قالب خبری داریا نیوز

جاذبه ورزش به حدی است  که فکرجداشدن از آن به امری محال تبدیل شده است. وسوسه خدمت در ورزش به هر قیمتی، سالیان است که دامن گیرورزش کشور شده است.مدیران سیاسی وصنعتی سابق کشور ومدعیان دلسوزنجات امروز ورزش کشور، بعد ازاتمام ماموریت خود در سازمان تربیت بدنی وبرای تکمیل ادای دین خود به ورزش درتلاشی بی وقفه به فکرفتح قله ای از قلل مرتفع ورزش به نام کمیته ملی المپیک می افتند، که گویا تمام آمال آنها در گرو تصاحب آن است .

چند صباحی است دلسوزان ورزش کشورقبل از اتمام مسئولیت خود درسازمان ورزش ،بلافاصله جهت تصاحب کرسی ریاست کمیته ملی المپیک به هر قیمتی اقدام می کنند.این مسئولیت آنقدر جذابیت دارد که مسئولین وقت سازمان تربیت بدنی تمام هم وغم خود را درچهار سال مدیریتشان بر ورزش کشور صرف کشف استعدادهای نابی بکنند که با شکوفایی وپرورش این استعدادهای ناب  آنان را برای تصدی ریاست فدراسیون ها آماده نمایند.

روسای انتصابی فدراسیون ها درقبال این لطف بزرگ خود را موظف می دانند ،مقدمات ریاست سازمان تربیت بدنی برکمیته ملی المپیک را فراهم کنند تا ریاست کمیته ملی المپیک در سایه استعدادهای دست پرورده خود، چهار سال دیگر برمسند کرسی ریاست کمیته ملی المپیک تکیه بزند .

رسیدن رئیس سازمان تربیت بدنی به کرسی کمیته ملی المپیک ، بدون داشتن روسای انتصابی فدراسیون ها هرگز محقق نخواهد شد وروسای سازمان تربیت بدنی وقت به این مهم به خوبی واقف هستند که باید افرادی برای ریاست فدراسیون ها انتصاب کنند، که هنگام تشکیل مجمع کمیته ملی المپیک برای انتصاب رئیس کمیته ملی المپیک به وی وفادار واز گلدان ها ی اخذ رای نام فرد دیگری برای تصاحب  کرسی ریاست کمیته ملی المپیک بیرون نیاید.