای اولین بار، مسابقاتی را در حضور مردان برپا کنند و عرصه های نبرد ورزشی را زیر قدم های خود داشته باشند.

نظر کارشناسان در مورد ورزش زنان

گروهی از کارشناسان ورزشی و دانشمندان، با ورزش کردن زنان به شدت مخالفند و گروهی نیز در نقطه مقابل آنها قرار داشته و ورزش را برای زنان و دختران لازم و ضروری می دانند. ما در اینجا به اختصار به این دو نظریه اشاره می کنیم.

موافقان ورزش بانوان می گویند:

«تامین بهداشت جسم و روان برای زنان که در دوره ها و مراحل مختلف زندگی و مسئولیت خویش، مراحلی چون بارداری، زایمان و از همه مهم تر، پرورش و تربیت فرزندان را پشت سر می گذارند، از اهمیتی والا برخوردار است.

نظر مخالفان

متخصصان امر عقیده دارند که ۵۰ درصد زنان ورزشکار، روحیه زنانه خود را از دست می دهند؛ چون اینگونه زنان برای رسیدن به مقام قهرمانی بین المللی متحمل ممارست و تمرین های مداوم و مشکلی شده اند، خواه ناخواه خشن بار آمده اند و به درشتی حرف می زنند. برای آنها مرد بودن مطرح نیست، بلکه کمال مطلوب آنها، ثانیه ها و سانتی متر ها و جلو افتادن ها و مدال هاست… یک زن کوهنورد که دائما عمرش در کوهستان می گذرد، به تدریج صفت زنانه خود را از دست می دهد و حتی ممکن است از زن بودن خود خجالت کشیده و روحانیت زنانه خود را از دست بدهد. زنان نباید فوتبال و راگبی بازی کنند. اینها ورزش های ظریف و زنانه نیستند، و بایستی ورزش هایی مانند والیبال و بسکتبال و اسکی انجام دهند، بدون اینکه لطافت زنانه خود را از دست بدهند… در یک روزنامه «دیلی میرور» (در انگلستان) اعلام کرد از نظر علمی ثابت شد ورزش، دختران و زنان را بدترکیب و زشت می کند. زنان و دخترانی که ورزش می کنند صدایشان کلفت می شود و زیبایی اندام خود را از دست می دهند و اندام و جثه درشت و قوی مانند مردان پیدا می کنند. کسی که این نظریه را از اول داشته است و اخیرا آن را به اثبات رسانیده، پروفسور، دکتر «الودویک پروکوپ»، کارشناس پزشکی ورزشی است.

بدون تردید، ورزش برای مردان بسیار مفید است، بلکه لازم است؛ اما باید توجه داشت که هرگز نباید زنان را در ردیف مردان دانسته و با آنان مقایسه کنیم. مقایسه زن با مرد انتظار اعمال و کارهای سنگین و خشن مردانه از زن، ظلم بزرگی به زنان است. تفاوت های فراوانی در خلقت و آفرینش بین زن و مرد وجود دارد و این تفاوت ها موجب برتری هیچ یک بر دیگری نیست.

زنان در ورزش جهانی

ورزش زنان همه مسابقات خاص زنان چه در شکل حرفه ای، آماتور یا ورزش همگانی در تمام رشته های ورزشی را شامل می شود. مشارکت زنان در ورزش در قرن بیستم میلادی، به ویژه در اواخر آن افزایش چشمگیری یافت. این افزایش تحت تاثیر تغییرات فرهنگی جامعه بود که بر برابری جنسیتی تاکید داشت. در دنیای امروز شاید هیچ رشته ورزشی که زنان در آن مشارکت نورزند یا آنکه ورزش ویژه ای برای زنان تلقی شوند یافت نمی گردد، اما میزان این مشارکت در هر رشته ورزشی و هر کشور تفاوت دارد.

ورزش همگانی

به طور کلی ورزش در دو بعد حرفه ای و عمومی بررسی می شود. ورزش حرفه ای به مسابقات رسمی و شغل ورزشکاری برمی گردد؛ ولی ورزش عمومی مربوط به انجام تمرینات ورزشی توسط تمام افراد جامعه و سلامتی عمومی افراد است و حداقل روزانه ۳۰ دقیقه و ۵ روز در هفته توصیه می شود.

از این نظر ورزش و انجام تمرین های ورزشی در میان زنان جایگاه بسیار پایینی دارد. به عنوان مثال طبق تحقیقات «فدراسیون ورزش و آمادگی جسمانی زنان» (WSFF)، بریتانیا با بحران آمادگی جسمانی و ورزش زنان مواجه است و فقط یک پنجم (۲۰ درصد) از زنان برای تندرستی خود به تمرینات ورزشی کافی می پردازند، در حالی که ۶۰ درصد زنان تصور می کنند تمرینات ورزشی کافی دارند.

زنان مسلمان

شرکت زنان مسلمان در ورزش حرفه ای به تدریج در حال افزایش است. برای مثال در المپیک تابستانی ۲۰۰۴ زنان ورزشکار کشورهای مسلمان عراق، افغانستان، بحرین، کویت و سومالی نیز حضور داشتند و از جمله حضور رقیه قیصر با پوشش اسلامی در رقابت های دو ۱۰۰ متر مورد توجه رسانه های زیادی قرار گرفت.

همچنین صنعت پوشاک ورزشی در حال سرمایه گذاری و طراحی لباس های بهتر و مناسب تر برای زنان مسلمان است؛ اما بسیاری از این ورزشکاران در مصاحبه های غیررسمی از حجاب انتقاد می کنند.

زنان ایران

ورود زنان به عرصه ورزش در ایران، به تلاش های وسیعی که در گذشته انجام شده، بازمی گردد. زنان ورزشکار ایرانی در رشته های مختلفی فعالیت می کنند و مدال های جهانی کسب کرده اند، مانند اتومبیلرانی (که مشترک با مردان است)، تنیس، تیراندازی، والیبال، فوتبال، بسکتبال، دوومیدانی، انواع ورزش های رزمی و …

بعضی از ورزشکاران زن ایرانی بسیار مشهور هستند مانند:

ارغوان رضایی، قهرمان تنیس ایرانی الاصل که هم اکنون در فرانسه بازی می کند… او به «ملکه تنیس ایران» معروف است.

یاسمین سعادت، اولین زن تنیسور ایرانی با حجاب اسلامی در مسابقات بین المللی حاضر شدند.

لاله صدیق، قهرمان اتومبیلرانی مشترک زنان و مردان در ایران که به «شوماخر ایرانی» معروف است.

 ندا شهسواری اولین دختر المپیکی تاریخ ایران در رشته تنیس روی میز.