قالب خبری داریا نیوز

شکسته شدن رکورد بیشترین طلا و بیشترین مدال در یک دوره المپیک، تنها دلایل درخشان بودن عملکرد کاروان ورزشی ایران در این دوره نبود؛ صعود الهه احمدی به فینال در رشته تیراندازی و پیروزی‌ نوشاد عالمیان در تنیس روی میز، دیگر مواردی بود که لندن را آوردگاهی به یاد ماندنی برای ورزش کشورمان کرد. آنچه مسلم است، دلایل درخشان بودن عملکرد کاروان ورزشی ایران در المپیک در وهله نخست، مدیون مربیان کاربلد همچون محمد بنا و ورزشکاران غیرتمند کشورمان است.

پس از درخشش ایران در المپیک، بسیاری این موفقیت را از آن خود می‌دانند، علی آبادی و یاران که خود روزگاری در جایگاه ریاست سازمان تربیت بدنی رؤسای فدراسیون‌ها را گروهی عزل می‌کردند و حتی در مهمترین فدراسیون ورزشی یعنی فوتبال، آن را به تعلیق رساندند امروز چگونه می‌توانند چنین مدعی باشند؟

با پایان یافتن مسابقات المپیک ۲۰۱۲ و کسب نتایج درخشان کاروان ایران، این روز‌ها به مانند همیشه، مدال‌های ایران صاحبان بسیاری پیدا کرده و همه مدعی‌اند که کسب این نتایج مرهون عملکرد مطلوب آنهاست. هر چند مسئولین امر هنوز نتوانسته‌اند بنا به دلایلی این موفقیت را مستقیم و شفاف به نام خود سند بزنند، این امر با نزدیک‌تر شدن به انتخابات داغ کمیته ملی المپیک در شهریور ماه به زودی اتفاق خواهد افتاد و نفرات و گروه‌های کاندیدا شده مالک مدال‌ها خواهند شد!

در روزهای گذشته، علی سعیدلو آخرین رییس سازمان تربیت بدنی در مصاحبه‌ای از نقش پررنگش در کسب مدال‌های المپیک گفت و همچنین محمد علی آبادی رییس و بهرام افشارزاده، دبیرکل کمیته ملی المپیک ایران با شرکت در کنفرانس مطبوعاتی به تشریح عملکرد خود پرداختند. نکته‌ای که در این میان جالب به نظر می‌رسد، سخنان عجیب و غریب سعیدلو و علی آبادی است که از دخالت نکردن وزیر ورزش در انتخابات فدراسیون‌ها سخن می‌گویند.

در این روز‌ها با نامه IOC مبنی بر اصلاح آیین‌نامه انتخابات فدراسیون‌ها و برگزاری انتخابات با آیین‌نامه جدید، جریانی در کشور با دامن زدن به بحث تعلیق و تبلیغ رسانه‌ای درباره این موضوع به دنبال بسترسازی برای ورود احتمالی نهاد‌ها و فدراسیون‌های بین‌المللی و جهانی برای دخالت در امور داخلی ورزش کشورمان هستند.

در این میان وزارت ورزش و جوانان با برنامه‌ریزی و اعلام تقویم برگزاری مجامع فدراسیون‌های موردنظر زیر بار نامه IOC نرفته است و در صدد برگزاری انتخابات فدراسیونهاست. چنانچه انتخابات دوچرخه سواری و قایقرانی برگزار و روسای آن انتخاب شدند.

پرسش اینجاست که آیا با جابجایی افراد در رأس سازمان یا وزارتخانه وظایف آن سازمان تغییر پیدا می‌کند؟ چگونه است که علی‌آبادی در زمان صدارتش بر مسند سازمان ورزش از اختیار به حق خود در عزل و نصب رؤسای فدراسیون‌ها استفاده می‌کرد اکنون به یاد قوانین بین المللی و منشور المپیک افتاده و در یک اظهارنظر عجیب خواستار عدم دخالت وزیر ورزش در جابجایی‌ها شده است؟

علی‌آبادی و یاران که خود روزگاری در جایگاه ریاست سازمان تربیت بدنی رؤسای فدراسیون‌ها را گروهی عزل می‌کردند و حتی در مهم‌ترین فدراسیون ورزشی یعنی فوتبال، آن را به تعلیق رساندند امروز چگونه می‌توانند چنین مدعی باشند؟

آیا برای حفظ منافع شخصی باید از اعتبار و آبروی کشور خرج کرد و پای اجنبی‌ها را برای تصمیم گیری در امور داخلی کشور باز کرد؟

عباسی فکر می‌کند در صورت کوتاه آمدن از اصول و اهدافش، قافیه را خواهد باخت و باید ادامه بازی را طبق نظر فرصت طلبان دنبال کند از این روی، در چهارچوب دیپلماسی ورزشی بسیار زیرکانه عمل می‌کند و حتی برای ارتباط مستقیم با دست اندرکاران شورای المپیک آسیا و IOC، جلسات و مذاکرات بسیار خوبی را با شیخ احمد رییس شورای المپیک آسیا و ژاگ روگ رییس IOC داشته و حتی به گفته منابع آگاه، وی گروهی متشکل از کار‌شناسان خبره ورزشی را که آشنا به فضای بین‌المللی و IOC هستند، جهت رصد و گزارش کلیه اقدامات و تحرکات داخل و خارج کشور به کار گرفته است.

نکته مهم اینجاست که «هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد» و اصل نخست در هر گونه سخن پراکنی دیپلماتیک ـ اعم از جدی و تعارف ـ باید در وهله نخست مبتنی بر «نفع» و «عزت ملی» باشد، والّا صرف اینکه سخنی گفته شود تا طرف مقابل خوشش بیاید، اساساً کار دیپلماتیک نیست و ‌ای بسا زیان‌هایی را نیز متوجه کشور و غرور ملی کند… .

به هر حال آنچه مسلم است دلایل درخشان بودن عملکرد کاروان ورزشی ایران در المپیک در وهله نخست مدیون مربیان کاربلد همچون محمد بنا و ورزشکاران غیرتمند کشورمان است.

اگر درخشش غیر قابل پیش بینی کشتی فرنگی نبود، اگر تلاش و نمایش وصف ناشدنی بهداد سلیمی و احسان حدادی و… نبود، الان شاهد مصاحبه‌های هر روزه آقایان غیر ورزشی و همیشه طلبکار نبودیم، مسلما موفقیت‌های المپیک را مدیون بنا و امثال وی هستیم.