قالب خبری داریا نیوز

حالا روی او حساب بیشتری می‌کنند. وقتی اسم «نوشاد عالمیان» می‌آید، همه می‌دانند حرف از یک پینگ‌پنگ‌باز موفق است که در المپیک پیروزی کسب کرده.

نوشاد عالمیان تا یک ماه قبل چهره قابل توجهی در ورزش ایران نبود. گرچه در پینگ‌پنگ نفر اول ایران بود و هنوز هم هست، اما به خاطر جایگاه پایین پینگ‌پنگ ایران در آسیا، عالمیان زیاد مورد توجه نبود. اما حالا بیشتر از قبل روی او حساب می‌شود. او تبدیل به چهره‌ای شده که خیلی‌ها معتقدند در آینده موفقیت‌های بین‌المللی کسب می‌کند. نوشاد عالمیان،پس از پشت سر گذاشتن یک المپیک موفق، حالا به ایران برگشته تا دوباره کارش را از اول شروع کند و برود به سمت موفقیت‌های آینده.

کی برگشتی ایران؟

یکی دو روز پس از حذف شدن از المپیک به ایران برگشتم. معمولا برنامه‌ریزی المپیک طوری است که ورزشکارانی که حذف می‌شوند خیلی زود به کشورهایشان برمی‌گردند. من هم زود برگشتم.

به زادگاهت رفته‌ای؟

بله. بلافاصله به بابل آمدم تا کنار خانواده‌ام باشم.

حتما دلت برایشان خیلی تنگ شده بود؟

بله. چند سال بود خانواده‌ام را درست و حسابی نمی‌دیدم. نه این‌که اصلا آن‌ها را نبینم. همدیگر را می‌دیدیم، اما به خاطر فشار تمرینات، فرصت درست و حسابی نداشتم که کنار خانواده‌ام باشم.

الان در حال استراحت هستی؟

بله. از وقتی برگشتم، استراحت می‌کنم. البته پینگ‌پنگ برای من تفریح هم هست. الان پینگ‌پنگ هم رشته ورزشی‌ام است، هم تفریحم. من از چند سال قبل که برای المپیک آماده می‌شدم، تمرینات فشرده‌ای را برگزار کردم که همین باعث شده کلا از زندگی روزمره فاصله بگیرم. زندگی‌ام شده بود پینگ‌پنگ. همه ورزشکارها همین هستند. آن‌قدر سرگرم ورزش می‌شوند که دیگر به هیچ کاری نمی‌رسند. من هم حالا فرصتی پیدا کرده‌ام که یک استراحت درست و حسابی بکنم.

از المپیک صحبت کن. مسابقه اول را با ژاستین هان برگزار کردی که چینی‌الاصل است اما برای تیم ملی استرالیا بازی می‌کند.

ژاستین هان ضعیف‌ترین حریف من در المپیک بود. خیلی راحت او را شکست دادم. البته او ورزشکار خوبی است. می‌دانید که چینی‌ها کلا پینگ‌پنگ را خوب بازی می‌کنند. او هم عالی بود. ولی نسبت به دو حریف دیگرم ضعیف‌تر بود و من هم مسابقه سبک‌تری با او داشتم.

این اولین پیروزی پینگ‌پنگ ایران در المپیک بود.

خوشبختانه توانستم اولین پینگ‌پنگ‌باز ایرانی باشم که در المپیک پیروز می‌شود. قبل از من ایران در پینگ‌پنگ المپیک برنده نشده بود. خب این هم افتخاری بود که به من رسید. از این نظر خیلی خوشحالم.

وقتی این مسابقه را بردی، اشباع نشدی؟ ما که فکر می‌کردیم مسابقه بعدی را می‌بازی.

اتفاقا خیلی با خودم کار کردم که کلا برد اول را فراموش کنم. به خودم می‌گفتم این برد تمام شده و حالا باید به مسابقه بعدی فکر کنم.

مسابقه خیلی سختی با رقیب هنگ‌کنگی داشتی.

رقیب هنگ‌کنگی‌ام عالی بود. می‌دانستم مسابقه سختی دارم. او رنکینگ ۳۱ جهان را دارد. من تا حالا نتوانسته‌ام رنکینگم را از ۷۷ پایین‌تر ببرم. او جایگاه خیلی بهتری نسبت به من داشت. خیلی هم خوب بود. می‌دانستم دارم با کسی مسابقه می‌دهم که هم تجربه بیشتری نسبت به من دارد، هم شانس بیشتری برای برد. با این حال ناامید نشدم. گفتم باید بهترین بازی عمرم را انجام بدهم. خیلی سخت بود. خودم هم یادم نمی‌آید چطوری او را شکست دادم. این بهترین پیروزی عمرم بود. خیلی چسبید.

می‌رسیم به تیمو بول آلمانی. رقیبی که سابقه قهرمانی در المپیک را دارد.

تیمو بول قهرمان المپیک سیدنی شده بود. همین جمله کافی است تا بفهمید فاصله من با او چقدر بود. تجربه‌ای که او دارد را من تا ۱۰ سال دیگر هم به دست نمی‌آورم. با این حال خیلی خوب با او رقابت کردم. رقابت ما نزدیک بود. دو گیم آخر که ۱۲ – ۱۰ باختم. خیلی فاصله کمی داشتیم. اگر گیم سوم را می‌بردم شرایط فرق می‌کرد.

امیدی به بردن او داشتی؟

من مسابقه دوم را که بردم، فهمیدم نباید از اسم هیچ کسی بترسم. این تجربه خیلی خوبی بود که بفهمم حتی می‌توانم تیمو بول آلمانی را هم شکست دهم. واقعا هم به فکر شکست دادن او بودم. اما تجربه او خیلی بیشتر بود. او سابقه حضور در بهترین لیگ‌ها را دارد.

می‌گفتند یکی از مشکلات نوشاد عالمیان در المپیک این بوده که پدرش به عنوان مربی اصلی او، در کنارش نبوده.

خب من همیشه با پدرم تمرین می‌کنم. پدرم مربی اصلی من است. اما آقای بابادی‌وند هم زحمات زیادی برای من کشیده. این تصمیم فدراسیون بود که آقای بابادی‌وند کنارم باشد. من از ایشان تشکر می‌کنم.

با درخشش در المپیک چقدر احتمال دارد که به لیگ‌ سایر کشورها بروی؟

الان از لیگ‌های خارجی پیشنهاد دارم اما می‌خواهم یک سال دیگر در ایران باشم.