قالب خبری داریا نیوز

ورزش جذاب، مفرح، پرتحرک و در عین حال بسیار کم آسیب تنیس روی میز یا همان پینگ پنگ امروزه در میان اقشار مختلف مردم علاقه مندان زیادی پیدا کرده است. کافی است سری به پارکها بزنید و کمی دقت کنید تا ببینید که گاه و بیگاه در هوای آفتابی و حتی کمی باد و باران، دور میز های سنگی و شیشه ای که وضعیت چندان مناسبی هم ندارند، از بچه و پیر و جوان راکت به دست منتظرند تا نوبتشان شود و بازی کنند و بعد از آن هم به دنبال راهی برای بالا بردن مهارتشان باشند. با دیدن چنین صحنه هایی این احساس به من دست می دهد که در ایران هرچقدر امکانات این ورزش را برای مردم فراهم کنند باز هم کم است. چگونه می شود که یک ورزش این همه فراگیر می شود و با اقبال عمومی روبرو می شود؟

از اقدام بجای شهرداری در نصب میزها در جای جای شهر گرفته تا جذابیت های خود ورزش و صد البته پیشرفت های چشمگیر ورزشکارانی همچون نوشاد عالمیان، همه در این خصوص سهم بسزایی دارند. جوان جسور و پرانگیزه ای که تمامی علاقه مندان به این رشته او را می شناسند. جوانی که تا کنون فراتر از توان و داشته های این ورزش خود را در میادین بین المللی مطرح کرده است و با بزرگان این رشته در دنیا نظیر کنتا ژاپنی، تیمو بول آلمانی، شوشین چینی، کیم مین سئوک کره ای و وان لی کین چینی و خیلی های دیگر رقابت های جذابی داشته است. هر از گاهی خبرهای خوشی از این جوان شایسته مازندرانی می شنویم و امروز خبر پیروزی او در مقابل اسطوره چینی ها وانگ لی کین، تنها چینی که از نظر افتخارات با یان اوه والدنر سوئدی قابل رقابت است مرا به وجد آورد. وانگ لی کین قهرمان المپیک ۲۰۰۴، نفر سوم المپیک ۲۰۰۸، دارنده سه مدال طلای جهانی و چندین مدال طلای آسیایی و جام جهانی و دارنده رنکینگ ۹ فعلی جهان است

امروز سایت فدراسیون جهانی تنیس روی میز از این اتفاق به عنوان شگفتی سال یاد کرد و به تحسین جوان خوشنام ما پرداخت. اما سهم افسوس من از این خبر بیش از سهم خوشحالیم است چرا که در کشور ما نوشادهای زیادی هستند که می توانند در عرصه ها و در رشته های مختلف برای ما افتخارات به یاد ماندنی به ارمغان بیاورند اما نه شناخته می شوند و نه بستر مناسبی برای آنها فراهم می گردد. ما از ورزش همین لیگ برتر فوتبال را میشناسیم و برنامه نود و حاشیه های خاله زنکی که همه را به خود مشغول کرده و بیشتر اسباب ناراحتی و بی انگیزگی را فراهم کرده است و اگر پسرفت نداشته باشیم پیشرفتی هم در آن دیده نمی شود و مبالغ نجومی هم در آن جابجا می شوند برای هیچ!

تقریبا به جرات می توان گفت بجز فوتبال در اکثر رشته های ورزشی اگر به صورت وسیع برنامه ریزی شود جوانان ما می توانند خود را در جمع بهترین های دنیا ببینند. اگر قبول ندارید کمی دقت کنید و ببینید در برخی رشته ها چه پیشینه ای داریم و کجا قرار گرفته ایم. حتی رسانه های ما هم مجال پرداختن به سایر رشته ها را ندارند. چند بار مسابقات پینگ پنگ برترین های دنیا از تلوزیون پخش شده تا علاقه و انگیزه عمومی ایجاد شود؟ چند تا از مسابقات نوشاد عالمیان در عرصه های مختلف برای مردم پخش شده تا الگوی بچه های ما بشود؟ چرا بعد از تمام خبرهای ورزشی ما بدون استثنا بازیهای فدرر و نادال و جوکوویچ پخش می شود در حالیکه تعداد اندکی در کشور ما به این ورزش می پردازند و اگر علاقه هم باشد

نه پول آن هست و نه فضای ورزشی آن!

اما با همه این اوصاف نوشاد عالمیان به ما ثابت می کند که با همین امکانات و شرایط هم اگر اعتماد به نفس بالا و انگیزه و پشتکار مستمر وجود داشته باشد از هیچ نام و عنوانی نباید ترسید و در هیچ میدانی نباید خود را از پیش باخته دانست. در همین رشته جذاب جوانان دیگری هم پیشرفت درخور تحسینی داشته اند از جمله ندا شهسواری، پوریا عمرانی، محبوبه عمرانی، نیما عالمیان و بسیاری دیگر که نوید بخش آتیه ای درخشان برای تنیس روی میز ما هستند.

به امید روزی که با برنامه ریزی صحیح و تقسیم اصولی امکانات ورزشی در جای جای کشور اجازه رشد و شکوفایی استعدادهای بیشمار ما فراهم گردد و متناسب با پتانسیل ورزشها برای آنها هزینه گردد.