قالب خبری داریا نیوز

این حقیقت وجود دارد که افسوس برای نداشته ها یعنی هدر دادن داشته ها

گاهی اوقات یادمان می رود که به خاطر زنده بودن و خوب زندگی کردن از خدا تشکر کنیم. اگر در زندگی خداوند نعمتی را از ما دریغ کرد، در مقابل توانایی های دیگرمان را دوچندان کرد.

نمونه غیر قابل انکار این واقعیت «مهران ستاری شادمان» است که با وجود معلولیت مادرزادی از تلاش دست بر نداشته و با عظم راسخ خود توانسته یاس و ناامیدی را از خود دور کند و به همه ما یادآور شود که «معلولان معلول نیستند، بلکه توانمند هستند».

این جمله ای است که مهران متولد ۱۳۶۷ و هفتمین فرزند یک خانواده ۱۰ نفره با تمام وجودش به ما می گوید.

او در محله یافت آباد متولد شد و در همان محله رشد کرد، محل کارش نیز اکنون در همان محله قدیمی است. معلولیت او مادرزادی و سال هاست که ویلچر همراه و همدم اوست.

به درس و مدرسه علاقه داشت و تحصیلات خود را تا سال دوم دبیرستان در کنار بچه های عادی گذراند، در سال سوم به علت نبود امکانات برای معلولین در مدارس عادی ،به ناچار دبیرستان خود را تغییر و به مدرسه توان خواهان رفت و سال آخر را در کنار معلولان جسمی و حرکتی به اتمام رساند.

ورزش را از زنگ های ورزش مدرسه با فوتبال شروع کرد. او دوران ابتدایی و راهنمایی به عنوان دروازه بان برای تیم فوتبال مدرسه بازی می کرد. انقدر به ورزش علاقمند بود که حتی ضعف جسمانی هم باعث دور شدن او از زمین های ورزش نمی شد، با استقامت روی دو زانوی خود می نشست و دروازه بانی می کرد.سال ها گذشت و مهران به دوره دبیرستان رسید، به تنیس روی میز علاقمند شد زنگهای ورزش را تمرین می کرد و خارج از مدرسه تمرینات خود را در پارک محله به همراه خواهرش فاطمه دنبال می کرد، در این دوران به علت در دسترس نبودن ورزشگاه، دوری راه و نبود امکانات تردد و… از کمک هیچ مربی ورزشی برخوردار نبود و با وجود تمام این مشکلات و کاستی ها با تلاش بسیار و انگیزه ی بالا توانست مدال طلای خود را در همین رشته به دست آورد.

پس از حضور در مسابقات کشوری متوجه شد که با امکانات محدود در زمینه رشته ورزشی تنیس روی میز نمی توان به مسابقات جهانی امید داشت و در ان پیشرفت کرد، در نتیجه تصمیم به تغییر رشته ورزشی خود گرفت و بااطلاعاتی که مسئولین از وضعیت جسمانی اش به او داده بودند، رشته وزنه برداری را انتخاب کرد.

مهران اکنون ۴سال است که فعالیت خود را در رشته وزنه برداری در وزن ۵۶-۵۸ با کمک مربی خود جلیل برزو دنبال می کند. او تاکنون افتخارات بسیاری به دست آورده. در کارنامه ورزشی مهران موفقیت هایی این چنین دیده می شود:

• کسب مقام اول کشوری رشته تنیس روی میز سال ۸۵

• کسب مقام اول استانی رشته وزنه برداری در سال های ۸۶و۸۷

• کسب مقام اول کشوری مسابقات ویلچررانی سال ۸۷

• کسب مقام اول استانی رشته وزنه برداری سال ۸۸و۸۹

• کسب مقام دوم استانی وزنه برداری سال ۹۰

«مهران ستاری شادمان» تنها یک نمونه از ورزشکاران معلولی است که آستین همت را بالا زده و رو در روی مشکلات ایستاده تا ثابت کند که معلولیت پایان راه نیست، بلکه بخشی اززندگی است و زندگی را آنطور که می خواهید بسازید.