آینده از آن کسانیست که فرصتها را قبل از نمایان شدن می بینند!

سالها پیش وقتی میخواستیم درباره والیبال و کشتی فرنگی و ورزش های رزمی حرفی بزنیم بدون شک  بررسی های اولیه نشان دهنده این بود که خیلی ازقهرمانان آسیا و حتی جهان در قاره آسیا قرار دارند !!! با برنامه ریزی دقیق وهدفمند و توأم با آن با فعل خواستن این تابوها شکسته شد و خواب ها و سرابها ی دیروز به واقعیت امروز  پیوست .اما با گذشت از تعارفات روزمره  هر وقت در باره پینگ پنگ  حرفی از آینده  و قهرمانی زده می شود  دقیقا حرفهای چند نسل گذشته ما بصورت تکراری  به گوش می رسد که: تمامی قهرمانان این رشته در قاره کهن قرا دارند و قهرمانی  ما در این قاره غیر قابل باور و سخت می نمایاند.

طلسم عدم قهرمانی در پینگ پنگ آسیا بدست چه کسی و با درایت کدام مدیر فدراسیون شکسته خواهد شد؟

برای بزرگ بودن باید بزرگ تفکر نمود

از یک سو آمارها و تبلیغات  دست اندرکاران این رشته چنان آب و تاب دارد که گویی در یک مسابقه جهانی  فلان بازیکن مقام اول و یا حداقلنایب قهرمانی را بدست آورده و از دیگر سو بعد از اندک زمانی ازانتشار  این چنین خبرهایی  ؛دلسردی بر ورزش کشور حاکم می شود زیرا اولا این مسابقات به آن بزرگی و عظمت نبوده که این چنین تحت شعاع قرار گرفته و نهایتاعدم اطلاع رسانی شفاف  را بدنبال داشته است  .

همانگونه که در سایر رشته ها  که قهرمانی در آن بعید بنظر می رسید با برنامه ریزی و همیاری و همکاری جمعی   به نتیجه رسید   چگونه و تا چه زمان میتوان امیدواربود که در رشته ما نیز چنین اتفاق میمونی رخ دهد؟

آیا به عمر ما کفایت میکند؟آیافرزندان ما میتوانند شاهد این اتفاق باشند؟متاسفانه امروزه همه میخواهند کسی باشندامادر این میان کسی بدنبال رشد مطلق نیست که فارغ از ما و من باشد.بدون شک هنرپیشرفت آن است که نظم رامیان تغییر و تغییر را در میان نظم حفظ نماییم چیزی که دقیقا از آن خبری نیست.

یک سوال منصفانه و بدور از حاشیه این است که وقتی این همه اشتباه وجود دارد که میتوان مرتکب شدچرا باید همان قدیمی هارا تکرار کرد؟واقیعت این است وچیز دیگری نیست که یک امروز ارزش دو فردا را بهمراه خواهد داشت.

سیدمنصور علوی