قالب خبری داریا نیوز

احمد دنیا مالی

یک- ورزش؛ فراتر از یک رفتار عادی و معمولی است، ورزش را باید به‌عنوان پدیده‌ای اجتماعی و فرا اجتماعی تصور کرد که می‌تواند بازخوردهای تعیین‌کننده‌ای در جامعه داشته باشد. ورزش در تمام دنیا از مقبولیت بالایی برخوردار است و نمی‌توان به‌سادگی از کنارش عبور کرد چراکه نشاط و پویایی یک جامعه جوان و سالم با اجرای درست این پدیده اجتماعی در ارتباط است. ورزش نمایندگی سطح وسیعی از افکار جامعه را در بر دارد و تفکرات صرفا سیاسی می‌تواند باعث بروز انحرافاتی در این پدیده اجتماعی شود که طبعا آسیب‌های اجتماعی متعددی در پی خواهد داشت. ورود ورزشی‌های متخصص به بدنه ورزش، که دارای تحصیلات آکادمیک هستند و الفبای ورزش را می‌شناسند، می‌تواند چشم‌انداز مناسبی را برای ورزش ایران ترسیم کند و افق روشنی داشته باشد.

بنده اعتقاد دارم دولت جدید حتی در معرفی وزیر ورزش به مجلس هم باید سازوکار خاصی داشته باشد و از کارگروهی که متشکل از ورزشی‌هاست، تشکیل و از نظرات آنها بهره ببرد.

دو- آمار وزارت علوم در سال‌های گذشته نشان می‌دهد در رشته تربیت بدنی خروجی‌های مناسب و متعددی حتی در سطح دکترا (پی‌اچ‌دی) داشته‌ایم که در تمام این سال‌ها یا در مسوولیت‌های غیرتخصصی حضور داشته‌اند یا بیکار بوده‌اند، متاسفانه افراد غیرمتخصصی در راس کار بوده‌اند و ورزش ایران را با چالش‌های عمیقی مواجه کرده‌اند.

در ورزش نباید نگاهی سیاسی داشت و بهتر است برای انتخاب وزیر جدید ورزش به ورزشی‌های تحصیلکرده، دانش آموختگان حوزه ورزش که البته جوان باشند اجازه عرض‌اندام داده شود. در معرفی وزیر جدید ورزش نکته‌ای به نام «اخلاق‌مداری» باید مورد توجه باشد که به اعتقاد بنده حتی مهم‌تر از ورزشی‌بودن و تحصیلات آکادمیک وزیر ورزش آینده در حوزه ورزش است. وجود تمام این بد اخلاقی‌ها در ورزش است که معتقدم باید عمیقا به این موضوع توجه کنیم که وزیر ورزش آینده باید از جنس ورزش، اخلاق‌مدار و ترجیحا جوان باشد.

سه- وزارت ورزش جدید باید توجهی عمیق به حوزه سلامت جامعه از طریق گسترش ورزش همگانی داشته باشد چراکه گسترش ورزش همگانی، در سطوح پایه و استعدادیابی جاری در آن می‌تواند عامل تقویت ورزش قهرمانی کشور باشد. اگر ورزش را در خانواده‌ها گسترش دهیم می‌توانیم شاهد حضور استعدادهایی از دل ورزش خانوادگی و همگانی، باشیم که به ورزش قهرمانی هدیه داده می‌شود. به این ترتیب وزارت ورزش در کنار فرهنگ‌سازی ورزش همگانی، در حوزه ورزش قهرمانی نیز گام‌های بزرگی برداشته است. مهم‌ترین وظیفه وزارت ورزش توسعه زیرساخت‌های ورزش است و موضوع خصوصی‌سازی و واگذاری امور به مردم که هم به نفع وزارت ورزش است و هم حرکتی در مسیر حرفه‌ای‌شدن.

چهار- وزارت ورزش آینده چالش‌هایی بسیار جدی در مواجهه با ورزش ایران در سطح بین‌الملل دارد، چراکه متاسفانه بسیاری از کرسی‌های ما در مجامع بین‌المللی به خطر افتاده و به واسطه نگاه‌های غیرورزشی‌ای که جاری بوده برخی از کرسی‌های مهم خودمان را از دست داده‌ایم. توصیه می‌کنم که دولت فعلی در زمینه برگزاری انتخابات کمیته ملی المپیک در حالی که هنوز تمام شروط دستگاه بین‌المللی نظارتی ورزش (I O C) به انجام نرسیده است، با سعه‌صدر برخورد و شرایطی را فراهم کند که انتخابات کمیته ملی المپیک توسط دولت آینده برگزار شود تا دیگر شاهد واگرایی بین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک نباشیم. بحث واگرایی بین کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش می‌تواند با کمی صبر و همسویی، به نوعی همگرایی مثبت و سازنده بدل شود. یکی از مهم‌ترین گام‌هایی که دستگاه ورزش جدید باید بردارد، تفکیک وظایف خود با کمیته ملی المپیک است تا فدراسیون‌های المپیکی اختصاصا با محوریت کمیته ملی المپیک اداره شوند. وزیر ورزش آینده باید این موضوع را مدنظر قرار دهد که وزارتخانه باید در عرصه سیاستگذاری‌های کلان و ایجاد زیرساخت‌ها گام بردارد و اداره فدراسیون‌های المپیکی را به مجامع و کمیته ملی المپیک بسپارد.

پنج- متاسفانه در یکی، دو سال اخیر دیپلماسی ورزش ایران در مجامع بین‌المللی به دلیل وجود افراد غیرمتخصص و غیرورزشی با خدشه مواجه شده است و این موضوع کار دستگاه ورزش جدید را مشکل می‌کند. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های وزیر جدید تسلط بر امور بین‌المللی و آشنایی با قوانین بین‌المللی در حوزه ورزش است و باید رویه‌ای در پیش بگیرد که وجه تخریب شده ورزش ایران طی یکی، دو سال گذشته را به چهره‌ای مثبت و همگرا با قوانین بین‌المللی بدل کند. یکی از مهم‌ترین دغدغه‌هایی که این روزها در ورزش وجود دارد مربوط به شورایعالی ورزش می‌شود، شورایی که ریاستش بر عهده رییس‌جمهور قرار دارد و متاسفانه در هشت‌سال گذشته تنها یک یا دو جلسه نصفه‌ونیمه برگزار کرده است. باید نسبت به شورایعالی ورزش نگاهی تشکیلاتی داشته باشیم که لازمه پیشرفت در ورزش است. بخش بزرگی از مشکلات ورزشی موجود، ناشی از وجود نداشتن مدیریت واحد در ورزش و در نتیجه ناهماهنگی نیرو‌های ورزشی است که به صورت تشکیلاتی سازماندهی نمی‌شوند.

شش- یکی از موضوعاتی که این روزها تبدیل به سوژه‌ای مهم برای بحث، تبدیل شده است، انتخابات شورای اسلامی شهر تهران و حضور چهره‌های ورزشی در این شوراست. این موضوع خود می‌تواند برای شهر تهران یک فرصت باشد، فرصتی که به واسطه حضور شش‌ساله سه ورزشی و ورود ورزشی‌های جدیدی که سابقه مشخصی در ورزش قهرمانی و مدیریتی کشور داشته‌اند، می‌تواند حوزه ورزش همگانی و سلامت شهروندان تهرانی را بهبود و ترقی بخشد. باید از این فرصت نهایت استفاده را کرد و برنامه‌ای دقیق برای حوزه ورزش همگانی در پایتخت داشت چراکه ورزشی‌های شورا، تخصص کافی در این زمینه دارند و این می‌تواند نقطه ‌عطفی برای چهارمین شورای اسلامی شهر تهران باشد.

منبع روزنامه شرق