قالب خبری داریا نیوز

امروزه پینگ پنگ ایران از مشکلات فراوانی رنج می برد.یکی از مشکلات اصلی ؛مدیریت وبینش سنتی نسبت به این رشته در حال پیشرفت وتغییر است.

تادیدگاه و بینش ما بصورت بنیادی وانقلابی نسبت به این رشته مظلوم  تغییر اساسی پیدا نکند هرگز شاهد پیشرفت محسوس  ومستمری در آن نخواهیم بود.

یکی دیگر از مشکلات این رشته  استخدام مربی برجسته خارجی آن هم بصورت تمام وقت است.هرچند استفاده از مربی خارجی در این رشته خوب اما کافی نخواهد بود چرا که هدف ما برای استفاده از مربی خارجی باید  برای این باشد که دانش خارجی را کسب و جذب نماییم.

استفاده از مربیان خارجی باید در دستور کار دائمی  مسئولین فدراسیون باشد .متاسفانه شاهدیم که باتغییر مدیریت در سطح فدراسیون بیشتر قوانین هم تغییر خواهد کرد.یکی از مزایای کشورهای مدرن و پیشرفته در این رشته  داشتن یک اساسنامه مدون ومشخص است که با هر تغییر وتحولی فقط نفرات تغییر خواهند نمود و سیاستهای موفق وکلان پابرجا خواهد بود چیزی که در ایران و فدراسیون تنیس روی میز  وحتی ورزش کشور خبری از آن نیست.

اگر بخواهیم بی تعارف حرفی زده باشیم بایدبگوییم که امروزه بضاعت مربیان (زن و مرد) ما پاسخگوی  رشد جهانی وحتی  داخلی نیست.ماباید فراتر از قهرمانی در ایران را در اهداف کلان خود تلقین نموده و برنامه ریزی نماییم  اما متاسفانه همواره در طی چهل سال گذشته شاهد  این گفته  هابوده ایم که چون ابرقدرتهای پینگ پنگ جهان درقاره کهن  متمرکز شده اند شانسی برای صعود ماوجود ندارد وما برای کسب تجربه راهی مسابقات می شویم.ودرنهایت گوش ما از این حرفهای تکراری وتلقینی پر است.

باید قبول کنیم که بیشتر کسانی که امروزه فقط با داشتن مدارک ظاهری  خود را کارشناس و مربی لقب داده اند در کارنامه ورزشی خود سعادت پرورش حتی یک بازیکن طراز اول وبعضا معمولی  را نداشته وفقط این لقب مقدس را یدک می کشند.

در هر صورت واقعیت همواره تلخ بوده و به مزاج عده ای خوش نیامده است.یادمان باشد پینگ پنگ کشور نیازمند یک انقلاب  فنی و جراحی ماهرانه  است که هر چه زودتر باید این اقدامات در آن صورت پذیرد.پینگ پنگ جهانی به  اندازه  همان سرعت ضربات بازیکنان بین المللی در حال پیشرفت وتغییر است  اما ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم.

سید منصور علوی