قالب خبری داریا نیوز

درحالی که تنیس روی میز ایران یکی از معدود رشته هایی است که بنا به هردلیلی امیدی به مدال آوری آن در عرصه واقعی بین المللی وجود ندارد  متاسفانه باندازه تمامی  رشته های ورزشی کشور  دارای حاشیه و اختلاف وهمچنین هیاهو برای هیچ است.یقینا تفکری که با اقبال عمومی روبرو گردد وجود خارجی ندارد و تمام زیر بنای پینگ پنگ کشور تحت شعاع مسائل غیر فنی و شایعات وهمچنین تهمتها قرار گرفته است.

درصد بسیارزیادی از به ظاهراختلافات و اعتراضات جنگ قدرت و منیت است.کجاست کسی که واقعا بدنبال دلسوزی خالصانه و مدبرانه برای پیشرفت پینگ پنگ شکست خورده  این مملکت باشد؟

واقعیت این است که تمام مشکلات پینگ پنگ رفتن یا نرفتن شخص نیست بلکه این میتواند بخشی از یک فرایند قانونی و مراتب دار باشد.

پینگ پنگ بازان می پرسند که :چرا امروز طرفداران پرو پا قرص  مدیر فعلی ؛دیروز خود رافراموش کرده وبا یکجانبه گرایی دست به انتحار ورزشی زده اند؟

دررشته ای که تا دوردست ها امیدی به مدال آوری آن در عرصه بین الملل وجود ندارد این همه جنجال و حاشیه برای چیست؟

اگرفرض را بر این بگذاریم که  رئیس فعلی فدراسیون رفتنی است و رئیس جدیدی در راه است ؛آیا معرکه تمام خواهد شد و آیا واقعاجامعه ارزشی تنیس روی میز کشور به اهداف متعالی خود خواهد رسید؟

بایدبپذیریم که همه ما دچار ایرادات و خطاهای استراتژیک شده ایم اصل را گذاشته و غرق در فرع شده ایم.اگر اشکالات و ایرادات مسئولین فدراسیون را پذیرا باشیم آیا اشتباهات و ایرادات استراتژیک برخی طیفهای مخالفین را هم خواهیم پذیرفت؟

یکی از اساسی ترین معضلات ومشکلات فعلی نداشتن جسارت در پذیرش اشتباه و خطا از جانب طرفین است.هرکس فکر میکند حق را صلا می زند و هیچکس  ظرفیت پذیرش درصد اندکی از اشتباه را ندارد.ای کاش بجای این همه هیاهو وجنجال کسی پیدا می شد که بصورت واقعی برای این رشته رهاشده دل می سوزاند.لطفا نام ببرید!!!

سیدمنصور علوی